Κυριαζής Αλέξανδρος: Μεγαλειώδης η καλοκαιρινή εκδήλωση στη Γουριώτισσα

       Ο Συγγραφέας από την Μπαμπίνη Ξηρομέρου Αλέξανδρος Κυριαζής επισκέφθηκε την καλοκαιρινή εκδήλωση στη Γουριώτισσα που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Γουριώτισσας «ο Άγιος Δημήτριος» και έφυγε κατενθουσιασμένος από την φιλοξενία, τα χορευτικά, τα παραδοσιακά ακούσματα και την καταπληκτική μακαρονάδα για την οποία τόνισε: «Για  πρώτη  φορά  γεύτηκα αυτή  τη  περίφημη  μακαρονάδα και από ντροπή δεν ζήτησα κι άλλο πιάτο»!!!

       Δίκαιος ο έπαινος που εκφράζεται με τα ένθερμα λόγια του Αλέξανδρου Κυριαζή, ο οποίος επισφραγίζοντας την καταπληκτική εκδήλωση,  γράφει κατενθουσιασμένος:

      Πολλές  φορές  ο Λαός  μας, χρησιμοποιούσε  και χρησιμοποιεί, διάφορες  φράσεις με παραβολική σημασία, δια  να υποδηλώσει με  έμφαση, τα βάσανά  του και τους κόπους  του, τους επίπονους, που  τους κάνει ενίοτε  τραγούδι, τους ανακατεύει  με  τους  καημούς του, τους  τραγουδά  και  τους  αφήνει στην ιστορία  του  πολιτισμού δια   να  τους  χρησιμοποιεί  για  παραδείγματα  από  τους   «επιγιγνομένους».

     Τέτοιες  φράσεις, που ακόμη  δεν τις  έσβησε  ο χρόνος  είναι:  Πέρασα  του «Χριστού τα πάθη» ή  των «παθών μου  τον τάραχο», ή  του «λιναριού»  τα πάθη»  κ.τ.λ.....

        Η τελευταία, είναι απολύτως  συμβατή  με τις δοκιμασίες  που περνά  ο άνθρωπος  και παραλληλίζονται με τη  μεγάλη  διαδικασία  του  λιναριού κατά  τα  διάφορα  στάδια, προτού   νηματοποιηθεί, ακριβώς  δια  να  καταδείξουμε παραβολικά το μήκος των  προσπαθειών   μας, προκειμένου  να επιτύχουμε  κάποιο  σκοπό  μας, είτε  αυτός  είναι π.χ.   μια  προσπάθεια οικοδομική,  ή το  τέρμα  των  σπουδών ή όποια  άλλη  συλλογική  κοινωνική  δημιουργία,  μάλιστα  όταν αυτή  πορεύεται  κάτω  από αντιξοότητες   οικονομικές  ή  γραφειοκρατικές κ.αλ.

      Η  έννοια  αυτών  των  λέξεων, ταίριαζε  για τη Γουριώτισσα   με  τους  1000 ανθρώπους  της που  παρακολουθούσα  από  μικρό  παιδί, άσχετα αν είχα αποκοπεί τα τελευταία  χρόνια. 

     Στο  σημείο  αυτό, να  πούμε  ότι  είμαστε  ενημερωμένοι, τόσο διά  το γενικό πολιτιστικό  επίπεδο της όλης περιοχής, αλλά και διά τα  πολιτιστικά δρώμενα  των γύρω χωριών, που  βιώναμε  τις  προηγούμενες  ημέρες.  

      Υπολόγιζα, ότι κάτι ανάλογο  θα  συναντούσα και  στη Κατσαρού, καθώς  προχωρούσαμε   διά  να συνεορτάσουμε  τη  βραδιά  του  πολιτισμού και  παραβρεθούμε στην παρουσίαση   βιβλίου, στο  δημοτικό  σχολείο, το συντονισμό του οποίου  είχε  ο  ακούραστος  καθηγητής  του  Πανεπιστημίου κύριος  Παναγιώτης Κοντός.

       Μόλις  ανέβηκα  τη μικρή ανηφόρα  στη  πλατεία  του  σχολείου, κατάλαβα  ότι ευρισκόμουνα  σε  πλάνη  μεγάλη. Έμεινα  άναυδος, καθώς  παρατηρούσα τα διάφορα  επίπεδα που συγκροτούσαν το πάζλ της μεγάλης αυτής  συγκέντρωσης.

        Είναι  άδικο  είπα. Δύο  φορές  άδικο.  Είναι  πολύ  μικρό  το  μέτρο της  σύγκρισης  αυτής της λαοθάλασσας.

         Θα  είναι  λαθεμένα τα πλάνα και  τα συμπεράσματα, του  προσδιορισμού, του  όποιου   αποτελέσματος. Πρώτη φορά  βρισκόμουνα  σε  αντάμωμα  τόσων ανθρώπων στο Ξηρόμερο- σαν  αυτό  της Γουριώτισσας- που  είχαν έλθει  από  όλες  σχεδόν  τις  αγροτικές και  ημιαστικές περιοχές  τόσο των χωριών μας, όσο  και  των χωριών της   παραχελωϊτιδας  περιοχής, σε  μια  καθολική  ψυχική  ανάταση με  φόντο  το φωταγωγημένο Αγρίνιο.

       Η   χωροθέτηση   της  πλατείας με άψογο  τρόπο, έδινε το μέτρο της ισονομίας.

       Περιερχόμενος τα  τραπέζια  των συνδαιτυμόνων, παρατηρούσες  αρχικά, ότι αν  και   ήσαν  γνωστοί -  άγνωστοι  μεταξύ των, διασκέδαζαν σαν  σε  οικείο  περιβάλλον το  οποίον  καθόριζε  ο  αυθορμητισμός, ο οφειλόμενος  σεβασμός    και το  συναίσθημα  της    κοσμιότητας.

        Η ορχήστρα  της  βραδιάς με  τα  παραδοσιακά  της  τραγούδια, κατέχεται  μόνιμα  και  επάξια  από  τη Φιλιώ   Πυργάκη  από  πολλά  χρόνια που πιάνει  τον παλμό της επιτυχίας χάρη  στην ολονύκτια  συνδρομή  της. 

        Το  χορευτικό  του  συλλόγου με τις τοπικές  ενδυμασίες των προγόνων του, ήταν  ένα  ευχάριστο  ξάφνιασμα -καθώς  έβγαινε πρώτο, -  και  για  την αρτιότητά  του, και  για  την  απόδοσή του. Το  κοινό  αισθάνθηκε  την ανάγκη  να  χειροκροτεί όρθιο διά  να  αποδοθεί  πιο  ευγενικά  ο οφειλόμενος  σεβασμός  του Κοινού .

        Βρήκα  την ευκαιρία, να δω από  κοντά  τον πρώτο χορευτή  του χορευτικού  ομίλου της  Γουριώτισσας  κύριο Δημήτριο Μπίκα, να του σφίξω το χέρι    συγχαίροντάς  τον     και  νοερώς  τα  χέρια  όλου  του ομίλου για  αυτό  το  εξαίσιο  θέαμα που παρουσίασαν.

        Συγκινητική  εξ άλλου  και  η  προσφορά  των παντοίων  δώρων των  κατοίκων  προς  τον  πολιτιστικό  τους  σύλλογο, καθώς  άκουγες  την ανάγνωση του καταλόγου.

       Ακόμη  να  τονίσω  το  πηγαίο  χαμόγελο  των γκαρσονιών  με  το οποίο  κέρδισαν τις ευχαριστίες  του  συνόλου των   παρευρεθέντων .

       Και  τώρα  στο  πατροπαράδοτο  φαγητό: Είναι  η πρώτη  φορά  που  γεύτηκα αυτή  τη  περίφημη  μακαρονάδα. Είπα  στη  συντροφιά  μου:

- Λίνα  από  ντροπή δεν  δοκιμάζω και  άλλο πιάτο. Θα  το  κάνω  όμως  του  χρόνου. Και  εδώ, προκύπτει το ερωτηματικό της  παρασκευής  του φαγητού  και  του  υπολογισμού  των ατόμων.  ΄Αραγε,   πόσα  άτομα  είμαστε  απόψε  εδώ, σ’ αυτή  τη  γιορτή  της  Γουριώτισσας;

       Περιήλθα το  χώρο , όπου  είχαν «στηθεί»   τα  47  καζάνια  με  50  μερίδες  το  κάθε  ένα μαγειρευμένα με  τους  πιο αυστηρούς  κανόνες υγιεινής και τη συνταγή  της παλιάς  Πατρίδας.

         Δεν  κρατήθηκα.  Αναφώνησα!  Εστιάζονται  εδώ  απόψε  2500 άτομα;  Να  ζήσης  Κατσαρού. Να  ζήσουν  όλοι  οι  Κατσαριώτες που  με  τη  πεισματική τους  θέλησή , μας   έδωσαν αυτό  το  αισθησιακό  αποτέλεσμα.

           Λίγη  ακόμη  δουλειά Κατσαριώτες  και  θα  επιβληθείτε πολιτιστικά  στον  ευρύτερο χώρο. 

     Συγχαρητήρια ακόμη, και  στο προεδρείο  του  Συλλόγου,   για  αυτή  την  ωραία  βραδιά , το  οποίο δεν μπορέσαμε  να  ανταμώσαμε, λόγω  του προχωρημένου της  ώρας.  Μας  συγκίνησαν  όντως.

      Βλέποντας  τις  τοπικές  ενδυμασίες  του  χορευτικού  της βραδιάς, με τα κεντημένα χρώματα τα  Εθνικά, (τα αυθεντικά) της πατρίδας  που  άφησαν, γύρισα  το  χρόνο  πίσω  και  στοχάστηκα  τη πατρίδα  που άφηναν  και τη καινούργια  της Γουριώτισσας, που έφθαναν κουβαλώντας  και  τα  χνάρια του πολιτισμού τους, που δεν χάνονται  εύκολα και   που  τώρα  είχαμε  μπροστά  μας.   Τις  μεταβολές  σχεδόν  όλες  τις  πληροφορούμαστε   μικροί όταν  περνούσαμε  οδοιπορούντες   τη Γουριώτισσα πρός  το σχολείο του Αγρινίου  μέσω  των διαπορθμείων  (περαταριές).

       Μου μένει ν’  αναφερθώ  ακόμη  και  σε  αυτή  τη μεγάλη  προσπάθεια των γυναικών  του χορευτικού.           

       Πλησίασα αθόρυβα, ένα  ζευγάρι ντυμένο  ακόμη τις  τοπικές  τους ενδυμασίες. Με  έκπληξη διαπίστωσα, ότι  επρόκειτο  για  ανδρόγυνο  με  παιδιά  μεγάλης ηλικίας. 

      Νομίζω, ότι αυτό  φθάνει , αφού  καταδεικνύει  περίτρανα το μένος το ομαδικό  του χωριού  για  την προβολή   και  την πολιτιστική  του επιτυχία.

       Δεν θα  γράψω  τίποτε  άλλο. Θα μείνω με  τις  εντυπώσεις  της  τελευταίας   παραγράφου   και  την υπόμνηση  ότι  θα ξανάρθω….

Μπαμπίνη Ξηρομέρου

Αλέξανδρος  Κυριαζής

* Ο Αλέξανδρος  Κυριαζής γεννήθηκε στο χωριό Μπαμπίνη Ξηρομέρου. Γράφει άρθρα, κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο του και έχει σχεδόν εξαντληθεί «Εν Μπαμπίνη πλανώμενοι».