ΠΟΙΗΣΗ: «Ό,τι απέμεινε…» του Χρήστου Ζώγα

«Ό,τι απέμεινε…»

του Χρήστου Σ. Ζώγα 

Ό,τι απέμεινε όρθιο ανηλεώς το γκρεμίζουν,

συνεπείς στο έργο τους δεν σταματούν,

νέαν  Ελλάδα δήθεν μας κτίζουν,

με των ξένων τα σχέδια βυσσοδομούν.....

Προδομένος λαός ηθική κατρακύλα,

γκρίζο τοπίο το μέλλον θολό,

η άνωθεν μας έχει εξουθενώσει σαπίλα,

Λερναία Ύδρα χωρίς τελειωμό.

Τη λαιμητόμο πώς να δεχθούμε,

όπου οι δήμιοι μας οδηγούν,

πως μαζί μας συμπάσχουν  αναιδώς προσποιούνται,

πραμάτεια η χώρα που την ξεπουλούν.

Αρκούνται στον κώνωπα να διυλίζουν,

επί τον τύπον των ήλων δεν τολμούν,

του κακού τη ρίζα ν’ αγγίξουν,

για τις κρυμμένες λίστες, σιγήν ιχθύος τηρούν.

Το αίσιον έπεται θα φτερουγίσει,

της απάτης το βάθρο θα γκρεμιστεί,

κάποιος σωστά θα πλοηγήσει,

το καράβι θα βγει ξανά στην ακτή.

Χρήστος Σ. Ζώγας