Γράφει η: Μαρία Μπαμπάνη
Υπάρχουν άνθρωποι που φεύγοντας από το χωριό τους δεν ξαναγύρισαν ποτέ ή το έκαναν πολύ σπάνια για να θάψουν τους γέρους γονείς τους ή ν’ ανάψουν ένα κερί στον τάφο τους !
Ίσως κάποτε πληγώθηκαν πολύ από τη σκληρή σ’ αυτό ζωή που δεν τους άφησε καμιά ευχάριστη ανάμνηση !.....
Ίσως κάποιοι τους κακολόγησαν άδικα και δεν τους συγχώρεσαν ακόμα !
Ίσως γιατί ήταν πιο μπροστά από την εποχή τους και δεν ήταν εύκολη η επικοινωνία με τους πολλούς !
Ίσως οι γονείς τους παρασυρόμενοι από τους πιο επιτήδειους από τα παιδιά τους τους αδίκησαν στη μοιρασιά !
Ίσως κάποιοι δικοί ή ξένοι δεν τους επέτρεψαν να κάνουν σύντροφό τους αυτόν ή αυτήν που ήθελαν κι αγάπησαν !
Ίσως γιατί ήταν πολύ φτωχοί και δεν θέλουν να θυμούνται από πού ξεκίνησαν !
Ο καθένας θα μπορούσε να προσθέσει ένα λόγο.
Μα όποιος κι αν είναι αυτός << δεν ρίχνεις μαύρη πέτρα >>. Γυρίζεις πίσω και τον ξορκίζεις, γυρίζεις πίσω και διεκδικείς την θέση σου σ’ αυτό, ότι σου αναλογεί, ότι σου πήραν, τις μνήμες σου, την πρότερη ζωή σου και εν τέλει την ισορροπία σου στο μέλλον. Γιατί όπως λέει και το τραγούδι :
<< Όποιο μέλλον και να ζήσω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου >>
Γιατί μακριά είσαι μισός !!!
Πηγή: βιβλίο Μαρίας Μπαμπάνη:
«Στον ίσκιο της Βελανιδιάς»
Υπάρχουν και αυτοί που δεν μπορούν. Η ζωή δεν χαρίζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπεροχο αρθρο.Πολλες αληθειες και υπαρχουν κι αλλες τοσες...Συγχαρητηρια .Θοδ Γκουρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο άρθρο. Το ταξίδι της ζωής είναι απρόβλεπτο. Η Ιθάκη είναι ένα όνειρο για πολλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή