Της κυρά Ρήνας η φλαούνα…
Γράφει η: δρ Μαρία Ν. Αγγέλη
Φωτο: Η κυρά Ρήνα με τη φλαούνα της!
«…Όταν οι πόρτες κλείσουν στη νυχτιά και το λυχνάρι
του σπιτιού νυστάξει
κι όταν απάνου στο τραπέζι μείνει μόνο το ψωμί σαν
την ψυχή του κόσμου,
το ξέρουμε πως πάλι Eσύ θα σεργιανίζεις στην αυλή μας
κρεμώντας πέντε αραποσίτια απ’ την αστροφεγγιά
στ’ ανώφλι του σπιτιού μας
ποτίζοντας με το σταμνί σου τις τριανταφυλλιές μας…»
Γιάννης Ρίτσος, Η κυρά των Αμπελιών,
Κέδρος, Αθήνα 1979
Προχτές πήγα στο χωριό Άγιο Ηλία Μεσολογγίου. Eνα γραφικό χωριό με φιλόξενους ανθρώπους… Ήμουνα καλεσμένη σε ένα «αδελφικό αντάμωμα» της οικογένειας της κυρίας Αικατερίνης Πολίτη, της αγαπητής κυρά Ρήνας. Η κυρά Ρήνα έχει τέσσερα παιδιά, γαμπρούς, νύφη και εγγόνια… Η ίδια σε τέτοιες οικογενειακές συναντήσεις αναλαμβάνει να φτιάξει τα παραδοσιακά φαγητά και φυσικά πίτες.
Αυτή τη φορά είπε να κάνει και μια φλαούνα! Μόλις κατεβαίνω με την κόρη και το γαμπρό της από το Αγρίνιο στην τεράστια αυλή της, σηκώνεται να μας καλωσορίσει. -«Σε περίμενα μου λέει. Θα στενοχωριόμουνα αν δεν ερχόσουνα!».
Και με τραβάει από το χέρι σαν παιδί να πάμε μέσα. Εγώ την ακολουθώ με «παιδιάστικη» απορία και προσμονή. Μπαίνω σ’ ένα νοικοκυρεμένο σπίτι. Πάμε κατευθείαν στην κουζίνα. Μοσχοβολάει το μαγειρειό της. -Τι έφτιαξες; -τη ρωτάω. -Έχω έτοιμη τη σπανακόπιτα και τώρα έψησα και τη φλαούνα!............