Επί 35 χρόνια τα φύκια της ανεργίας,
της εγκατάλειψης και της παρακμής στολίζονται σαν κορδέλες "αναπτυξιακού
πυλώνα", "πύλης εισόδου" της Δυτικής Ελλάδας, "αναπτυξιακού
μοχλού" της Αιτωλοακαρνανίας κι άλλες βαρύγδουπες φούσκες, οι οποίες
σκάζοντας αφήνουν ερωτηματικά για τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες όσων
διαχειρίστηκαν την υπόθεση Πλατυγιαλιού κι όσων κατέφαγαν τους εθνικούς και
Ευρωπαϊκούς πόρους.
Όταν οι μεγαλοστομίες τελειώνουν και η πραγματικότητα
γίνεται αμείλικτη, απομένει για τη διαχείριση της μιζέριας,
η πάγια τακτική της πίεσης της εργοδοσίας-επιχείρησης προς τους εργαζομένους:
Παραμονές
των εκλογών του σωματείου και η προσπάθεια εκφοβισμού των εργαζομένων (όσων
απέμειναν δηλαδή), με στόχο την αποτροπή της συνδικαλιστικής δράσης τους φτάνει
στην απόλυση τεσσάρων εξ αυτών..........