Τουλάχιστον το 70% της παραγωγής των καρπουζιών και των πεπονιών της περιοχής του Λεσινίου παραμένει αδιάθετη και οι παραγωγοί «μετράνε» τις ζημιές. Τι αναφέρει ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Λεσινίου Μάκης Παπαθανασίου...
Με την πλάτη στον τοίχο είναι οι παραγωγοί καρπουζιών και πεπονιών στην περιοχή του Λεσινίου, καθώς φέτος βλέπουν την παραγωγή τους να σαπίζει στο χωράφι, ενώ οι οικονομικές συνέπειες είναι ανυπολόγιστες!
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Τ.Κ. Λεσινίου Μάκη Παπαθανασίου: «το κάθε στρέμμα λ.χ. καρπουζιού για να φυτευτεί και να καλλιεργηθεί κοστίζει περίπου 400 ευρώ. Η μη απορρόφηση των καρπουζιών, αλλά και των πεπονιών, ακόμη και αυτή την στιγμή που ο κορονοϊός δεν εμποδίζει την εμπορία αποτελεί τεράστια οικονομική καταστροφή για τους παραγωγούς, οι οποίοι είναι σε απόγνωση, διότι, οι έμποροι που έρχονταν στην περιοχή του Λεσινίου αγόραζαν τα προϊόντα τους και τα διοχέτευαν σε τουριστικούς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας και στα νησιά. Η μη απορρόφηση από τους εμπόρους λόγω του πολύ μειωμένου τουρισμού σημαίνει πως αυτή την στιγμή τουλάχιστον το 70% της παραγωγής και καρπουζιών και πεπονιών σαπίζει στο χωράφι».
Η ζημία που υπέστησαν φέτος οι παραγωγοί εκτός του γεγονότος ότι τους βγάζει από τον ρυθμό τους και τον προϋπολογισμό τους ανατρέπει το πλάνο τους, καθώς σύμφωνα με τον κ. Παπαθανασίου: «τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες οικογένειες ασχολούνταν με την παραγωγή καρπουζιών και πεπονιών. Φέτος τουλάχιστον 20 οικογένειες είναι με την πλάστη στον τοίχο καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής τους σαπίζει».
Λόγω του κορονοϊού υπήρχε μια «εγκράτεια» στην παραγωγή φέτος, αλλά για να υπάρχουν καρπούζια και πεπόνια, έστω και σε λιγότερες ποσότητες οι παραγωγοί έπρεπε να ξεκινήσουν να σπέρνουν πολύ καιρό νωρίτερα, όπως αναφέρει ο κ. Παπαθανασίου, ο οποίος εξηγεί: «ήταν αδύνατο να μην παράξουν ικανοποιητικές ποσότητες, τόσο καρπουζιών, όσο και πεπονιών, διότι υπήρχε κίνδυνος να αφήσουν «ακάλυπτους» τους εμπόρους, οι οποίοι επιχειρούσαν ταυτόχρονα να κλείσουν τις κατάλληλες συμφωνίες στα νησιά και σε τουριστικούς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας, αλλά και να εξασφαλίσουν προϊόντα για τις δικές τους επιχειρήσεις. Όμως η μειωμένη τουριστική κίνηση, που καταγράφεται γενικά λόγω του δισταγμού, που επικρατεί εξαιτίας του κορονοϊού οδήγησε όλη την «αλυσίδα» σε καταστροφή με τις μεγαλύτερες απώλειες να καταγράφονται στους παραγωγούς του Λεσινίου, οι οποίοι βλέπουν τον κόπο τους και τα προϊόντα τους να σαπίζουν στο χωράφι. Ο κάθε παραγωγός πρέπει να καλλιεργήσει τουλάχιστον 400 στρέμματα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του, καθώς, εκτός από τους εμπόρους που έρχονταν κάθε χρόνο στο Λεσίνι για να κάνουν τις παραγγελίες τους εκτός από την προώθηση στα τουριστικά μέρη, είναι καλό να διαθέτει και μια ποσότητα για να την εκμεταλλευτεί και μόνος ή να καλύψει μια έκτακτη ανάγκη ενός εμπόρου. Βασικό στοιχείο είναι επίσης πως δεν καλλιεργούνται όλες μαζί οι ποσότητες που θέλει να παράξει ο κάθε παραγωγός, αλλά σταδιακά, κάτι που σημαίνει πως η παραγωγή ξεκίνησε πάρα πολύ νωρίς και μετά να «σκάσει» η «φούσκα» και να μετράμε «απώλειες» και ζημιές στην περιοχή του Λεσινίου».
Ο Πρόεδρος και αγρότης της Τ.Κ. Λεσινίου αναφέρθηκε και στην τοπική κατανάλωση υποστηρίζοντας πως: «Φέτος εκτός του ότι «διαλύθηκε» όλη η «αλυσίδα» ήταν μειωμένη πάρα πολύ και η ζήτηση σε τοπικό επίπεδο. Πάντα σε επίπεδο νομού η ζήτηση είναι μειωμένη, καθώς οι ενδιαφερόμενοι τα αγοράζουν κυρίως για τους υπαίθριους πάγκους, ή για πολύ μικρές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο σε «μικρογραφία», δηλαδή να μην υπάρχει η συνηθισμένη προώθηση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, κάτι που «διογκώνει» το μέγεθος της φετινής καταστροφής».
Κων/νος Χονδρός Εφημερίδα Συνείδηση
Ψαχνουμε για καρπουζια και πεπονια αλλα δεν βρισκουμε.Αριστη ποιοτητα αλλα δεν υπαρχει στην αγορα.
ΑπάντησηΔιαγραφή