Ζulfiqar Pacha… ο Έλληνας Πασάς από το Μεσολόγγι με το επίθετο "Γαλανός".

πηγή: https://anamniseisaigyptou.wordpress.com

Ζulfiqar Pacha… η άγνωστη ιστορία του παιδιού από το Μεσολόγγι με το επίθετο "Γαλανός" που μετά από την πολιορκία και την ηρωική έξοδο των Ελλήνων πολιορκημένων από τα τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα, του Αιγύπτιου Ιμπραήμ πασά. Οδηγήθηκε στην Αίγυπτο εξισλαμίστηκε, μορφώθηκε, στρατολογήθηκε, διακρίθηκε, πήρε πολλά παράσημα, απόχτησε προνόμια, ανέβηκε τις βαθμίδες της εξουσίας, κι έγινε μια μέρα κι εκείνος πασάς. 

Ήταν πλέον ο Ζουλφικάρ πασάς! Ο πασάς «διχαλωτό σπαθί», όπως ερμηνεύεται τ΄όνομά του. Κάποια στιγμή παντρεύτηκε και απόχτησε ένα γιο, τον Σαΐντ. Χρόνια αργότερα, ο Σαΐντ-Ζουλγικάρ πασάς, έγινε Μέγας Αυλάρχης του σουλτάνου-βασιλιά Φουάντ του Α΄ (1917-1936).
Την ιστορία και το φωτογραφικό υλικό την ανιχνεύσαμε διαβάζοντας ένα άρθρο του Μανώλη Τασούλα δημοσιευμένο στο anamniseisaigyptou.wordpress.com και σας την παρουσιάζουμε.

πηγή: https://anamniseisaigyptou.wordpress.com

"Η ιστορία του μοιάζει με παραμύθι!… Όλα ξεκίνησαν στις 11 Απριλίου 1826. Εκείνος τότε ήταν ένα μικρό παιδάκι, Ελληνόπουλο, μόλις 12 ετών. Είχε το πολύ διαδεδομένο στην Αιτωλοακαρνανία  επίθετο «Γαλανός»,  και κατοικούσε με την οικογένειά του μέσα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι. Η βασανισμένη, ηρωική πόλη, που μόλις πριν λίγα χρόνια είχε εκεί γεννηθεί ο Γαλανός, περνούσε την τραγικότερη μέρα της! Ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων, μετά από πολιορκία ενός χρόνου από τα τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα, που αριθμούσαν χιλιάδες οπλοφόρους, κάτω από τις διαταγές του Τούρκου Κιουταχή και του Αιγύπτιου Ιμπραήμ πασά, η πόλη έπεσε στα χέρια των εχθρών! Και να, μέσα στα ερείπια που κάπνιζαν, και στα αίματα των σφαγμένων που έτρεχαν ποτάμια στα σοκάκια, ένα μικρό, ξανθό παιδί! Ήταν αυτό το μικρό Ελληνόπουλο, ο Γαλανός. Χαμένο από τους δικούς του, κλαμένο, φοβισμένο, και με τον τρόμο στα γαλανά του μάτια! Το είδε ο Ιμπραήμ πασάς, το συμπάθησε, και έκανε νόημα στους στρατιώτες του να το μαζέψουν. Φεύγοντας, το πήρε μαζί του στην Αίγυπτο. Όμως, όχι σαν αιχμάλωτο, αλλά σαν προστατευόμενο.
 Έτσι, ο μικρός Γαλανός, μεγάλωσε κάτω από την εύνοια του Αιγύπτιου πασά. Εξισλαμίστηκε, μορφώθηκε, στρατολογήθηκε, διακρίθηκε, πήρε πολλά παράσημα, απόχτησε προνόμια, ανέβηκε τις βαθμίδες της εξουσίας, κι έγινε μια μέρα κι εκείνος πασάς. Ήταν πλέον ο Ζουλφικάρ πασάς! Ο πασάς «διχαλωτό σπαθί», όπως ερμηνεύεται τ΄όνομά του. Κάποια στιγμή παντρεύτηκε και απόχτησε ένα γιο, τον Σαΐντ. Χρόνια αργότερα, ο Σαΐντ-Ζουλγικάρ πασάς, έγινε Μέγας Αυλάρχης του σουλτάνου-βασιλιά Φουάντ του Α΄ (1917-1936).
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα. Ο Ζουλφικάρ πασάς γέρασε πολύ, και κατοικούσε σε μια ωραία έπαυλη στη Γκίζα, λίγο έξω από το Κάιρο. Μια μέρα, αρχές του 20ου αιώνα,  περνούσε έξω από το αρχοντικό του μια γυναίκα με το παιδάκι της. Από το ντύσιμο φαινόταν Ευρωπαία. Στάθηκαν και θαύμαζαν τον ολάνθιστο κήπο. Ο κηπουρός τους είδε από τα κάγκελα και τους είπε να περάσουν μέσα, να δουν καλύτερα τον κήπο, και να θαυμάσουν τα έργα του. Εκείνη τη στιγμή, έτυχε να κάθεται ο υπέργηρος πλέον  Ζουλφικάρ πασάς στη βεράντα και τους είδε. Κατέβηκε στον κήπο,  πλησίασε τη νεαρή γυναίκα, της μίλησε γαλλικά, τα οποία μιλούσε και η ίδια, και έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις. Μόλις άκουσε ότι ήταν Ελληνίδα, η καρδιά του άρχισε να χτυπάει δυνατότερα! Την έλεγαν Ελένη Δαρδανίδου, το γένος Κανάτα, και καταγόταν από το Σοποτσέλι (σήμερα Δίλοφο) Ζαγορίου. Είχε σπουδάσει στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο της Πόλης, δασκάλα. Είχε πριν λίγα χρόνια εγκατασταθεί στο Κάιρο, και είχε παντρευτεί τον Κωστάκη, ένα λογιστή που είχε σπουδάσει στα Γιάννενα, στη Ζωσιμαία. Το γιο τους, που ήταν  μαζί της, τον έλεγαν Αχιλλέα. Χάρηκε πολύ για τη γνωριμία και της είπε να ξαναπεράσει.
IMG_6645
Η Ελένη ξαναπήγε στο αρχοντικό του με το γιο της. Ο Ζουλφικάρ πασάς τους υποδέχτηκε στη σάλα και οι υπηρέτες έφεραν κεράσματα: γλυκά και καφέ. Μετά από αρκετή κουβέντα, την εμπιστεύτηκε και της άνοιξε την καρδιά του. Αντί για γαλλικά, προς έκπληξή της, άρχισε να της μιλάει ελληνικά! Της είπε ότι κι εκείνος ήταν Έλληνας, και της εξιστόρησε εν ολίγοις τη ζωή του. Μετά, αφού είπε στους υπηρέτες που τους σέρβιραν να αποσυρθούν, της είπε εμπιστευτικά, να κατεβούν στο υπόγειο της έπαυλης να της δείξει κάτι. Όλη περιέργεια κατέβηκε τα σκαλιά, και τον ακολούθησε στους μισοσκότεινους και δαιδαλώδεις διαδρόμους του υπογείου. Σταμάτησαν μπροστά σε μια πόρτα, ο Ζουλφικάρ πασάς την ξεκλείδωσε,  και όταν άνοιξε η πόρτα η Ελένη  έμεινε με το στόμα ανοιχτό! Σε όλους τους τοίχους του μικρού δωματίου-κρύπτης, που δεν ήταν περισσότερο απ 2Χ2 τμ, ήταν κρεμασμένες πολλές εικόνες και μπροστά τους άναβαν καντήλια!
Ο Ζουλφικάρ πασάς, μπορεί να είχε εξ ανάγκης εξισλαμιστεί, όμως η καρδιά του δεν έπαψε ποτέ να είναι ελληνική! Φεύγοντας, της έκανε δώρο δυο φωτογραφίες του να τον θυμάται! Λίγες μέρες αργότερα, που πήγε να τον ξαναεπισκεφτεί, έμαθε ότι ο Ζουλφικάρ είχε ξαφνικά πεθάνει!.
Η Ελένη Δαρδανίδου κράτησε για πάντα ζεστή την ανάμνησή του και τις φωτογραφίες του. Κάποτε, τις έδωσε στην εγγονή της την Ελένη Δαρδανίδου-Μπρούσαλη, κόρη του Αχιλλέα. Και εκείνη τις «μοιράζεται» σήμερα μαζί μας!
Υ.Γ.  Όλες οι πληροφορίες καθώς και οι δυο σπάνιες φωτογραφίες, προέρχονται από το προσωπικό αρχείο της Αιγυπτιώτισσας Ελένης Δαρδανίδου-Μπρούσαλη, εγγονής της κυρίας που ήταν φίλη του Ζουλφικάρ πασά."

πηγή: https://anamniseisaigyptou.wordpress.com