Γράφει ο: Γεώργιος Παληγεώργος
Τ’ αγριοπούλια έκρωζαν τη φωνή τους ’πως έφευγαν για να κουρνιάσουν. «Κλάψτε πουλιά μου! Κλάψτε να ξαλαφρώσετε, νάλαφρα να πετάτε, να ζευγαρώνεται! Αύριο πάλι», είπε ο άνθρωπος και γύρισε μέσα, μέσα του! Κι όσο να τον κερδίσει ο ύπνος, σκιές απουσίες στου πόνου το χορό, π’ ανάδερφα υποφέρνεται. Και ’πως ολοένα, στ’ όνειρό του, σαν ίδια η αλήθεια, σκαρώθηκαν αντάμωσες, ζαμάνια πίσω......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο