Του γιοφυριού της Άρτας

Δημιουργική Γραφή: Ένα άρθρο για το γεφύρι της Άρτας, ως δημοσιογράφος της εποχής...  

Διδάσκει και καθοδηγεί η Μαρία Ν.Αγγέλη. 

Γράφουν μαθήτριες και μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αγρινίου

 

Έγκλημα ή ατύχημα στο γεφύρι της Άρτας;

 Γράφει: Γκρίζης Παναγιώτης , μαθητής 2ου Γυμνασίου Αγρινίου

      Μετά από πολλά αιτήματα των κατοίκων της περιοχής μας και κατόπιν πολύωρων συζητήσεων των μελών του διοικητικού συμβουλίου των εμπόρων, αποφασίστηκε η θεμελίωση του γεφυριού που θα ενώνει τις όχθες του ποταμού Άραχθου.
      Εδώ και αρκετές ημέρες έχουν αρχίσει οι εργασίες της θεμελίωσης όπου 45 μάστοροι και 60 μαθητάδες παλεύουν καθημερινά να στήσουν το γεφύρι.
      Το έργο αυτό φαίνεται να είναι δύσκολο και ακατόρθωτο. Ολημερίς το χτίζουνε αλλά το βράδυ δυστυχώς τα ορμητικά νερά του ποταμού το γρεμίζουν.
      Μέσα σε όλα τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί έγινε και ένα άκρως τραγικόν συμβάν:

      Η γυναίκα του πρωτομάστορα η οποία πήγαινε κάθε απόγευμα στο χώρο εργασίας του συζύγου της, για να του πάει φαγητό, καταπλακώθηκε από πέτρες και τόνους ασβέστη εις τα θεμέλια του γεφυριού.

      Μάρτυρες που βρίσκονταν εις τον τόπον του δυστυχήματος, εκείνη την ώρα, είπαν ότι μόνη της είχε κατέβει στα θεμέλια για να βρει το δαχτυλίδι του συζύγου της, που το είχε χάσει.Η δύστυχη γυναίκα θάφτηκε ζωντανή. Λίγο πριν ξεψυχήσει καταράστηκε το γεφύρι που της παίρνει την ζωή και τα νιάτα της τόσο νωρίς!

      Άλλοι κάτοικοι της περιοχής λένε ότι δεν ήταν ατύχημα, αλλά έγκλημα. Λένε ότι επίτηδες της είπαν να κατέβει στα θεμέλια να βρει το δαχτυλίδι για να την πλακώσουν με τις πέτρες και να γίνει έτσι η ανθρωποθυσία που απαιτούνταν για να στεριώσει το γεφύρι.

      Ως δημοσιογράφος, οφείλω να ερευνήσω περαιτέρω το ζήτημα και σε λίγες μέρες θα γράψω στην εφημερίδα μας για το αν ήταν έγκλημα ή ατύχημα.

      Σε κάθε περίπτωση το χτίσιμο του γεφυριού συνεχίζεται κανονικά. Σε επόμενο άρθρο μου θα έχω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα.

Το γεφύρι της Άρτας

Γράφει: Γεωργίου Διονυσία , μαθήτρια 2ου Γυμνασίου Αγρινίου

      Μετά από πολλούς μήνες, επιτέλους το λιθόκτιστον γεφύρι του ποταμού Αράχθου εις την πόλην μας ετελείωσε. Είναι πραγματικά ένα αριστούργημα. Ένα έργο που θα μείνει στην ιστορίαν δια την ομορφιάν του και δια την δυσκολίαν της θεμελίωσής του.

      Δια την ολοκλήρωσην του γεφυριού εργάστηκαν 45 μάστοροι και 60 μαθητάδες ολημερίς. Το μήκος του φτάνει τα 142m και το πλάτος του είναι 3.75m. Έχει 4 μεγάλες καμάρες και 3 μικρότερες. Η  ανάγκη της κατασκευής του ήταν τεράστια δια τους κατοίκους της περιοχής Άρτας. Όσοι ασχολούνται με το εμπόριον ενδιαφέρονταν πολύ για το γεφύρι αυτό. Τώρα πια θα περνούν με τα μουλάρια όλα τα εμπορεύματά τους.

      Η δύσκολη θεμελίωσή του φαίνεται και από το τραγικόν περιστατικόν που συνέβη κατά την διάρκεια των εργασιών: Κάτοικοι της περιοχής λένε ότι ο πρωτομάστορας αναγκάστηκε να χτίσει την γυναίκα του στα θεμέλια του γεφυριού για να στεριώσει. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των κατοίκων, μόνο με μια ανθρωποθυσία θα μπορούσαν να θεμελιώσουν το έργο αυτό. Η δύσμοιρη, ανυποψίαστη γυναίκα, πείστηκε να κατέβει εις τα θεμέλια δια να βρει το δαχτυλίδι του ανδρός της που του είχε πέσει. Τότε οι μάστοροι της έριξαν πέτρες και την καταπλάκωσαν.

    Σε πολλές περιπτώσεις μεγάλων έργων, έχουμε ακούσει για ανθρωποθυσίες και πιστεύω ότι τα μεγάλα έργα απαιτούν μεγάλες θυσίες για να πραγματοποιηθούν.

      Όπως και να έχει το γεφύρι σίγουρα θα μείνει για πάρα πολλά χρόνια στη θέση του και στο μέλλον θα θαυμάζουν το έργο αυτό γενιές και γενιές.

      Όσο για την κατάρα που λένε της γυναίκας του πρωτομάστορα; Μια επίσκεψη στο γεφύρι μας θα σας δώσει όλες τις απαντήσεις...

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ  ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ!

 
Γράφει: Θώδη Κων/να, μαθήτρια Γ' Τάξης 2ου Γυμνασίου Αγρινίου

      Ολοκληρώθηκαν εδώ και δύο μέρες τα έργα για τη θεμελίωση του γιοφυριού της Άρτας πάνω από τον ποταμό Άραχθο. Σήμερα, ημέρα Τρίτη, αντιπρόσωπος της εφημερίδας μας επισκέφθηκε το γιοφύρι όπου έγινε η επίσημη τελετή για τη θεμελίωση του έργου.  Εκεί συναντήθηκε με τους εργάτες, το δήμαρχο και τους πολίτες της Άρτας, αλλά και με τον πρωτομάστορα κύριο Γιώργη, στον οποίον και την νεκρή πλέον σύζυγό του, αφιερώθηκε το κτίσμα. Όπως σας ενημερώσαμε και σε παλαιότερα μας άρθρα έγιναν γιγάντιες προσπάθειες για να πραγματοποιηθεί το έργο όμως χωρίς αποτέλεσμα. Για την θεμελίωση της γέφυρας ήταν απαραίτητη η θυσία της Λενιώς, συζύγου του πρωτομάστορα Γιώργη. Σήμερα είναι η κηδεία της νεαρής γυναίκας, γεγονός που δεν επιτρέπει στους κατοίκους να χαρούν το μεγάλο αυτό έργο. Φίλοι, συγγενείς και λοιποί γνωστοί αφήνουν ένα λουλούδι στη μνήμη της αδικοχαμένης Λενιώς. Ο Γιώργης είναι απαρηγόρητος. Οι κτίστες έχουν ανάμεικτα συναισθήματα. Μας λένε ότι στεναχωριούνται για τη θυσία αλλά νιώθουν και δικαιωμένοι για τον κόπο τους.
Από την άλλη πλευρά ο Δήμαρχος της πόλης έχει φορέσει το ωραιότερο χαμόγελό του, μιας και ο ίδιος έλαβε μεγάλο ποσό από την χρηματοδότηση του έργου και ωφελήθηκε. Στη συνέντευξή του αναφέρει: «Είμαι κάτι παραπάνω από χαρούμενος γι' αυτό το έργο. Θα ωφελήσει πολύ την περιοχή και τους κατοίκους της. Αυτό που με χαροποιεί περισσότερο είναι ότι έγινε στη δική μου δημαρχία!» Όσο για την ανθρωποθυσία αρκέστηκε στη δήλωση πως για τα μεγάλα έργα απαιτούνται μεγάλες θυσίες... Παρόλο το στενάχωρο κλίμα δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστη την πολυτελή, κοσμική εκδήλωση που διοργανώθηκε για το γεγονός της θεμελίωσης.
      Διαβάστε καθημερινά την εφημερίδα μας γιατί αναμένονται νέες εξελίξεις στα επόμενα άρθρα. 

                                  Η Υπεύθυνη της συντακτικής ομάδας 
                                                                ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΤΑ ΝΕΑ
                                                                           Κων/να Θώδη

«Το τραγικό τέλος»

Γράφει: Γκρίζη Αδαμαντία-Άννα, μαθήτρια 2ου Γυμνασίου Αγρινίου


Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ντόπιων, το γιοφύρι της Άρτας  επιτέλους  στέριωσε. Η κατασκευή του δεν αποτελείται μόνο από πέτρα, μήτε από τσιμέντο, μα δομημένη είναι με το σώμα της γυναίκας του πρωτομάστορα.
Από ότι ακούγεται, σκηνοθετημένη δολοφονία λογιέται η περίπτωση.Αναφορές υπάρχουν για ένα πανέξυπνο και παράλληλα δυσοίωνο για την μοίρα της κυράς πουλάκι, που έδωσε την τραγική αυτή λύση στο πρόβλημα του γεφυριού. Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν σταλμένο από το Θεό το μήνυμα να δώσει. Η αντιπαράθεση όμως που υπάρχει ανάμεσα στους κατοίκους όσον αφορά τη γνώμη αυτή, δεν μας αφήνει περιθώρια να σχηματίσουμε μία καθαρή εικόνα του παρόντος περιστατικού. Ανεξαρτήτως εκδοχής του συμβάντος το μήνυμα δόθηκε και τα στόματα έκλεισαν. Μαρτυρίες μιλάνε για την αντίδραση και την μετέπειτα διάθεση του πρωτομάστορα. Απελπιστική και ταυτόχρονα σοκαριστική θα έλεγαν... Επίσης σύμφωνα με κάποιους μαθητάδες που βοηθούσαν στην υλοποίηση του έργου αυτού, ο πρωτομάστορας με βαριά καρδιά και το κεφάλι σκυφτό έδωσε κάποιες διαταγές στο πουλί να μεταφέρει στη γυναίκα του, τις οποίες το πουλί παράκουσε. Το αποτέλεσμα: Η γυναίκα του πρωτομάστορα να φτάσει γοργά - γοργά στο γεφύρι και πιο κοντά στον θάνατό της. Λέγεται ότι την παραπλάνησαν, κάνοντας την να πιστέψει ότι η πεσμένη ψυχολογία του πρωτομάστορα οφειλόταν στην απώλεια της βέρας του. Έτσι και αυτή, χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε να βρει το δαχτυλίδι.
Και τώρα αγαπημένοι μου αναγνώστες το σημείο που περιμένατε όλοι: Πώς πεθαίνει η γυναίκα του πρωτομάστορα; Οι φίλοι και συνεργάτες του πρωτομάστορα μας ομολόγησαν ότι ήταν και αυτοί συνένοχοι του εγκλήματος, αφού προσπάθησαν με το μυστρί και τον ασβέστη να αιφνιδιάσουν την κυρά. Το κερασάκι στην τούρτα όμως έβαλε ο πρωτομάστορας τοποθετώντας μέγα λίθο! Κάνοντας τη γυναίκα του ένα με το γιοφύρι. Χαρακτηριστική έχει μείνει η κατάρα της κυράς αυτής: «Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι, κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες».Η κατάρα δέχτηκε αλλαγές για χάρη του ξενιτεμένου αδελφού της. Έτσι κατέληξε ως εξής: «Αν τρέμουν τ’άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι κι αν πέφτουν τ’άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες, τι έχω αδελφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει».