ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Σωτήριο Έτος 1845
Η πρώτη χρηματοδότηση για την ύδρευση της Βόνιτσας.
Γράφουν Μπογόρδου Αγγελική[1]
Ντίνος Στυλιανός
Η απαίτηση του Θοδωράκη Γρίβα, οι διαμαρτυρίες των άλλων βουλευτών και η καλή συγκυρία της απουσίας της Βασίλισσας Αμαλίας.......
Έτος 1845.
Η Βόνιτσα μαστίζεται από την ελονοσία και την βρογχοπνευμονία. Η ύδρευσή της γίνεται από πηγάδια με νερό κακής ποιότητας. Με μια γουλιά όλοι πρήζονται[2] και η ελονοσία περιμένει την εξάντληση για να κάνει τον πυρετό ως «αδειάλειπτο»[3].
Στα έτη 1842 μέχρι και το 1866, δηλ. μέχρι και λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Θοδωράκη Γρίβα, η δημαρχία του Δήμου Ανακτορίων κυριαρχείται από Γριβαίους είτε εξ αίματος είτε εξ αγχιστείας. Δήμαρχος το 1845 είναι ο εξ αγχιστείας συγγενής των Γριβαίων, ο Λούσιας Μοναστηριώτης.
Στα πολιτικά πράγματα της Βόνιτσας και του Ξηρόμερου έχουμε τον Θοδωράκη Γρίβα από την μια μεριά και τους Μαυροκορδατικούς και τον Οθωνα από την άλλη. Ο Θοδωράκης έχει την παλιά πολιτική φιλία με τον Κωλέτη, όμως ο Κωλέτης δεν θέλει να έρθει σε ρήξη με τον Οθωνα και κυρίως με την Αμαλία που για αυτήν ο Θοδωράκης είναι το κόκκινο πανί. Επίσης ο Θοδωράκης έχει την υποστήριξη από τον αδελφό του , τον Γαρδικιώτη Γρίβα, ο οποίος είναι υπασπιστής του Οθωνα και η Αμαλία για αυτόν ομολογεί «μόνο αυτόν εμπιστεύομαι».
Όμως ο Γαρδικιώτης όπως δεν εμπιστεύεται την βασιλική αυλή (και γιαυτό έχει την οικογένειά του στη Βόνιτσα) άλλο τόσο δεν εμπιστεύεται τον χαρακτήρα του Θοδωράκη ο οποίος δεν βάζει νερό στο κρασί του.
Οι Μαυροκορδατικοί του Αγρινίου και Μεσολογγίου δεν θέλουν τον Θοδωράκη στα πόδια τους. Τα γεγονότα του 1843 εδραιώνουν την κυριαρχία του Θοδωράκη Γρίβα. [4]
Όπως κατανοούμε από το παραπάνω σχόλιο, που αποτελεί απόσπασμα της εργασίας[5], ο Θοδωράκης Γρίβας στην βουλή του 1844 είναι όχι μόνο Βουλευτής αλλά κάτι παραπάνω από ισχυρός.
Πρωθυπουργός σε αυτή την Κυβέρνηση είναι ο πολιτικός του φίλος, ο Κωλέτης και υπασπιστής του Οθωνα ο Γαρδικιώτης Γρίβας, που όπως προαναφέραμε την οικογένειά του την κρατά στην Βόνιτσα, προστατευμένη από τις δολοπλοκίες της βασιλικής αυλής.
Θεόδωρος του Δράκου Γρίβας
Ιωάννης του Νικολάου Κωλέτης
Η Κυβέρνηση του Κωλέτη στις 25 Σεπτεμβρίου του 1845 φέρνει για ψήφιση νομοσχέδιο με το οποίο θα χορηγηθεί ένα μεγάλο ποσό για την κατασκευή υδραγωγείου της Βόνιτσας. Το ποσό των 25000 δρχ είναι αρκετά μεγάλο και προκαλεί την ρήξη μέσα στη Βουλή με ομάδα Βουλευτών να συγκρίνουν αυτό το ποσό με τα πολύ μικρότερα ποσά που έχουν λάβει άλλες μεγάλες πόλεις και σχεδόν ελάχιστα για τις άλλες πόλεις του Νομού. Μάλιστα η σύγκριση που έκανε ένας βουλευτής ήταν για τα ποσά που διαθέτονταν για την κατασκευή της μεγάλης πλατείας των Ανακτόρων δηλ. 14000 για την κεντρική πλατεία των Αθηνών και 25000 δρχ. για την Βόνιτσα.
Ο Πρωθυπουργός είχε την θέληση για το νομοσχέδιο που κατέθεσε αλλά και την ισχυρή πλειοψηφία. Η Βασίλισσα Αμαλία δεν βρίσκεται στην Ελλάδα, έχει φύγει για να επισκεφτεί τον πατέρα της. Από τις επιστολές που με συχνότητα 4 με 5 ανά μήνα σύντασσε και απέστελλε στον πατέρα της, διαπιστώνουμε ότι η πρώτη επιστολή μετά την αναχώρησή της για την Ελλάδα, την συντάσσει από την Πάτρα στις 30 Σεπτεμβρίου / 12 Οκτωβρίου. Σε αυτή δεν αναφέρει τίποτα για όσα συνέβησαν στην Βουλή, καμιά κατηγορία κατά του Θοδωράκη Γρίβα. Πρέπει να μην την είχαν ενημερώσει για την πανηγυρική νίκη του Θοδωράκη, νίκη που είχε μέτρο σύγκρισης αλλά και κάτι που ήθελαν τα ανάκτορα. Είκοσι πέντε χιλιάδες για την ύδρευση της Βόνιτσας του Θοδωράκη και δεκατέσσαρες χιλιάδες για την πλατεία των Ανακτόρων.
Πιστεύουμε ότι, αν η Βασίλισσα Αμαλία βρίσκονταν στην Αθήνα, τότε μέσω των διασυνδέσεων που είχε , θα εμπόδιζε την ψήφιση αυτού του ποσού για την ύδρευση της Βόνιτσας. Δεν θα άφηνε τον Θοδωράκη να πανηγυρίζει. Ο Κωλέτης θα υπέκυπτε στις πιέσεις της Βασίλισσας. Δεν θα άφηνε την κυβέρνησή του στο έλεος των ξένων προς την παράταξή του βουλευτών που είχαν συνεργαστεί μαζί του. Η απουσία της Βασίλισσας Αμαλίας εξυπηρέτησε όλους.
Γίνεται αποδεκτό το νομοσχέδιο. Σας παραθέτουμε από τα πρακτικά της Βουλής το μέρος από την συνεδρίαση της 25ης Σεπτεμβρίου 1845.
Συνεδρίαση Βουλής Ελλήνων στις 25/9/1845
Βέβαια το έργο της ύδρευσης δεν τελείωσε μέσα σε σύντομο διάστημα γιατί η κατασκευή της υδρομάστευσης στην πηγή της Κορπής θα ήταν δύσκολη , καθώς επίσης και δύσκολη η τοποθέτηση πήλινων σωλήνων από την Κορπή μέχρι την είσοδο της πόλης και από εκεί στο δίκτυο εντός της πόλης με τις δημόσιες βρύσες που από αυτές έτρεχε ελεύθερα το νερό για την χρήση των κατοίκων.
Το μεγάλο πρόβλημα στο υπό κατασκευή δίκτυο δεν ήταν μόνο η μεγάλη απόσταση της πηγής Κορπής με την πόλη της Βόνιτσας αλλά το μεγάλο υψόμετρο που βρίσκονταν η Κορπή καθώς και οι μεγάλες σε υψόμετρα ανωμαλίες του εδάφους. Όλα αυτά δημιουργούσαν μεγάλες πιέσεις στους πήλινους σωλήνες, οι οποίοι αν δεν θα έσπαγαν, σίγουρα συχνά που αποσυναρμολογούνταν.
Η λύση βρέθηκε με τις ενδιάμεσες πέτρινες υδατοδεξαμενές. Ήταν δεξαμενές μικρών διαστάσεων το πολύ 2,5*2,5 και ύψος που έφταναν και τα 2 μέτρα. Μέσα εκεί, από την μια μεριά, εισέρχονταν το νερό με όση πίεση είχε και από άλλη πλευρά και από κάποιο ύψος ξαναεισέρχονταν χωρίς πίεση στο δίκτυο.
Οι δεξαμενές είχαν κρουνούς για την εξυπηρέτηση των χωρικών που ζούσαν ή εργάζονταν σε αυτή την διαδρομή. Με αυτό τον τρόπο εκτός από την μείωση της πίεσης του νερού, εξασφαλίζονταν και η ασφάλεια του δικτύου από τις τυχόν καταστροφές που μπορεί να προκαλούσαν οι αγρότες για την ύδρευσή τους.
1854
Σύμφωνα με την πρώτη επιστολή του Κων/νου Μαλλιαρού[6] το νερό της Κορπής έφτασε στην Βόνιτσα το 1854[7] δηλ. εννιά χρόνια μετά την έγκριση του ποσού των 25000.
Ο Κωνσταντίνος Μαλλιαρός στις δύο επιστολές ντοκουμέντα[8] που σύνταξε και απέστειλε το 1902 και 1905, σε ένα σημείο της πρώτης επιστολής γράφει: « Από του 1854 , ότε μετεφέρθη το ύδωρ εκ της πηγής Κορπής , όπερ είναι ιαματικόν κατά της ψαμμιάσεως, , ενώ πρίν οι κάτοικοι έπινον ύδατα φρεάτια, γόμοντα μικροβίων και ουδόλως συντελούντα εις την πέψιν, το κλίμα της Βονίτσης εβελτιώθη επαισθητώς και οι πυρετοί εμετριάσθησαν».
ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Ο πρόεδρος Ο Αντιπρόεδρος
Φίλιππος Ντόβας Στυλιανός Ντίνος
[1] Το άρθρο είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Ρεί», έκδοση Αμφικτιονίας Ακαρνάνων, Φεβρουάριος 2021, συγγραφείς Μπογόρδου Αγγελική, Ντίνος Στυλιανός.
[2] Χαρακτηριστική είναι η λέξη πεπόνια που για να την πούν στην Βόνιτσα χρειάζονταν τρείς άνθρωποι. Ο ένας κάθε μια συλλαβή. Τόσο ήταν το πρήξιμο στις κοιλιές τους που πίεζε το διάφραγμα με τους πνεύμονες.
[3] Πυρετός που να κρατά συνεχόμενες ημέρες. Η διάκριση αυτή ήταν σημαντική καθόσον υπήρχε ο πυρετός ο τετραήμερος, ως μια πιο μικρή μορφή ελονοσίας.
[4] Ο Θοδωράκης το 1843 είναι εκπρόσωπος της επαρχίας του, στην Εθνική συνέλευση. Το 1843 προκηρύσσονται εκλογές. Οι Βασιλικοί και οι μόνιμου φίλοι του Μαυροκορδάτου με αρχηγούς τους Στάικο και Στράτο κινούνται κατά του Γρίβα, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν στο Αβαρίκο.
Μια ομάδα επίλεκτων Βασιλικών προσπαθεί να δολοφονήσει τον Γρίβα, όταν βράδυ κάθεται δίπλα σε μια φωτιά. Οι πυροβολισμοί τον τραυματίζουν στο πόδι. Ο Γρίβας έχει λίγους υπερασπιστές και κατανοεί ότι οι Βασιλικοί δεν θέλουν την σύλληψη αλλά τον θάνατό του. Άμεσα καλεί τους κατοίκους της περιοχής και δημιουργεί ένα καλό στράτευμα. Οι Βασιλικοί πολιορκούν τον Γρίβα στο Αβαρίκο, για να εμποδίσουν την κάθοδό του στις εκλογές. Ο Γρίβας με μια δύναμη 200 ανδρών αντέχει επί μία εβδομάδα.
Ο Τζαβέλας με εντολή του Οθωνα λύνει την πολιορκία και συνοδεύει τον Γρίβα στην Αθήνα. Ο Γρίβας φέρει τις αντιρρήσεις του για το ταξίδι στην Αθήνα. Δεν εμπιστεύεται τον Οθωνα, αλλά δεν μπορεί να αρνηθεί την υπόσχεση του Τζαβέλα ότι αυτός εγγυάται το ταξίδι και την παρουσία του στην Αθήνα. Όταν ο Γρίβας φτάνει στην Αθήνα, ο Οθωνας αθετεί τον λόγο του και προσπαθεί να φυλακίσει πάλι τον Γρίβα, ο οποίος αντιλαμβάνεται το σχέδιο του Οθωνα και ζητά πολιτικό άσυλο σε ένα γαλλικό πλοίο. Ο Τζαβέλας παραιτείται για όσα έγιναν σε βάρος του φίλου. Ο Γρίβας ζητά πολιτικό άσυλο στην Βηρυτό και μετά στην Αίγυπτο.
Παρά την ηθελημένη εξορία του Γρίβα, η επαρχία του στις 24 Σεπτεμβρίου 1844 τον εκλέγει βουλευτή και πανηγυρικά επιστρέφει στην Αθήνα.
[5] Θοδωράκης Γρίβας , ο σταυραετός της Λάμιας (εργασία της Αμφικτιονίας Ακαρνάνων και με την βοήθεια των σπουδαστών των εκπαιδευτηρίων πληροφορικής Βόνιτσας).
[6] Βλέπε εργασία της Αμφικτιονίας. Ο Κω/νος Μαλλιαρός το 1902 και 1905 σύνταξε και απέστειλε δύο επιστολές σε κυβερνητικά στελέχη. Μέσα από τις δύο επιστολές βλέπουμε μια εικόνα από την ζωή της τότε Βόνιτσας.
[7] Επί δημαρχίας Αντωνίου Γρίβα του Φλώρου
[8] Για τις επιστολές του Κωνσταντίνου Μαλλιαρού, η Αμφικτιονία έχει συντάξει εργασία και έχει πραγματοποιήσει εκδήλωση.
Μιλάμε για την έρευνα, όχι αστεία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή