Κάθε χρόνο τέτοια μέρα η Ιερά Μονή της Ρόμβου ή κατά το λαϊκότερο η Παναγία η Ρουμπιάτισσα, γίνεται τόπος προορισμού για χιλιάδες πιστούς κάθε ηλικίας και από κάθε χωριό που μπροστά στην εικόνα της Παναγίας γίνονται «ένα», προσευχόμενοι για την ευλογία της.
Με την ευκαιρία της εορτής του μοναστηριού, ο Ιστορικός Νίκος Θ. Μήτσης, γράφει για την ιστορία της Μονής που …χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Γράφει ο: Νίκος Θεοδ. Μήτσης
Ιστορικός
ιστορικές επιφυλλίδες
(Αθήνα 8/9/2019)
Η Παναγία της Ρουμπιάτσας
«Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησες»
[ψαλμ.103, στιχ.24]
Η περιοχή του τ. Δήμου Ανακτορίων βρίθει από εκκλησιαστικά μνημεία, που το καθ ́ ένα από αυτά έχει ξεχωριστή αξία, κυρίως στους αγώνες της Εθνικής Παλιγγενεσίας αλλά και προγενέστερα.
Τα σημαντικότερα εκκλησιαστικά μνημεία, βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου στην ευρύτερη περιοχή της Βόνιτσας είναι τα ακόλουθα: Ιερά Μονή της Ρόμβου ή κατά το λαϊκότερο η Παναγία η Ρουμπιάτισσα, που βρίσκεται στην περιοχή του Βάτου, η ιερά Μονή Βροχοτίνου στο Μοναστηράκι, η Αγ. Παρασκευή Μυρταρίου στη Βόνιτσα, ο Άγ. Δημήτριος στη Ζαβέρδα, η Μονή της Κοίμησις Θεοτόκου στην Πλαγιά, κ.α.
Ιερά Μονή Ρόμβου ή Ρουμπιάτσας πάνω στα Ακαρνανικά όρη στο Βάτο Βονίτσης.
Αυτά τα μοναστήρια, τα θεοδύναμα εργαστήρια της σωτηρίας, διατήρησαν αλώβητη την άγρυπνη μνήμη ενός ενδόξου παρελθόντος και τον άσβεστο για τη λευτεριά πόθο στα μαύρα χρόνια της τυραγνίας.
Αποτέλεσαν το λίκνο της ορθοδοξίας και τους προμαχώνες για να αναγγείλουν το «Νενικήκαμεν».
Αναντίρρητα λοιπόν η ιστορία των προαναφερθέντων μοναστηριών διασταυρώνεται με την γενικότερη ιστορία της πατρίδος μας, καθότι η προσφορά τους σ' αυτή, ιδίως δε στα «πέτρινα» χρόνια της τουρκοκρατίας, ήταν μέγιστη.........