«Την ώρα του δειλινού»
του Ανδρέα Μουντούρη
Την ώρα εκείνη του δειλινού θέλω να σ’ ανταμώσω
αγαπημένη….
Εκεί στ’ απόμακρο κι ερημικό ακρογιάλι, παρέα
με γυπαετούς και κορμοράνους.
Εσύ κι εγώ, οι δυό μας γυμνοί πάνω στην άμμο….........
Δεν αντέχω άλλο την ομορφιά σου να κοιτώ,
θέλω στον έρωτά σου τη φλόγα μου να σβήσω,
μέσα σου θέλω να χαθώ.
Της αιωνιότητας τη μεταλαβιά απ’ τα χείλη σου
να κοινωνήσω.
Ζηλεύω ακόμα και το κύμα, που σε ξεπλένει
απ’ την αρμύρα της θάλασσας.
Εγώ να σε ξεπλύνω θέλω, με τα φλογισμένα
Δε θα ησυχάσω, αν την θεϊκή μορφή σου
ευτυχισμένη δεν τη δώ.
Θέλω να σε μερώσω με το χάδι,
θέλω τον αισθησιασμό να νιώσω στα φιλιά σου,
Θέλω αγαπημένη, μέσα σου να χυθώ………….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο