Η Μάχη του Ζαπαντίου, σύντομο Ιστορικό και τα "Ελευθέρια 2024".

 Η μάχη του Ζαπαντίου και η απελευθέρωση της Μεγάλης Χώρας     

Του αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου
π. Γεωργίου θ. Κατσαούνη
Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Ν. Ιωνίας Αττικής.

      Οι ενωμένες δυνάμεις των Ελλήνων με αρχηγούς τον Βλαχόπουλο με 500 άντρες, το Γρίβα και τον Ραζηκότσικα αρχηγό της φρουράς των Μεσολογγιτών, με οπλαρχηγούς τους Νικόλαο Ζέρβα, Γιαννάκη Στάικο, Δημοτσέλιο, Ανδρέα Ίσκο, Κώστα Βλαχόπουλο, Νότη Μπότσαρη, Κίτσο Τζαβέλα, Λάμπρο Βέϊκο και άλλους, καθώς και με την συνδρομή του Γεωργίου Βαρνακιώτη μετά την 11η Ιουνίου που παραδόθηκε το Αγρίνιο στους Έλληνες, επιτέθηκαν στο οχυρό Ζαπάντι.

Η κωμόπολη αυτή απέχει μόλις μισή ώρα με τα πόδια από το Αγρίνιο (Βραχώρι).

Κατοικούνταν από Τούρκους σκληρούς πολεμιστές, περί τους 300. Ο αριθμός τους δε αυξήθηκε από Αλβανούς που κατέφυγαν εκεί μετά την κατάληψη του Αγρινίου. Οι Ζαπανταίοι Τούρκοι οχυρώθηκαν στα τζαμιά του χωριού, στα οχυρά σπίτια (που ορισμένα υπάρχουν ακόμα) και σε τέσσερις ισχυρούς τοίχους. Η δύναμη των Ελλήνων ανέρχονταν σε 2.000 άνδρες. Ο αρχηγός των Τούρκων Γιουσούφ Ζουλφικάρ Αγάς αρνήθηκε να παραδώσει την πόλη. Έτσι άρχισε η πολιορκία. Την 16η Ιουνίου ενεργήθηκε έφοδος από τους Έλληνες οι οποία απέτυχε αφήνοντας αρκετούς νεκρούς και τραυματίες από΄ τους Έλληνες.

 

Μεταφέρθηκε από το Μεσολόγγι ένα ακόμη κανόνι από αυτά που είχε ξεφορτώσει από το πλοίο του ο Άγγλος πλοίαρχος Χούντερσον ή είχε πουλήσει αυτά κατά τον Τρικούπη στους Έλληνες. Επειδή όμως ούτε τα βλήματα ήταν κατάλληλα ούτε έμπειροι πυροβολητές υπήρχαν, τα οχυρά του Ζαπαντίου δεν υφίστατο καμία βλάβη.
Η πολιορκία χρόνιζε και πολλοί από τους πολιορκούντες Έλληνες οπλαρχηγούς άρχισαν να φεύγουν προς άλλες κατευθύνσεις πεπεισμένοι ότι το Ζαπάντι δεν θα καταληφθεί. Ο Βλαχόπουλος έμεινε εκεί με την ένοπλο δύναμη της επαρχίας του αποκλείοντας το Ζαπάντι από όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι έγκλειστοι Τούρκοι να τρέφονται μόνο με ρύζι που είχε μείνει στις αποθήκες τους. Ο Έλληνας αρχηγός διέταξε να σκαφτεί υπόνομος και να ανατινάξουν μέρος του περιτοιχίσματος.

Τη 18η Ιουλίου 1821 έβαλαν πυρ στον υπόνομο και πράγματι η πυρίτιδα που είχε τεθεί εκεί άνοιξε ρήγμα μεγάλο. Οι Τούρκοι όμως αντί να τα χάσουν έκαναν αντεπίθεση. Οι Έλληνες άρχισαν να υποχωρούν και προς στιγμήν απειλήθηκε διάλυση του Ελληνικού στρατοπέδου. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή ο Βλαχόπουλος αναγνώρισε τον Ζουλφικάρ Αγά, αρχηγό των Τούρκων τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Η έφοδος των τούρκων ανεκόπη. Γύρισαν στα οχυρά τους αποθαρρημένοι και από το γεγονός ότι οι Έλληνες τα κεφάλια των νεκρών Τούρκων τα έβαλλαν σε στήλους μπροστά στο στρατόπεδό τους. Ο τρόμος, η πείνα και η απελπισία τους έκαναν να ζητήσουν διαπραγματεύσεις με τον Βλαχόπουλο για την παράδοση.
Συμφωνήθηκε να εγκαταλείψουν το Ζαπάντι άνευ όπλων υπό τον όρο ότι οι Έλληνες θα σέβονταν την ζωή και την τιμή τους. Οι Αλβανοί που βρέθηκαν εκεί αφού αφοπλίστηκαν, εστάλησαν μέσω του Μακρυνόρους στην Άρτα. 

Η ημέρα της παράδοσης (απελευθέρωσης) του Ζαπαντίου, δηλαδή της Μεγάλης Χώρας έγινε 26 Ιουλίου 1821, μνήμη της Αγίας Παρασκευής της Αθληφόρου.

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ελευθέρια Μεγάλης Χώρας Αγρινίου.   Εκδήλωση μνήμης.

26 Ιουλίου 1821 - 26 Ιουλίου 2024, διακόσια τρία χρόνια από την απελευθέρωση της Μεγάλης Χώρας από τον Τούρκικο ζυγό. Καθε χρόνο σε συνεργασία του Δήμου Αγρινίου, τής Τοπικής Κοινότητας Μ. Χώρας καί του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, τελείται λιτή εκδήλωση μνήμης για την απελευθέρωση της περιοχής.
Το πρωί της Παρασκευής 26 Ιουλίου, στον Ιερό Ναό Απ' Παύλου,θα τελεστεί η θ. Λειτουργία, Δοξολογία με επίκαιρη ομιλία από τον κ. Δημήτριο Μπορμπότσιαλο Δάσκαλο του Δημοτικού Σχολείου Μεγάλης Χώρας καί κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο  των Ηρώων. Εν συνεχεία θα προσφερθεί κέρασμα σε όλους τούς παρευρισκόμενους,σε καφετέρια τής κοινότητας.

(Κατάθεση στεφάνου μπορεί να κατατεθεί από Συλλόγους ή Φορείς πού το  επιθυμούν).