-Θειά Δημήτρω, πως τα πέρασες το καλοκαίρι;
-Μια χαρά κυρ δημοσιογράφε. Περίμενα τον καύσωνα
που δεν ήρθε. Όμως προνόησα και άλλαξα το κλιματιστικό μ΄, με ένα μεγαλύτερο.
-Θειά Δημήτρω, από ότι θυμάμαι δεν είχες ποτέ
κλιματιστικό, πως το άλλαξες;
-Ειχα προνοήσει παιδί μ’. Πήγα με τ΄αγγονι μ΄στα
σκουπίδια και πήρα ένα πεταμένο, κι αυτό το άλλαξα μ’το καινούργιο. Αυτό τόμαθα ένα βράδ’ πούχα
αυπνίες, το μολόγαγαν μερικοί ξενύχτηδες.
-Θειά Δημήτρω, για πέσμου τώρα για τις υπέροχες
βραδιές που διοργάνωσε φέτος ο Δήμος μας. Πήγες; Πως τα πέρασες;
-Τόσες εκδηλώσεις πούχαμε φέτος απιδί μου έπηξε η
Βόνιτσα. Του χρόνου που θα πάνε για εκλογές θάχουνε και εκδηλώσεις
κατ΄οίκον. Μέχρι και την ώρα που θα
πλιτσναρίζουμε στη θάλλασα θαβάζνε εκδηλώσεις.
Πήγα λοιπόν σχεδόν σ΄όλες. Ομως απιδί μ΄
στραβοκατίνισα στην πρωτη εκδήλωση. Πάω, προχωράω και κοιτάω που να κάτσω.
Αδεια τα πρώτα καθίσματα. Μωρέ λέω, γιατί άδειες. Πούνε οι επίσημοι, πούνε οι
διοργανωτές του Δήμου;
Κάποια στιγμή νόμσα ότι είχε έλθει ο κουμουνισμός
και άφησαν σε μας τους κολίγους τις πρώτες θέσεις. Προχώρσα δειλά-δειλά μέσα
στα σκοτεινά, αφού είχε αρχίσει η εκδήλωση και είχαν πέσει τα φώτα. Εκατσα στην
πρώτη σειρά, μια πιθαμή από το πατάρι. Το ευχαριστήθκα. Οσο όμως πέρναγε η ώρα
και δεν έβλεπα κανένα δίπλα μου τότε άρχισα να με πιάνουν τα φόβια μου.......