Πάσοβ, Άρνολντ (Passow, 1829 – 1870): "ΞΗΡΟΜΕΡΟΣ"

   Διαβάζοντας το μνημειώδες έργο με τα δημοτικά τραγούδια, το οποίο ο Passow Arnold(1829-1870) εξέδωσε το 1860 με τίτλο Τραγούδια ρωμαίικα = Popularia carmina Graeciae recentioris / edidit Arnoldus Passow.

Ως σημείο αναφοράς θα δούμε ότι στο βιβλίο αυτό είναι εξαιρετικά μεγάλος ο αριθμός των τραγουδιών και στιχουργημάτων.
Μέσα από το δημοτικό τραγούδι ο ανώνυμος συνήθως δημιουργός εκφράζεται είτε περιγράφοντας ένα γεγονός(ιστορικό, κοινωνικό κλπ), είτε εκφράζοντας συναισθήματα (χαρά, λύπη έρωτας κλπ).

Μέσα σε αυτό το έργο υπάρχει και το δημοτικό με τίτλο "ΞΗΡΟΜΕΡΟΣ" ας το διαβάσουμε. 

 Διαβάστε περισσότερα »

   Ἡ Ἄρτα πέτρα νά γενή κι' ό Βάλτος νά βουλιάζη,
   Τό δόλιο τό Ξηρόμερο θεός νά τό φυλάγη,
   Ὀπώχει τά γλυκιά κρασιά καί τόμορφα κοράσια.
   Στό Μαχαλᾶ 'ν' ἤ όμορφαις καί ςτήν Κατούν' ἤ ἄσπραις
5.Κι΄αυτού ςστό Μπόϊκο ςτά χωριά ξανθαῖς καί μαυρομάταις.

5.ςτά χέρα? U.V.L.: κοντούλαις καί γιομάταις. 

 Πάσοβ, Άρνολντ
(Passow, 1829 – 1870). Γερμανός ελληνιστής. Συνέδεσε το όνομά του με τη νεοελληνική φιλολογία και τη λαογραφία, γιατί επιχείρησε μια πρώτη φιλολογική, σύμφωνη με την επιστημονική μεθοδολογία, έκδοση των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών (Tραγoύδια ρωμαίικα, 1860). 

Εκτός από ανέκδοτα τραγούδια, που του παραχώρησαν οι φίλοι του (ο ίδιος δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα), καταχώρισε στην έκδοσή του συγκεντρωτικά και όλο το υλικό που είχε δημοσιευθεί έως τότε (Fauriel, 1824-5, Tommaseo, 1842, Σπυρ. Ζαμπέλιος, 1852, Sanders, 1844, Kind, 1827-1849, Marcellus, 1851 κ.ά.). 

Την κατάταξη έκανε με βάση τις ακόλουθες κατηγορίες: 

1. Κλέφτικα τραγούδια, 

2. Ιστορικά, 

3. Οικιακά (όπου συμπεριέλαβε νανουρίσματα, κάλαντα και άλλα λατρευτικά ή εθιμικά τραγούδια, μοιρολόγια και τραγούδια της ξενιτιάς), 

4. Ο Χάρος,

5. Τραγούδια πλαστά (οι παραλογές, αλλά μονάχα του ερωτικού περιεχομένου), 

6. Βλάχικα (δηλαδή ποιμενικά, όπου όμως κατατάχθηκαν και τραγούδια όπως του Νεκρού αδελφού, του Γεφυριού της Άρτας κ.ά.), 

7. Ερωτικά, 

8. Δίστιχα. 

Ο Passow ήθελε κυρίως να αποδείξει τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, όπως, κατά τη γνώμη του, αποδεικνύεται από τα τραγούδια του ελληνικού λαού. 

Ιδιαίτερα τον είχε συγκινήσει το γεγονός ότι τυφλοί τραγουδιστές ασκούσαν στον λαό έργο ανάλογο με εκείνο των ομηρικών ραψωδών (όμως αυτό, όπως είναι γνωστό, συναντιέται και σε άλλους λαούς). 

Έτσι στον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε ο Passow αντικατοπτρίζεται η νοοτροπία του κλασικού φιλολόγου του 19ου –κυρίως– αιώνα, που απέδιδε σημασία σε ένα νεοελληνικό φαινόμενο μονάχα στο μέτρο όπου αυτό μπορούσε να συναφθεί με ένα αντίστοιχο αρχαίο, ως συνέχειά του. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι το βιβλίο τυπώθηκε στη Λιψία, στον περίφημο οίκο Teubner, ο οποίος εξέδωσε τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων και ποιητών.

πηγές: 

greek_greek.en-academic.com
anemi.lib.uoc.gr
Ψηφιακές Συλλογές--Ελληνική Ψηφιακή Βιβλιογραφία 15ος-21ος αιώνας--19ος αιώνας
Ψηφιακές Συλλογές--Ελληνική Ψηφιακή Βιβλιογραφία 15ος-21ος αιώνας