ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΧΟΛΗΣ: ΑΝΤΙΟ ΠΑΛΙΕ ΜΟΥ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ … ΑΝΤΙΟ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ! ! !

Απέραντη θλίψη προκάλεσε στη Ξηρομερίτικη οικογένεια, και όχι μόνο, η είδηση του θανάτου του Χρήστου… του μοναδικού μας Χρήστου  Γαζέτα.

Ο θάνατός του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία !

 Κανείς από όσους τον γνώριζαν, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ένας τόσο ζωντανός και δυναμικός άνδρας, νικήθηκε από το θάνατο τόσο εύκολα !

Η  γενέτειρά του, ο Αετός αλλά και όλο το Ξηρόμερο κλονίστηκαν συθέμελα  από το κακό μαντάτο και  πενθούν με οδύνη, τον πρόωρο χαμό του σταυραετού τους.

Το  αρρενωπό  παιδί  με τα πολλά μαλλιά  το μόνιμο χαμόγελο και τη καλή καρδιά  έφυγε απρόσμενα – ξαφνικά !!!

Άνθρωπος πραγματικά ξεχωριστός, προικισμένος με σπάνιες αρετές, διορατικός, με δημιουργική σκέψη και πρωτοποριακές ιδέες, ακονισμένο μυαλό, υπερ-δραστήριος, οξυδερκής, πατριώτης, καλοσυνάτος, αξιοπρεπέστατος και σεμνός, συμπύκνωνε στο πρόσωπό του όλα όσα περικλείει ο στοίχος του Γιάννη  Ρίτσου  «…Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός, είχες τις χάρες όλες…».

Με τον Χρήστο, τα έφερε η μοίρα και είχαμε κοινή πορεία σε κομβικά στάδια της ζωής μας που μας σημάδεψαν.

Ήμασταν συμπατριώτες, συμμαθητές στο Γυμνάσιο Κατούνας, ανέμελοι εραστές της μπάλας, συνάδελφοι στην Αστυνομία, συνοδοιπόροι  στο πολιτιστικό κίνημα και πάνω από όλα καλοί φίλοι με αλληλοεκτίμηση !

Όμως, είναι κάποιες στιγμές, που τα γραφόμενα, αδυνατούν να εκφράσουν τον πόνο που νοιώθουμε, γιατί ο νους μας, δεν κατανοεί και δεν μπορεί να αποδεχθεί μια τέτοια  απώλεια !

Όταν το βλέμμα μας κοιτάει στο κενό, ανήμπορο να δεχθεί την  πραγματικότητα, όταν οι αισθήσεις μας νεκρώνονται από την αφόρητη  οδύνη, όταν νοιώθουμε την απέραντη θλίψη…τότε αντιλαμβάνεσαι πως ένας δικός μας άνθρωπος φεύγει για πάντα …

Έτσι αισθάνομαι φίλε Χρήστο …

Θα αφήσεις μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένειά σου, στους συγγενείς, στους φίλους σου, στους συναδέλφους σου, στο Πολιτιστικό κίνημα που υπήρξες στυλοβάτης και στην πλουραλιστική ενημέρωση μέσω του ΞΗΡΟΜΕΡΟNEWS που εσύ πρωτοποριακά ξεκίνησες και εμβάθυνες.

Στην οδυνηρότατη αυτή απώλεια δεν υπάρχει παρήγορος λόγος για την οικογένειά σου, εκτός…. από την προσευχή μας προς τον κύριο να τους δίνει δύναμη και κουράγιο  καταπραΰνοντας  τη θλίψη και τον πόνο τους.

Να  ξέρεις όμως, ότι είμαστε περήφανοι που είμαστε, φίλοι σου, γνωστοί σου, συμπατριώτες σου και θα σε συντροφεύουμε νοερά εκεί θα που είσαι με αστείρευτα συναισθήματα φιλίας και σεβασμού.

Καλό παράδεισο φίλε μου Χρήστο…

                                                                                   Λάκης  Χολής