Οι Θέσεις του Κώστα Καραγκούνη για τον Κώδικα Ναρκωτικών

           Αποδεχόμενος τη δημόσια πρόσκληση που απηύθυνε προς τους βουλευτές του Νομού, ο πρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και Διοικητής του τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδ/σης Ασφάλειας Αγρινίου κος Φώτης Τζιμάνης, ο οποίος αποτελεί ένα κόσμημα για το Σώμα με αξιόλογη και σημαντικότατη προσφορά στη μάχη κατά των ναρκωτικών, θα ήθελα να του υπενθυμίσω και να καταστήσω σαφή τόσο τη δική μου θέση όσο βεβαίως και την πάγια θέση της Ν.Δ. για το θέμα των ναρκωτικών......

      Με αφορμή τον Κώδικα Ναρκωτικών που κατετέθη στη Βουλή,  από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κο Μιλτιάδη Παπαιωάννου, το ΠΑΣΟΚ κάνει πράξη αυτά που χρόνια πιστεύει για το ευαίσθητο αυτό κοινωνικό θέμα που αποτελεί μάστιγα ιδίως για τη νεολαία μας.

    Ποιά είναι αυτή;  Η ατιμωρησία του χρήστη και η ελεύθερη καλλιέργεια ναρκωτικών για προσωπική χρήση, επιβεβαιώνοντας έτσι την περίφημη και αλήστου μνήμης ρήση του Προεδρου του ΠΑΣΟΚ ... να έχουμε όλοι μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας....

       Η θέση της ΝΔ εκφράστηκε τόσο από μένα ως Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας, όσο βεβαίως και από τον Υπεύθυνο του Τομέα κ. Κώστα Τζαβάρα με κοινές δηλώσεις μας τόσο στις 08.09.2011 όσο και στις 03.08.2011 τις οποίες και παραθέτω:

1.

«Η Πολιτεία οφείλει με τους νόμους της να εκφράζει την αποδοκιμασία της κοινωνίας, όχι μόνο για την παραγωγή και τη διακίνηση, αλλά και για τη χρήση των ναρκωτικών. Ο αγώνας κατά της σύγχρονης αυτής μάστιγας πρέπει να είναι διαρκής και ανένδοτος με όπλα πρόσφορα και αποτελεσματικά. Η προστασία των πολιτών πρέπει να είναι πλήρης και αδιαπραγμάτευτη.

Κατά συνέπεια, η αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών, είναι αντίθετη με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Καταλύει κάθε ηθικό και νομικό φραγμό που εμποδίζει τον πολίτη και ειδικά τον νέο να έρχεται σε επαφή με το σκληρό κόσμο των ναρκωτικών. Το σχετικό νομοσχέδιο, όμως, του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όχι μόνο δεν υπηρετεί αυτούς τους στόχους, αλλά αντιθέτως καλλιεργεί στην κοινωνία επικίνδυνες συγχύσεις.

Σφάλλει οικτρά ο Υπουργός όταν δημοσίως θεωρεί τον απλό χρήστη των ναρκωτικών ως ασθενή. Ασθενής είναι μόνο ο εξαρτημένος χρήστης. Δηλαδή αυτός που έχει αποκτήσει την έξη της χρήσης των ναρκωτικών και δεν μπορεί να την αποβάλει με τις δικές του δυνάμεις.

Ως εκ τούτου, η δια νόμου εξομοίωση του απλού προς τον εξαρτημένο χρήστη είναι βέβαιο ότι θα έχει ολέθρια κοινωνικά αποτελέσματα. Η νομιμοποίηση της προσωπικής χρήσης των ναρκωτικών θα επιφέρει, με μαθηματική ακρίβεια, τη θεαματική αύξηση των εξαρτημένων χρηστών, αφού η ανεμπόδιστα επαναλαμβανόμενη χρήση προκαλεί την εξάρτηση. Δηλαδή, οδηγεί στην αρρώστια.

Για τους λόγους αυτούς, διαφωνούμε με την αποποινικοποίηση της προσωπικής χρήσης των ναρκωτικών».

2.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσουμε το χρόνο που επέλεξε ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, για να εξαγγείλει την πρόθεσή του να προχωρήσει σε αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών. Γιατί σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όπου η δυστυχία και η οικονομική εξαθλίωση πλήττουν μαζικά την ελληνική κοινωνία, τέτοιες αποφάσεις, όχι μόνο δεν γιατρεύουν, αλλά επιδεινώνουν το πρόβλημα. Πολύ περισσότερο όταν η έννοια της αποποινικοποίησης πάρει τη διάσταση της “απενοχοποίησης” ή “νομιμοποίησης” της χρήσης των ναρκωτικών. Η αντιμετώπιση της κοινωνικής μάστιγας των ναρκωτικών, δεν προσφέρεται για επικοινωνιακές χρήσεις. Προϋποθέτει σοβαρή μελέτη και αποτελεσματική δράση που θα λαμβάνει υπόψη τις εξελίξεις της επιστήμης, την εμπειρία των άλλων κρατών και τις οδηγίες του ΟΗΕ. Κυρίως όμως θα ακουμπά πάνω στην παρατήρηση της συγκεκριμένης κοινωνικής πραγματικότητας και θα σέβεται τον πόνο που υπάρχει σε κάθε οικογένεια που υποφέρει από “το πρόβλημα”.

Πρέπει να είμαστε φειδωλοί σε “γενναίες” εξαγγελίες, όταν μάλιστα δεν γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένο σχέδιο ρυθμίσεων.

Οι καλές προθέσεις περισσεύουν στον χώρο της αντιμετώπισης των ναρκωτικών. Λείπουν οι ορθά σχεδιασμένες δράσεις που οφείλουν να ισορροπούν μεταξύ της πρόληψης και της θεραπείας του εξαρτημένου ατόμου από τη μια πλευρά και της κοινωνικής αποδοκιμασίας της χρήσης των ναρκωτικών και του περιορισμού της προσφοράς και της ζήτησής τους από την άλλη. Άραγε αποποινικοποίηση της χρήσης, σημαίνει νομιμοποίηση και απελευθέρωση της χρήσης των ναρκωτικών; Σε θέματα υψίστης κοινωνικής ευαισθησίας, απαιτείται μέγιστη περίσκεψη. Εμείς πιστεύουμε ότι το μείζον ελληνικό πρόβλημα στον αγώνα αυτό, αποτελεί η πολυδιάσπαση των δυνάμεων, των θεσμών και των πόρων, που έχει αφιερώσει η πολιτεία και η κοινωνία για την καταπολέμηση των ναρκωτικών.

Επιβάλλεται η συγχώνευση όλων των υπηρεσιών, οργανισμών, σωματείων κ.λπ. και η ίδρυση ενός κεντρικού και ενιαίου Εθνικού Συμβουλίου κατά των ναρκωτικών. Μια Αρχή, ένα Σχέδιο, μια Δράση. Αυτή πρέπει να είναι η κατεύθυνση για μια αληθινή και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος. Δεν πρέπει όμως στο όνομα οποιασδήποτε “φιλελευθεροποίησης” να υποτιμάμε τους ισχυρούς δεσμούς που εξακολουθούν να κρατούν οργανικά ενωμένα τα ναρκωτικά με το έγκλημα και το βρώμικο χρήμα».