Γράφει ο: Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός
Έπαιρνε φωτιά τέτοια εποχή το ξύλινο «σουβλί», και κατατρύπαγε το φρεσκοσβαρνισμένο το χωράφι δίπλα στο τεντωμένο «ράμμα», ότι θά ’πρεπε να ’ναι ευθεία τα «κατεβατά» και όλα ίσια τα αυλάκια που θα δεχόταν το «φυντάνι».
Μπονόρα μικρομέγαλοι επί ποδός στην ιερή τελετουργία του καπνοφυτέματος. Και η ώρα η πιο γλυκιά του χωραφιού, του διαλλείματος για φαγητό η ώρα. Κάτω απ’ τη «σκαμνιά» η τη συκιά στρωμένο πρόχειρα απάνω στ’ αγριόχορτα το παρδαλό μεσάλι.
Ψωμί, ελιές τυρί κάνα βραστό αυγό και οι παστές σαρδέλες το κύριο το πιάτο. Εκείνες οι σαρδέλες οι βουτηγμένες στο αλάτι, απ’ του μπακάλη το κόκκινο κουτί, οι τυλιγμένες στην παλιά εφημερίδα.......