Γράφει ο: Γεώργιος Παληγεώργος
Κάποτε αραιώνει η αντάρα κι ο ήλιος ζυγώνει ως το μπόϊ τ’ ανθρώπου, που κάνει να σηκώσει το κεφάλι, ν’ αδράξει όσο σώνει η βλεπή του, χαμογελώντας ν’ αναθυμηθεί του ποιητή το λόγο:
«Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο,
κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν».....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο