Καίγονται και σφυρίζουν αδιάφορα

Άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη στο protothema.gr

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε την τεράστια οικολογική καταστροφή που συμβαίνει στην Αυστραλία. Πάνω από 63.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έχουν γίνει στάχτη, μία έκταση που αναλογεί σε κάτι παραπάνω από το 1/3 της χώρας μας, χιλιάδες σπίτια έχουν καεί και περίπου 1 δισεκατομμύρια ζώα υπολογίζεται ότι χάθηκαν στις φλόγες, δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για την επιβίωση σπάνιων ζώων όπως τα κοάλα.

Σε αντίθεση όμως με τις πρόσφατες πυρκαγιές στον Αμαζόνιο που ενώ πολύ μικρότερες σε έκταση, είχαν από την πρώτη στιγμή κινητοποιήσει όλο τον κόσμο, οι φωτιές στην Αυστραλία, ενώ καίνε ήδη τρεις μήνες, δεν είχαν απασχολήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη μόλις έσβησαν τα πυροτεχνήματα της πρωτοχρονιάς.

Παρά τη σφοδρότητά τους, η κυβέρνηση της Αυστραλίας αρνείται να δεχθεί την οποιαδήποτε σύνδεση των πυρκαγιών με την κλιματική αλλαγή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι η Αυστραλία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγός άνθρακα στον κόσμο. Είχε από την αρχή υποβαθμίσει την σημασία τους, με τον πρωθυπουργό κ. Σκοτ Μόρισον να βρίσκεται σε οικογενειακές διακοπές στη Χαβάη ενώ πάνω από 150 πυρκαγιές βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη, αναγκαζόμενος στη συνέχεια να απολογηθεί μετά από την σκληρή κριτική που δέχθηκε. Η πολιτική αυτή όμως δεν είναι τυχαία και ταυτίζεται με αυτή του κ. Τραμπ και άλλων μιμητών όπως ο κ. Μπολσονάρου, της Βραζιλίας. Το είδαμε και στην πρόσφατη ετήσια σύνοδο για το κλίμα, γνωστή ως COP 25 στην Μαδρίτη, όπου αναμενόταν η λήψη συγκεκριμένων μέτρων που είναι απαραίτητα για την επίτευξη του στόχου που είχε τεθεί τέσσερα χρόνια πριν στο Παρίσι. Στη Σύνοδο λοιπόν, που κατά τραγική ειρωνεία διεξαγόταν ενώ είχαν ήδη ξεκινήσει οι πυρκαγιές, μαζί με τη Βραζιλία και τις ΗΠΑ, ήταν οι χώρες που ουσιαστικά μπλόκαραν την λήψη οποιαδήποτε ουσιαστικής απόφασης, δίνοντας και σε άλλες μεγάλες χώρες το περιθώριο να υποδυθούν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.

Είναι χαρακτηριστικό oτι και οι τρεις αυτές χώρες έχουν πληγεί το περισσότερο από πυρκαγιές, με εκατοντάδες νεκρούς, με περίπου 88.000 στρέμματα καμένα στην Καλιφόρνια το καλοκαίρι του 2018, 90.000 στον Αμαζόνιο το καλοκαίρι του 2019 και με πολλές χιλιάδες ιδιωτικές περιουσίες να γίνονται στάχτη. Η άρνηση να αποδεχθούν την πραγματικότητα, δείχνει ξεκάθαρα ότι ισχυρά συμφέροντα και συντηρητικές ιδέες σε αγαστή συνεργασία απειλούν την ανθρωπότητα. Όμως η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και ζούμε καθημερινά τις συνέπειές της. Το 2019 ήταν το δεύτερο πιο ζεστό έτος στην ιστορία της γης. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα συμβαίνουν πιο συχνά και με μεγαλύτερη ένταση. Επαφίεται πλέον σε όλους εμάς, τους πολίτες, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να μην επιτρέπουμε σε αυτού του είδους τις πολιτικές ηγεσίες να υπερασπίζονται τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τους στηρίζουν αντί το μέλλον του πλανήτη.