Ποίηση: Άρης Μπιτσώρης
Έξι μαγιάτικα στεφάνια
ένα μεγάφωνο βραχνό
μπρος στο μνημείο του εργάτη
στο Κέντρο το Εργατικό.
Μετρώ παρόντες έναν-έναν
είναι εκατόν είκοσι επτά
μιλούν οι ηγέτες -κούφια λόγια-
κι όλοι κοιτούν τα κινητά.
Φάτσες γνωστές, του παρελθόντος
ως δεκανίκια εξουσιών
κάτι για οκτάωρο ψελλίζουν
και για το δίκιο των φτωχών.
Γροθιά σφιγμένη στην αφίσα
που μία μάσκα συγκρατεί
όμως το πλαδαρό τους χέρι
μέσα στην τσέπη έχει κρυφτεί.
Η πόλη έρημη, κοιμάται
μόνο η εστίαση αγρυπνά
στα πεζοδρόμια τραπέζια
που θα γεμίσουν πιο αργά.
Πρωτομαγιά στη Σαλονίκη
μα υποθέτω όπως κι αλλού.
Των "αγορών" "σκίζει" το project
που ’χουν σχεδιάσει προ πολλού.
ως δεκανίκια εξουσιών
κάτι για οκτάωρο ψελλίζουν
και για το δίκιο των φτωχών.
Γροθιά σφιγμένη στην αφίσα
που μία μάσκα συγκρατεί
όμως το πλαδαρό τους χέρι
μέσα στην τσέπη έχει κρυφτεί.
Η πόλη έρημη, κοιμάται
μόνο η εστίαση αγρυπνά
στα πεζοδρόμια τραπέζια
που θα γεμίσουν πιο αργά.
Πρωτομαγιά στη Σαλονίκη
μα υποθέτω όπως κι αλλού.
Των "αγορών" "σκίζει" το project
που ’χουν σχεδιάσει προ πολλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο