ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Γράφει ο Ντίνος Στυλιανός
Η παραλία της πόλης Βόνιτσας ήταν μια αδιαμόρφωτος ακτή όταν στα τέλη του 19ου αιώνα (1884 ) ο Δημήτριος Βικέλας πραγματοποιεί την περιήγηση από την Ολυμπία μέχρι την Νικόπολη, εισερχόμενος μάλιστα μέσα στον Αμβρακικό κόλπο.....
Οι εντυπώσεις του μεταφέρονταν μέσω επιστολών σε φίλο του στην Γαλλία. Ετσι το 1885 στην Γαλλία εκδίδεται το σύγγραμμα «από Νικοπόλεως ες Ολυμπίαν», με πολύ καλή περιγραφή της παραλίας της πόλης Βόνιτσας.
Από την δεκαετία του 1870 και μετά την επίσκεψη στην Βόνιτσα του τότε Πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, μεταξύ των άλλων έργων που ανακοινώθηκαν και προγραμματίστηκαν, ήταν και η προκυμαία της πόλης. Για τον λόγο αυτό και προς αναζήτηση πόρων για την κατασκευή, τέθηκαν φόροι στα τελωνεία Βόνιτσας και Παλιοχαλιά, καθώς και φόρος επί των διακινούμενων δερμάτων ζώων.
Στον σχεδιασμό της προκυμαίας περιλαμβάνονταν η ακτογραμμή από το σημερινό κατάστημα Θωμά Μιχαλάτου (οικία Μπαρμπάτση) μέχρι και τα ανατολικά όρια του σημερινού μνημείου Ηρώων (σημερινός μόλος). Στον σχεδιασμό συμπεριλαμβάνονταν δύο προεκτάσεις, η μία μπροστά από τη σημερινή καφετερία Μπαρκόυντ (η οποία και έγινε) και μία μπροστά από το δυτικό όριο του σημερινού μνημείου Ηρώων (σημερινό φανάρι) , η οποία δεν κατασκευάστηκε λόγω της συχνότατης «επίθεσης» στα έσοδα του Λιμενικού Ταμείου Βόνιτσας (από τον δήμαρχο και τους δημοτικούς συμβούλους).
Ετσι μετά την κατασπατάληση των εσόδων του Λιμενικού Ταμείου και αφού για την κατασκευή της προβλήτας από το 1882 είχε φτάσει το 1890, έγινε λήψη δανείου από Αγγλική Τράπεζα. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η τελευταία δόση του δανείου καταβλήθηκε τον 2/1983.
Λόγω της έλλειψης χρημάτων, η προέκταση της προβλήτας , το σημερινό φανάρι, δεν κατασκευάστηκε μαζί με την σημερινή παραδοσιακή παραλία.
Το 1910-1911 το φανάρι είναι υπο κατασκευή με την ρήψη στη θάλασσα μεγάλων βράχων, σε αντίθεση με την παραδοσιακή παραλία που κατασκευάστηκε από το έτοιμο δομικό υλικό του Ναού Απόλλωνα (Μαγούλα).
Πρέπει η λειτουργία φάρου να άρχισε από το 1913. Στην Βόνιτσα έδρευε Τελωνιακός Σταθμός και το άναμμα του φάρου ήταν επιμέλεια του τελωνοφύλακα. Μέχρι και την δεκαετία του 50 η καύσιμος ύλη ήταν το πετρέλαιο. Από μαρτυρίες του Αμφικτίονα Παντελή Σουρτζή, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, μια μέρα η θάλασσα είχε τραμουντάνα. Ο τελωνοφύλακας προσπάθησε να ανάψει με σπίρτο τον φάρο αλλά ο δυνατός αέρας του έσβηνε την φωτιά. Τελικά χρειάστηκε ένα ολόκληρο κουτί από σπίρτα για να ανάψει ο φάρος και να προστατευτούν – προσανατολιστούν όσες βάρκες δεν είχαν επιστρέψει.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και με την τοποθέτηση σύγχρονων φάρων σε όλο τον Αμβρακικό κόλπο, τοποθετήθηκε φάρος Αγγλικής κατασκευής, ο οποίος λειτουργούσε με ειδικό καύσιμο, που ανα έτος συμπληρώνονταν από το πολεμικό ναυτικό, με ειδικό πλοίο που περιόδευε σε όλο τον Αμβρακικό κόλπο.
Πάνω στην προβλήτα του Φάρου, από τις αρχές της δεκαετίας του 50’ έγινε μια κατασκευή με τρείς τουαλέτες, οι οποίες είχαν απορροή απευθείας στην θάλασσα. Για την καθαριότητα των τουαλετών, υπήρχε εργαζόμενες εκεί, ο Παντελής Κατσαπλιάς, ο οποίος ζήτησε να επεκτείνει κατά λίγο την κατασκευή ώστε να δημιουργηθεί ένας μικρός ξεχωριστός χώρος για την δική του κατοικία.
Η ανώμαλη επιφάνεια του Φαναριού καλύφθηκε με τσιμέντο στις αρχές της δεκαετίας του 60, ενώ στις μέρες μας καλύφθηκε με επίστρωση πέτρινης πλάκας.
Πρίν από μια δεκαετία έγινε προσπάθεια της τροφοδοσίας του φάρου όχι με καύσιμο ύλη αλλά με ρεύμα από φωτοβολταϊκό. Ετσι τοποθετήθηκε στην κορυφή του μια μονάδα φωτοβολταϊκού.
Δυστυχώς και εδώ δεν υπήρξε πρόνοια στην τοποθέτηση αυτής της μονάδας και η μη συντήρηση της βάσης του φωτοδότη, τον βρήκε έρμαιο στους αέρηδες που τελικά τον ξήλωσαν. Αντί να ανασυρθεί από την θάλασσα ο καλαίσθητος φωτοδότης, τοποθετήθηκε στην θέση του ένας νεώτερος που κάνει την δουλειά του αλλά έχει χάσει σημαντικό μέρος της αισθητικής, όπως και πλήθος άλλων στην πόλη της Βόνιτσας.
Για την Αμφικτιονία Ακαρνάνων
Ο Πρόεδρος Ο Αντιπρόεδρος
Φίλιππος Ντόβας Στυλιανός Ντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο