Η χρηματοδότηση των κομμάτων από τον κρατικό προυπολογισμό, εξελίχθηκε εδώ και δεκαετίες σε ιδιαίτερα αμαρτωλή και σκανδαλώδη ιστορία. Βεβαίως, πρόθεση του νομοθέτη της μεταπολίτευσης ήταν να διασφαλίσει την οικονομική αυτοτέλεια των πολιτικών σχηματισμών, ώστε να περιορισθούν οι εξαρτήσεις τους. Το αποτέλεσμα όμως, προκαλεί αποστροφή στον ελληνικό λαό, αφού στην πραγματικότητα οδήγησε στη δημιουργία μιας ιδιότυπης κομματικής νομενκλατούρας και σε στρατιές κρατικοδίαιτων κομματικών στελεχών. Επιπλέον τα ιλιγγιώδη ποσά που διακινούνταν προς τους κομματικούς μηχανισμούς και τα οποία μάθαινε η Κοινή Γνώμη, δημιουργούσαν αίσθημα απόλυτης άρνησης προς την πολιτική διαδικασία και συντελούσαν στην διάχυση ακραίων λαικιστικών απόψεων . Ενίσχυαν δηλαδή, την ακροδεξιά ρητορεία.
Φυσικά, κανέναν δεν ξεγελάει η απόφαση της Κυβέρνησης που καταρρέει, να μειώσει τα σχετικά κονδύλια. Τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν, ήταν επί σαράντα χρόνια οι βασικοί απορροφητήρες του δημόσιου χρήματος, το οποίο συχνότατα ενθυλάκωναν με αδιαφανείς διαδικασίες τα μεγαλοστελέχη τους. Επιπλέον, λογικό θα φαινόταν να περισταλούν οι συγκεκριμένες δαπάνες πολύ πριν οδηγηθούν σε βίαιη φτωχοποίηση μισθωτοί και συνταξιούχοι. Και δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε πως είναι προκλητική η θέση άλλων εναντίον της μείωσης έστω, σ αυτήν την περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης.
Εμείς, το Σχέδιο Β, δικαιούμαστε να προβάλουμε τη θέση μας για το τεράστιο αυτό ζήτημα, αφού κατατέθηκε για δημόσια διαβούλευση, πριν ένα ολόκληρο χρόνο. Στο κείμενο της ιδρυτικής διακήρυξης μας, μεταξύ των άλλων μέτρων που πρώτοι προτείναμε, αναφέρεται :
«Καταργείται κάθε κρατική οικονομική ενίσχυση των κομμάτων, τα οποία είναι εθελοντικές οργανώσεις ομοιδεατών και όχι επαγγελματικοί στρατοί για την κατάληψη του κράτους. Η Πολιτεία επιτρέπεται να στηρίζει τη δράση τους μόνο με μέτρα μηδενικού βάρους για τον Έλληνα φορολογούμενο. Λ.χ. την παραχώρηση αχρησιμοποίητων κτιρίων του Δημοσίου, για την στέγαση γραφείων. Την υποχρέωση στις εταιρείες συγκοινωνιών για δωρεάν μετακίνηση των βουλευτών κατά τη διάρκεια κοινοβουλευτικών συνόδων. Την υποχρέωση των μέσων μαζικής ενημέρωσης για σταθερές ζώνες προβολής των κομμάτων, με τον τρόπο που γίνεται στην προεκλογική περίοδο. Τη δυνατότητα προσφυγής των βουλευτών σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα για επιστημονική στήριξη τους κ.α.»
Πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται και όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο