ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ: Θεσμικά «νταβατζιλίκια» για εμίρηδες και κακομοίρηδες επιτρόπους

Από την εφημερίδα «ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ» που κυκλοφόρησε σήμερα

Γράφει ο Λευτέρης Τηλιγάδας

Γνωμοδότησε θετικά τελικά η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας για την αλλαγή της ΜΠΕ της ΝΑΒΙΠΕ παρά την αντίθετη θέση του Δημοτικού Συμβουλίου Ξηρομέρου

-----------------------------------------------------

     ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΡΑΓΕ, να γίνει κι έτσι; Αυτή η ερώτηση δεν ήρθε μόνο μια φορά στα χείλη κάποιων τις τελευταίες μέρες και όχι μόνο για το νερό και την επικύρωση της απόφασης από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, αλλά και για την μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του Πλατυγιαλιού, η οποία είχε κατατεθεί στην Επιτροπή περιβάλλοντος της Περιφέρειας και η οποία εν ριπή οφθαλμού, και παρά τις δρομολογημένες εξελίξεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο, μετά από ερώτηση και επερώτηση που κατέθεσε ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Γιώργος Σολτάτος, η πλειοψηφική παράταξη του κ. Κατσιφάρα επέλεξε, παρακάμπτοντας το μόνο κυρίαρχο κατά την άποψη μας όργανο της Περιφέρειας, να «περάσει» δια της «τεθλασμένης».    

    Το «στρίβειν δια του αρραβώνος», πάει να πει. Η απάντηση και σε αυτή την περίπτωση είναι αυτονόητη: «Όχι, δεν μπορούσε»..........

      Είμαστε από κείνους που επιμένουν ότι καμιά νομιμοποίηση δεν μπορεί να παραχωρηθεί σε καμία απόφαση/γνωμοδότηση, όταν αυτή δεν έχει τουλάχιστον την θεσμική έγκριση της πλειοψηφίας ενός δημοκρατικού οργάνου.

      Όχι της τεχνητής πλειοψηφίας, που παράγει ένα εκλογικό σύστημα για να «κυβερνηθεί ο τόπος», αλλά της πραγματικής. 

    «Ψιλά γράμματα», θα μου πείτε, αφού κανείς δεν ασχολείται με τα «ψιλά γράμματα». Ναι! Δυστυχώς για όλους μας έχετε δίκιο. Κανείς δεν ασχολείται με τα «ψιλά γράμματα» γι' αυτό οι χοντράδες που γίνονται είναι τεράστιες.

         Δεν είναι μόνο οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που έχουν καταργήσει κάθε έννοια ακόμα και της αστικής δημοκρατίας, την οποία πια ούτε κατά τα φαινόμενα δεν «θεραπεύει» το ελληνικό κοινοβούλιο, είναι ότι όλη η κανονιστική νομοθεσία αυτού της ερμαφρόδιτης και εξαμβλωματικής κρατικής και καθόλου δημοκρατικής οικονομικής εξουσίας, που κρυφίως εδώ και δεκαετίες, τα τελευταία τρία ολοφάνερα, ξεθεμελιώνει όσα είχαν οικοδομήσει οι αγώνες των εργαζομένων και του λαού σε κοινωνικό επίπεδο τους προηγούμενους αιώνες.

        Στις 28 Φεβρουαρίου του 13 κατατέθηκε στο Γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Περιβάλλοντος και υποδομών συμπληρωματική Μ.Π.Ε. από την Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας, για την τροποποίηση των χρήσεων της ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ του Πλατυγιαλιού του Αστακού. 

      Στο θέμα αυτών των τροποποιήσεων κατά καιρούς η τοπική κοινωνία του νομού και ειδικότερα οι κάτοικοι του Νότιου Ξηρομέρου, της Κεφαλονιάς και της Λευκάδας έχει αντιδράσει δυναμικά και είχε καταφέρει να αποτρέψει μια τέτοια προοπτική. 

     Ακόμα και αποφάσεις των τότε Νομαρχιακών Συμβουλίων και Δημοτικών Συμβουλίων που έχουν υπάρξει, στέκονται απέναντι σε αυτές τις τροποποιήσεις των όρων χρήσης.

      Μετά από μια σειρά δημοσιευμάτων στον αθηναϊκό τύπο ο περιφερειακός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Γιώργος Σολτάτος στις 26 Μαρτίου του τρέχοντος έτους κατέθεσε ερώτηση προς τον κ. Κατσιφάρα, ρωτώντας τον να μάθει, «τι προτίθεται να εισηγηθεί στην Αναπτυξιακή επιτροπή για την τροποποίηση αυτή, και αν έχει ζητήσει την γνώμη του Δήμου Ξηρομέρου για τις τροποποιήσεις που προτείνονται», επεσήμαινε δε πως «η σοβαρότητα του θέματος είναι τέτοια, που θα πρέπει να πάρει θέση και το Περιφερειακό συμβούλιο και εκφράζω την άποψη όπως τα Μέλη της Αναπτυξιακής Επιτροπής που κοινοποιείται παραπέμψουν το θέμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο..»

       Σε αυτή την ερώτηση δεν υπήρξε καμία απάντηση από τον κ. Κατσιφάρα.

        Επανήλθε λοιπόν στις 12 Ιουνίου 2013 επερωτώντας τον κ. Περιφερειάρχη για το πώς σχεδιάζει να αντιδράσει «σε περίπτωση που εγκριθούν οι αλλαγές στους περιβαλλοντικούς όρους λειτουργίας του Πλατυγιαλιού».

     Ταυτόχρονα του επισύναψε την ένσταση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ξηρομέρου.

       Στην ένσταση  σημειώνεται ότι «οι ζητούμενες αλλαγές ανατρέπουν άρδην αυτήν την ισορροπία: Επιτρέπουν σε μια ιδιωτική εταιρεία να υπερκαθορίσει τον Αναπτυξιακό Σχεδιασμό της ευρύτερης περιοχής, οδηγώντας την σε Βιομηχανική «μονοκαλλιέργεια», αφού η αιτούμενη νομική ένταξη επιτρέπει οποιαδήποτε όχληση, οποιαδήποτε επικινδυνότητα (οδηγία Sevezo II), άρα οποιαδήποτε περιβαλλοντική επίπτωση στον ευρύτερο χώρο. 

      Υποβαθμίζουν (αν δεν αποκλείουν) τον Διαμετακομιστικό χαρακτήρα του λιμανιού της ΝΑΒΙΠΕ, λόγω των παραπάνω, σε αντίθεση με τον Περιφερειακό σχεδιασμό, όπου το Πλατυγιάλι ορίζεται ως μια απ’ τις σημαντικές πύλες εισόδου της Δυτικής Ελλάδας. Συγκρούονται με τις υδατοκαλλιεργιτικές δραστηριότητες όπως μέσα απ το Περιφερειακό Πλαίσιο και το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις υδατοκαλλιέργειες αποτυπώνονται. Έρχονται σε αντίθεση με τις υπαρκτές δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα της περιοχής και απαγορεύουν την υλοποίηση των τοπικών σχεδιασμών στο επίπεδο του Τουρισμού, των βιολογικών καλλιεργειών, της διαχείρισης των πόρων και της συνολικής παραγωγικής ανασυγκρότησης του δήμου».

        Όπως υπογραμμίζεται στην ένσταση «για να λύσει τέτοιου τύπου προβλήματα ο ίδιος ο ν.3982/11 προβλέπει ιδιαίτερη διαδικασία για την ίδρυση των Επιχειρηματικών πάρκων. Προφανώς στην ίδια διαδικασία, για λόγους ουσίας, οφείλουν να ενταχθούν κι οι περιπτώσεις μετάβασης ΒΙΠΕ απ’ το «παλαιό» νομοθετικό πλαίσιο, στο καθεστώς του ν.3982/11, διότι η ένταξη στον εν λόγω νόμο ισοδυναμεί με ίδρυση επιχειρηματικού πάρκου του νόμου αυτού. Έτσι στο άρθρο 46 του νόμου για την ίδρυση επιχειρηματικού πάρκου, προβλέπεται φάκελος που περιέχει:

α)τεχνοοικονομική μελέτη σκοπιμότητας-βιωσιμότητας

β)μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων όπου να τεκμηριώνεται η συμβατότητα με άλλες χρήσεις γης γύρω από το επιχειρηματικό πάρκο

γ)μελέτη τεχνικής οργάνωσης της έκτασης. Τα παραπάνω συνιστούν το Επιχειρηματικό Σχέδιο». 

      Τελικά το μεσημέρι της 14ης Ιουνίου η Επιτροπή Περιβάλλοντος με fast truk διαδικασία και με την παρουσία της «εταιρείας» γνωμοδότησε (κατά πλειοψηφία) υπέρ αυτής της αλλαγής των Περιβαλλοντικών όρων, και κάποιοι φύγανε από κει ευχαριστημένοι, αφού έγινε η δουλειά τους (η εταιρία), κάποιοι άλλοι (η πλειοψηφία) ικανοποιημένοι, αφού κατάφεραν να κάνουν το χρέος τους προς την ανάπτυξη της περιοχής, την οποία κάποιοι άλλοι αλλού σχεδιάζουν, κάποιοι άλλοι ικανοποιημένοι (η μειοψηφία) από την μη ενδοτική στάση τους, κάποιοι άλλοι απορημένοι (οι εκπρόσωποι του Δήμου), αν αυτό που συνέβη είναι καλό ή κακό για τον τόπο τους, και κάποιοι άλλοι (οι Ξηρομερίτες), οι οποίοι αν και απουσίαζαν, αφού ποτέ δεν κλήθηκαν πουθενά, εξακολουθούν να έχουν τον τελευταίο λόγο. για όσα πρόκειται να συμβούν στον τόπο τους. 

     Οι τελευταίοι άλλωστε, εδώ και πάρα πολλά χρόνια πριν έχουν αποδείξει, πως δεν θα επιτρέψουν στα «θεσμικά νταβατζιλίκια» της κεντρικής και τοπικής εξουσίας να καθορίσουν το μέλλον και  τις ζωές τους.

ΠΗΓΗ: ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ (Έντυπη)