Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που «έκλεισε» το Μουσείο του Θυρρείου….

Επιστολή στους δημότες Αγρινίου

«H αρετή του ανδρείου Σώπολι»

        Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που «έκλεισε» το Μουσείο του Θυρρείου. Ένα από τα παλαιοτέρα μουσεία στην Ελλάδα. Έκλεισαν τις πόρτες του μουσείου την στιγμή που σε άλλες πόλεις της Ελλάδας ιδρύονται νέα Μουσεία. 

      Ο κανόνας που ευρέως χρησιμοποιείται, είναι ότι τα μουσεία πρέπει να ιδρύονται και να λειτουργούν εκεί που είναι τα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί που οι ενδιαφερόμενοι δύναται να έχουν πρόσβαση επίσκεψης και τα μουσεία να διαθέτουν ικανό βαθμό ασφάλειας φύλαξης των αρχαιοτήτων...........

        Ο κανόνας αυτός είναι αντίγραφο αυτού που χρησιμοποιεί το Βρετανικό μουσείο. Το Μουσείο που τα εκθέματά του, στην πλειοψηφία, προέρχονται από άλλα κράτη. Μεταξύ των εκθεμάτων του βρίσκονται και οι αρχαιότητες της Ελλάδας, εκείνες που με περίτεχνο τρόπο αφαίρεσε ο Άγγλος Ελγιν και σήμερα η διοίκηση του μουσείου, προσχηματικά, αρνείται την επιστροφή των αρχαιοτήτων στο τόπο που ήταν πριν τα αφαιρέσει, στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ, στο μουσείο της Ακρόπολης.

      Ας επεκταθεί πλέον αυτή η νοοτροπία και ας συγκεντρωθούν όλες οι αρχαιότητες του κόσμου στην μεγαλύτερη πόλη του πλανήτη, π.χ την Νέα Υόρκη, ώστε να έχουν πρόσβαση οι εκεί πολίτες, καθώς και με τις εύρυθμες συγκοινωνιακές προσβάσεις, να τα επισκέπτονται εύκολα οι πολίτες όλων των άλλων κρατών!!!!!

      Σε ποιόν αρέσει αυτή η ιδέα; Αρέσει στο Αγρίνιο, στους Δελφούς, ή και στην Αθήνα, το να κλείσουν τα Μουσεία τους και οι αρχαιολογικοί θησαυροί να φυγαδευτούν σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα; Φυσικά ΟΧΙ. 

       Το ίδιο αισθανόμαστε και εμείς οι ΑΚΑΡΝΑΝΕΣ για τη λεηλασία του Μουσείου μας και των εκάστοτε αρχαιολογικών θησαυρών μας, που φυγαδεύτηκαν σε άγνωστα σε εμάς σημεία.

      Για την ασφάλεια των αρχαιολογικών χώρων τι να πούμε; Ότι το μουσείο του Θυρρείου δεν παρείχε ασφάλεια; Εμείς δεν θα απαντήσουμε. Ας μας απαντήσουν αυτοί που πήραν απόφαση για το κλείσιμο του μουσείου.

       Ποια ασφάλεια υπήρχε στο μουσείο της Ολυμπίας που λεηλατήθηκε πρίν από λίγους μήνες; Ποια ασφάλεια παρέχει το μουσείο της Θεσσαλονίκης, της Βεργίνας, των Πατρών, κλπ;

     Αν το μουσείο του Αγρινίου διαθέτει τον ικανό βαθμό ασφάλειας (για εμάς τον παρέχει) τότε γιατί το χρυσό στεφάνι του Θυρρείου είναι για χρόνια κλεισμένο μέσα σε ένα χρηματοκιβώτιο και κανείς δεν το έχει δεί; Γιατί οι δημότες του Αγρινίου δεν ΑΠΑΙΤΟΥΝ να τεθεί στις βιτρίνες του μουσείου τους, το μοναδικό στην αξία και την τέχνη, αρχαίο χρυσό στεφάνι του Θυρρείου;  Θα είναι το κεντρικό έκθεμα του μουσείου, η τιμή, η αξία, η περηφάνια του μουσείου.

        Για τους αναγνώστες που δεν είναι ενήμεροι με αυτή την ιστορία, τους γνωρίζουμε ότι πριν από χρόνια, στο χωριό Θύρρειο της Ακαρνανίας, βρέθηκε ένα χρυσό στεφάνι μοναδικής αξίας και διαφορετικής τεχνοτροπίας από αυτά, που αργότερα βρέθηκαν στην Βεργίνα. 

      Το στεφάνι το παρέλαβε η αρχαιολογία και για εμάς τους «ιθαγενείς» χάθηκαν τα ίχνη του. Πρίν από 15 χρόνια περίπου, άρχισε η αναζήτηση του στεφανιού, από τους «ιθαγενείς», και στην άρνηση απάντησης από το Υπουργείο Πολιτισμού, η υπόθεση έφτασε μέχρι και την Βουλή. 

       Από αυτό το σημείο και μετά, άρχισε να διαφαίνεται η πληροφορία ότι κάπου είναι φυλαγμένο. Εμείς γνωρίζουμε ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα δεν κρύβονται αλλά είναι για έκθεση στα μουσεία,  όπως και τα αντίστοιχα χρυσά στεφάνια της Βεργίνας. 

      Τελικά μια αρχαιολόγος, ενώπιον των μελών της αρχαιολογικής εταιρείας Αγρινίου, μας ενημέρωσε ότι το χρυσό στεφάνι του Θυρρείου είναι «καλά φυλαγμένο» σε χρηματοκιβώτιο του μουσείου Αγρινίου.

     Αν είναι εκεί (εμείς οι «ιθαγενείς» το πιστεύουμε) αναγενάται το ερώτημα γιατί δεν το εκθέτουν στο μουσείο, ώστε να τιμηθεί η ιστορία του τόπου μας; Μην μας πουν ότι το Μουσείο του Αγρινίου δεν έχει ασφάλεια.

        Δεν υπάρχει ούτε ένας Αγρινιώτης για να διαμαρτυρηθεί για την εκ των πραγμάτων υποβάθμιση του μουσείου του; 

      Το Υπουργείο Πολιτισμού και οι εκάστοτε αρμόδιοι υπάλληλοι μην μας αναπαραγάγουν όσα οι Βρετανοί λένε για την μη επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Έρχονται δεύτεροι. Και πράγματι είναι αστείο από την μια πλευρά να ζητάμε πίσω τα γλυπτά του Παρθενώνα (και πολύ σωστά κάνουμε) και από την άλλη οι Έλληνες των Αθηνών, με τις άσχημες αποφάσεις τους, να μας αφαιρούν την πολιτιστική κληρονομιά μας, για να ντύσουν τα νέα μουσεία των μεγάλων αστικών κέντρων.

    Εμείς το μόνο που, αυτή την ώρα, μπορούμε να προσφέρουμε, εκτός από την τεκμηριωμένη διαμαρτυρία μας, είναι η σε ελεύθερη μετάφραση μιας γραφής, που υπάρχει σε επιτύμβια στήλη, στο προαύλιο του Μουσείου Θυρρείου. 

     Το αρχαίο κείμενο το αντλήσαμε από το σύγγραμμα του Ιωάννη Νεραντζη «επιγραφές και αρχαιολογικά ευρήματα στο μουσείο Θυρρείου Ακαρνανίας».

Αυτό το δοξασμένο χώμα  σκεπάζει  τον Σώπολιν,

Που ήταν καλός στον λόγο και την μουσική, 

Με καταγωγή  από το Θύρρειον. 

Ο Σώπολι ήταν  ο ανδρείος γιός του περήφανου Λέοντα, 

και χαρακτηρίζονταν για την σεμνότητά του. 

Τον Σωπολι όλοι τον αγαπούσαν, 

αλλά σκοτώθηκε από τους ισάξιους στην δύναμη εχθρούς ,

δίνοντας χρώμα στον άχρωμο Άρη.

Παρά του ότι νέος στην ηλικία βρέθηκε στα σκοτάδια του Αδη, 

 την αρετή του την αφήνει ζωντανή στη ζωή.

     Αυτή η αρετή του Σώπολι, περιπλανάται για αιώνες πάνω από τον χώρο του Θυρρείου. Αυτή δεν μπορεί να μετακομίσει σε άλλα μουσεία. Θα είναι πάντα εκεί. 

ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ

ΠΟΛΙΤΕΣ BELLA VONIZZA

ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΥΡΡΕΙΟΥ