ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ: Ο Ν'εζερ στην μόλις απελευθερωμένη Βόνιτσα.

ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Γράφει ο
Ντίνος Στυλιανός

 

Ο Χριστόφορος Νέζερ 1834-1835

στην απελευθερωμένη Βόνιτσα

και στο  Παραδείσι.

     Ο Χριστόφορος Νέζερ (Βαυαρός στρατιωτικός), παππούς  της Μαρίζας Νέζερ (ηθοποιός) και του Χριστόφορου Νέζερ (ηθοποιός), λίγες μέρες μετά τα Χριστούγεννα του το 1834  βρέθηκε στη Βόνιτσα. Αναλαμβάνει την διοίκηση ενός σώματος Βαυαρών που στρατοπεδεύει μέσα στο κάστρο της Βόνιτσας.

Ο Χριστόφορος Νέζερ ήταν ο πρώτος Χριστιανός Φρούραρχος της Ακρόπολης. Το 1833 ανέλαβε το αξίωμα του Φρούραρχου της Ακρόπολης από τον μέχρι τότε Οθωμανό Φρούραρχο, τον Οσμάν Εφέντη.

Πριν κλείσει το 1834 βρίσκεται με ειδική αποστολή στην Βόνιτσα. Μας περιγράφει την πόλη και την κατάστασή της. Μας μιλά για τον πραγματικό Παράδεισο της περιοχής. Το Παραδείσι.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Τα σπίτια της πόλης είναι μικρές και μεγάλες καλύβες κτισμένες στον βραχώδη λόφο  από την παραλία[1] μέχρι και το περιτοίχισμα του κάστρου.  Από την παραλία μέχρι και σε βάθος μέσα προς την στεριά με απόσταση περπατήματος[2] πάνω από μισή ώρα εκτείνεται ένα μεγάλο έλος. Μόλις αρχίσει να πιάνουν οι ζέστες,

---

[1] Ο Νέζερ παρότι περιγράφει την πόλη με παρατήρηση πάνω από το κάστρο, δεν συμπεριλαμβάνει τους δύο ακόμα οικισμούς της πόλης, την Μπούχαλη και το Νεοχώρι (σημερινός Αγιος Δημήτριος). Από τα απομνημονεύματα του Σπυρίδωνα Μόστρα αλλά και τα νοτάρια της τότε περιόδου, έχουμε αρκετά σπίτια στους δύο αυτούς οικισμούς.

[2] Το έλος χωρίζονταν στην μέση από μια μικρή λωρίδα γής, η οποία ξεκινούμε με μεγάλο πλάτος από την παραλία και ανεβαίνοντας προς τα επάνω στένευε μέχρι να φτάσει στο τοπωνύμιο «Σταυρός» δηλ. περίπου εκεί που σήμερα είναι οι καφετέριες Αποστολόπουλου και Ζαφειρούλη.

 

μέσα από το έλος βγαίνουν τα μιάσματα[3]  που προκαλούνε μεγάλους πυρετούς και τον θάνατο.

Τα έλη έχουν δημιουργηθεί από τις μεγάλες ποσότητες άμμου που βγάζουν τα κύματα  του κόλπου στην ακρογιαλιά. Εχουν  τόσο ύψος και έκταση ώστε να εμποδίζουν τα νερά της βροχής να καταλήξουν[4] στην θάλασσα..

Στις καλύβες από τις αρχές Μαΐου μέχρι και τις αρχές Σεπτεμβρίου δεν κατοικεί κανείς. Όλοι οι Βονιτσιάνοι φεύγουν. Το να διαμείνεις στη Βόνιτσα, σε αυτούς τους καλοκαιρινούς μήνες είναι η πιο επικίνδυνη απόφαση.

---

[3] Εννοεί τα μολυσμένα κουνούπια

[4] Ένα από τα έργα που έγιναν μετά την επίσκεψη του Κουμουνδούρου στην Βόνιτσα ήταν και ο παράλληλος αύλακας από το ύψος των μετέπειτα σφαγείων μέχρι και το ράμα της Κουκουμίτσας. Σε αυτόν τον αύλακα κατέληγαν όλες οι απορροές βρόχινων νερών. Η απορροή του εν λόγω αύλακα γίνονταν στο σημείο που τώρα υπάρχει το μικρό λιμάνι, λίγο πρίν το παλιό γεφύρι.

Οι περισσότεροι κάτοικοι της Βόνιτσας πηγαίνουν στο ορεινό χωριό Παραδείσι. Οι μόνοι που διαμένουν τις καλοκαιρινές μέρες στη Βόνιτσα είναι οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων που είναι στη παραλία και εξυπηρετούν τις ανάγκες των ναυτικών καθώς επίσης οι υπάλληλοι του τελωνείου και οι φύλακες του λιμανιού. Αλλά και αυτοί  πρίν βραδιάσει φεύγουν γρήγορα για το χωριό Παραδείσι, όπου εκεί κοιμούνται και το πρωί ξανακατεβαίνουν στην Βόνιτσα. Εκεί  στο Παραδείσι υπάρχουν πετρόκτιστα σπίτια με καμάρες και μια κληματαριά να είναι πάνω από την καμάρα. Τα πολλά πλατάνια δίνουν την ευχάριστο σκιά και οι κήποι την απαραίτητο τροφή. Πηγές βγαίνουν μέσα από τα βράχια και δροσίζουν τους κατοίκους με κρύο νερό. 

Το χωριό Παραδείσι απέχει από τη Βόνιτσα δυόμιση ώρες. Στο οροπέδιο που βρίσκεται, υπάρχουν ευρύφυλλοι πλάτανοι, δρύς και πίτυς (πεύκα), καθώς και μονήρεις κυπαρίσσια. Οι βρυακάλυπτοι βράχοι περιβάλλονται από καταπράσινες περικοκλάδες και ανάμεσά τους τρέχει πολύτιμο πηγαίο ύδωρ. Το χωριό αυτό δεν φέρει μάταια το όνομα Παράδεισος.

Πραγματικά είναι ένας Παράδεισος.

Όμως εμάς τους Βαυαρούς οι στρατιωτικές υποχρεώσεις, μας δέσμευσαν να διαμείνουμε σε αυτό το κάστρο περικυκλωμένοι από τα θανατηφόρα έλη.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Θα συνεχίσουμε και με άλλες περιγραφές και γεγονότα από την διαμονή του Χριστόφορου Νέζερ στην μόλις απελευθερωμένη Βόνιτσα.

Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε εγγράφως τον Λευκάδιο χοροδιδάσκαλο Σπυρίδωνα Σκλαβενίτη, ο οποίος στην έρευνά του για την μουσική παιδεία στην περιοχή του πρώην Ενετικού Κοντινέντε, συνάντησε την πληροφορία για τον Νέζερ και μας ενημέρωσε. Από εκεί και μετά η πολυήμερη αναζήτηση του αρχείου Νέζερ ήταν μια απρόσμενη επιτυχία. Συνεχίζει η έρευνα και μέσω των απογόνων του Νέζερ θα αποκτήσουμε πρόσθετες πληροφορίες.

 

ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ