Γράφει ο: Γεώργιος Παληγιώργος
Πάνε χρόνια που o μπαρπαντώνης πήρε το δρόμο τον παντοτινό... Δε μίλαε πολύ, ότι ήξερε πόσα κατέχει...
Η φύση, 'πως φορές είν' άδικη, δεν τούδωκε προικιά... και τι μ' αυτό, έλεε. Οι άλλοι δεν τον πολυμέτραγαν κι ούτε που του καίγονταν καρφί...
Κάθονταν μόνος του φορές κι άκουε... κι είχε μια γλύκα μακρινή. Καρτέραε να καλάρει ο καιρός, να διάβει με το γαϊδούρι του στο λόγγο, να κόψει κλαρί για τα μανάρια του...
Ο μπαρπαντώνης, της μάνας μου ο μεσιανός ο αδερφός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο