«Ο γραμματικός την πένα του,
ο γεωργός τ’ αλέτρι του,
ο παπάς το πετραχήλι του
κι ο τσοπάνος την γκλίτσα του!»
Δ. Λουκόπουλος.
Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη
e-mail: agelimaria@yahoo.gr
Η
αγκλίτσα ήταν το απαραίτητο εργαλείο του τσοπάνη, ο καθημερινός του
σύντροφος και συνοδοιπόρος. Σ’ αυτή στηριζόταν όλη τη μέρα καθώς γύριζε
και βοσκούσε τα ζώα του. Ακουμπούσε πάνω της, επιτηρούσε τα ζωντανά και
συλλογιόταν τις φροντίδες για τα μαντριά, για τα λιβάδια κ.ά.
Η
λέξη αγκλίτσα προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη αγκύλος. Με τη
νεότερη υποκοριστική κατάληξη -ιτσα έγινε αγκυλίτσα και με συγκοπή
αγκλίτσα. Τελικά και γκλίτσα και κλίτσα. Μια γκλίτσα αποτελείται από δυο τμήματα. Το ίσιο ραβδί, το «αγκλιτσόξυλο» ή «γκλιτσόξυλο», όπως λέγεται στο Ξηρόμερο, και τη χειρολαβή της με το κυκλικό σχήμα, το «κεφάλι γκλίτσας».
Διαβάστε περισσότερα »