Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, καλούμε τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών του Αγρινίου να ενώσουμε τις φωνές μας, τις δυνάμεις μας και να διεκδικήσουμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων μας....
8 Μάρτη 1857 οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία, οργάνωσαν μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών- γυναικών. Η απεργία βάφτηκε στο αίμα, η σπορά όμως είχε πέσει...
Το 1910 καθιερώθηκε η 8η Μάρτη, ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας προς τιμή της μεγάλης διαδήλωσης των απεργών γυναικών το 1857, μετά από πρόταση της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν.
Στις μέρες μας, οι αγώνες εκείνων των γυναικών αλλά και όσων ακολούθησαν φωτίζουν το δρόμο και την ανάγκη διεκδίκησης μιας ζωής με σύγχρονα δικαιώματα.
Η Πανδημία ξεγύμνωσε τις αιτίες της βαρβαρότητας που ζούμε. ΕΕ, ΝΑΤΟ, οι κυβερνήσεις τους, οι επιχειρηματικοί όμιλοι θεωρούν την Υγεία πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες και τη πανδημία μία ακόμα «χρυσή ευκαιρία» για περισσότερα κέρδη.
Ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν τεράστια ανάπτυξη η υγεία μας και η υγεία των οικογενειών μας συνθλίβεται στις «συμπληγάδες» των νόμων της αγοράς και του κέρδους.
Η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα βάρβαρα μέτρα για να μας φορτώσει τα βάρη της νέας οικονομικής κρίσης, γι’ αυτό χτυπάει τη συνδικαλιστική δράση, την απεργία, χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο την καταστολή, την κρατική και την εργοδοτική βία.
Η κοινωνική δράση και η συμμετοχή των γυναικών δεν εξασφαλίζεται με την επιβολή της ποσόστωσης & άλλες τέτοιες αυταπάτες αλλά προϋπόθεση της συμμετοχής είναι η λήψη ουσιαστικών μέτρων που ανοίγουν το δρόμο παρουσίας και δράσης των γυναικών.
Δεν στηρίζεται η ισοτιμία των γυναικών χαρίζοντας απλά ένα λουλούδι, όταν η ίδια η δημοτική αρχή έχει καθαρίστριες στα σχολεία με μερική απασχόληση, σχολικές τροχονόμοι με εθελούσια εργασία και έχει κάνει κανόνα για τις εργασιακές σχέσεις των γυναικών τα δίμηνα και τα τετράμηνα.
Τι μπαίνει όμως εμπόδιο σήμερα σε όλα αυτά; Τι φταίει; Γιατί ξαναγυρνάμε στον εργασιακό μεσαίωνα, γιατί δυναμιτίζεται στην πράξη η προστασία της μητρότητας;
Τίποτα παραπάνω δεν φταίει πέρα από την πολιτική υποταγή στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την εξυπηρέτηση από τις εκάστοτε έως τώρα κυβερνήσεις των οικονομικών κολοσσών που διψούν για περισσότερα κέρδη χτίζοντας οικονομικές αυτοκρατορίες στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων Ανδρών και Γυναικών.
Σήμερα χρειάζεται:
Να μην συμφιλιωνόμαστε με τις “ευέλικτες” εργασιακές σχέσεις και τα “ευέλικτα δικαιώματα” στην κοινωνική στήριξη της μητρότητας, της οικογένειας, που μας καταδικάζουν οι πολιτικές της ΕΕ, των κυβερνήσεων.
Να μην συμβιβαζόμαστε με μια ζωή με “ελάχιστες” παροχές και επιδόματα.
Να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.
Απαιτούμε ενιαίο, καθολικό αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας ιατρικής για όλες και όλους, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Δωρεάν χορήγηση φαρμάκων, δουλειάς, προστασίας του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο