Όλοι όσοι ευθύνονται θα πρέπει να δικαστούν σε διεθνή δικαστήρια για εγκληματικές πράξεις.
«Γιατί δεν έχουμε ακόμα ειρήνη; Πώς μπορούμε να έχουμε ειρήνη όταν φανατικοί δολοφόνοι ζουν ανάμεσά μας; Αντί να τους δικάσουμε, τους διευκολύνουμε να εμφανίζονται στην τηλεόραση και να κομπορρημονούν για τις δολοφονίες τους….
Αν ούτε καν κάποιος δολοφόνος που λέει “το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου” δεν καλείται να λογοδοτήσει, ποιόν θα καλέσουμε να λογοδοτήσει;» – Σενέρ Λεβέντ (Şener Levent), αρχισυντάκτης της τουρκοκυπριακής εφημερίδας Afrika.
Μέχρι τώρα αυτοί οι φανατικοί δολοφόνοι δεν δικάστηκαν για τις σφαγές αθώων Ελληνοκυπρίων: η εθνοκάθαρση της Βορείας Κύπρου. Σημαντικότερο είναι το ζήτημα ότι αυτός και οι συνεργάτες του στα εγκλήματα είχαν την βοήθεια και την υποστήριξη των τουρκικών αρχών.
Όλοι όσοι ευθύνονται θα πρέπει να δικαστούν σε διεθνή δικαστήρια για εγκληματικές πράξεις – όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο.
20 Ιουλίου 1974 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ: Η εθνοκάθαρση της Κύπρου
Μήπως ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, που εξακολουθεί να μιλάει για την Κύπρο χαρακτηρίζοντάς την κίνδυνο για την Ανατολική Μεσόγειο, προσπαθεί να στείλει κάποιο μήνυμα;
Οι επαναλαμβανόμενες φραστικές επιθέσεις του Τούρκου προέδρου εναντίον των Ελληνοκυπρίων είδαν το φως και σε συνέντευξη που μεταδόθηκε ζωντανά στην τουκοκυπριακή τηλεόραση, με τον 84χρονο Τουργκούτ Γιεναραλί (Turgut Yenağralı) – ένα πρώην μέλος της παραστρατιωτικής Τουρκικής Οργάνωσης Αντίστασης (ΤΜΤ), που ιδρύθηκε το 1957 και είναι γνωστή για τις εγκληματικές της δραστηριότητες στην Κύπρο.
Η κυνική ομολογία του Τουρκοκύπριου δολοφόνου Τουργκούτ Γιεναραλί
Στην συνέντευξη ο Γιεναραλί κομπορρημόνησε για τον ρόλο που έπαιξε στις μαζικές δολοφονίες Ελληνοκυπρίων και για το γιατί.
«Ταξιδεύαμε ανά την Κύπρο και είτε κτυπούσαμε είτε σκοτώναμε αυτούς που είχαν προβεί σε εγκλήματα κατά της τουρκικότητας,» ξεκίνησε να λέει.
Ερώτηση: Γιατί ενεπλάκητε σ΄αυτές τις δραστηριότητες; Ήταν μια περιπέτεια ή ήταν αποτέλεσμα μιας παρόρμησης για δράση;
Γιεναραλί: Όχι, ήταν για την τουρκικότητα.
Ερώτηση: Σας ήταν εύκολο να σκοτώνετε αυτούς τους ανθρώπους;
Γιεναραλί: Δεν υπάρχει τίποτα απολαυστικότερο… Όταν σκοτώναμε αυτούς τους ανθρώπους αισθανόμασταν μεγάλη ικανοποίηση.
Ερώτηση: Σας έννοιαζε το αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν εγκληματίες ή όχι;
Γιεναραλί: Γιατί να μας νοιάζει; Εγκληματίες ή όχι… Εφόσον είναι καφίρ (άπιστοι), ανήκουν στην ίδια ράτσα των σκύλων… Όταν θέλαμε να σκοτώσουμε κάποιον καφίρ, οι δύο γυναίκες μέλη της ομάδας είχαν κρυμμένα περίστροφα στους στηθόδεσμούς τους και τα μετέφεραν για εμάς.
Ο Γιεναραλί είπε ότι ποτέ οι Τουρκοκύπριοι ηγέτες δεν ζήτησαν από αυτόν και τους φίλους του να περιορίσουν ή να σταματήσουν τις δραστηριότητές τους.
Αυτή η παράλειψη μάλλον δεν προκαλεί έκπληξη, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένας από τους προεξάρχοντες ιδρυτές της TMT ήταν ο Ραούφ Ντενκτάς (Rauf Denktaş), που ήταν επικεφαλής του «Τουρκικού Ομόσπονδου Κράτους της Κύπρου» μεταξύ 1975 και 1983 και ύστερα πρόεδρος της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείας Κύπρου» από το 1983 ως το 2005 – και τα δύο «κράτη» να έχουν αναγνωριστεί μόνο από την Τουρκία.
Ο Γιεναραλί είπε πως όταν το 1960 η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της από την βρετανική κυριαρχία, η ΤΜΤ έθαψε τα όπλα της – μόνο για να τα επαναχρησιμοποιήσει αργότερα – και συνέχισε τις δραστηριότητές της με έναν «υπόγειο» τρόπο.
Παρ΄όλα αυτά «όπλα εξακολούθησαν να έρχονται από την Τουρκία» πρόσθεσε. «Αρχίσαμε να στέλνουμε άντρες για στρατιωτική εκπαίδευση στην Τουρκία. Κι εγώ πήγα πριν το 1960 δύο φορές στην Τουρκία για εκπαίδευση στα όπλα και στην αντικατασκοπεία».
Ο Γιεναραλί ισχυρίστηκε ότι όταν το 1964 εγκαταστάθηκαν στο νησί οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ (UNFICYP) αυτός έπιασε φιλίες με κάποιους αξιωματούχους τους – κάτι που κατέστησε ευκολώτερο στην ΤΜΤ να επανοργανωθεί και να θέσει υπό τον έλεγχό της διάφορους θύλακες.
«Ένας διοικητής των κυανοκράνων ετοίμασε μια στολή του ειρηνευτικού σώματος για μένα», είπε, «και εγώ την φορούσα και κυκλοφορούσα με το δικό του όχημα που είχε τα διακριτικά των ΗΕ.
Λόγω του ότι τους έστελνα αρνίσιο κρέας κάθε εβδομάδα και ένα βράδυ τους έστειλα δύο γυναίκες (πόρνες)».
«Το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου», είπε, περιγράφοντας τις δραστηριότητες της ομάδας του μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
«Ήταν οι Τουρκοκύπριοι που σκότωσαν περισσότερους Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους παρά ο τουρκικός στρατός».
Εξέφρασε επίσης την απαγοήτευσή του για το γεγονός ότι ένας Τούρκος διοικητής δεν τον άφησε να σκοτώσει Ελληνοκυπρίους αιχμαλώτους πολέμου στην χερσόνησο της Καρπασίας μετά την εισβολή. «Ακόμα στενοχωριέμαι που έχασα αυτήν την ευκαιρία», δήλωσε.
Ο Γιεναραλί είπε ότι αναμείχθηκε και στην διακίνηση παράνομων εποίκων στην Κύπρο από την Τουρκία, που πήραν την θέση των Ελληνοκυπρίων οι οποίοι είχαν αποδράσει από το σφαγείο του βορείου τμήματος της νήσου αναζητώντας προστασία στο ελεύθερο, νότιο τμήμα.
Ήταν η εισβολή που άλλαξε την δημογραφική δομή του νησιού, μετατρέποντας την άλλοτε ελληνική πλειοψηφία στον βορρά σε μια τουρκική περιοχή για πρώτη φορά στην ιστορία του νησιού.
Κάτι που κάνουν οι εξομολογήσεις του Γιεναραλί, είναι το να αποκαλύπτουν το ψεύδος των τουρκικών ισχυρισμών ότι δηλαδή η εισβολή της Τουρκίας ήταν μια «ειρηνευτική επιχείρηση» που έγινε προκειμένου να προστατευθούν οι Τουρκοκύπριοι.
Όπως περιέγραψε ο Γιεναραλί, η Τουρκία ήταν αναμεμειγμένη σε εγκληματικές ενέργειες στην Κύπρο ήδη επί δεκαετίες πριν την εισβολή – και πριν και μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960.
Η τουρκοκυπριακή Afrika
Μετά την συνέντευξη του Γιεναραλί ο Σενέρ Λεβέντ, αρχισυντάκτης της τουρκοκυπριακής εφημερίδας Afrika, έγραψε:
«Οι Ελληνοκύπριοι αδελφοί μας που έφυγαν από τα χωριά της Μεσαορίας διαβάζοντας αυτά τα πράγματα θα μπορούσαν να αναλογιστούν:
“Αυτός ήταν (ο Γιεναραλί) που σκότωσε τον πατέρα μου; Την μητέρα μου, τ’ αδέρφια μου;”. Κι εγώ το ίδιο θ’ αναρωτιόμουν στη θέση τους.
Αυτός ο άνθρωπος είναι ακόμα ζωντανός και ζει στην Αμμόχωστο. Γνωρίζω ότι δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν κι άλλοι.
Ένας συμπολίτης μας λέει ότι κάποιος ακόμα στο Σερνταρλί (Τζιάο) παινεύεται για το ότι συνέτριψε το κεφάλι ενός Ελληνοκυπρίου με μια κοτρώνα. Κι είναι περήφανος γι’ αυτό!»
«Και μετά ρωτάμε: Γιατί δεν έχουμε ακόμα ειρήνη; Πώς μπορούμε να έχουμε ειρήνη όταν φανατικοί δολοφόνοι ζουν ανάμεσά μας;
Αντί να τους δικάσουμε, τους διευκολύνουμε να εμφανίζονται στην τηλεόραση και να κομπορρημονούν για τις δολοφονίες τους. Ψάχνουμε ακόμα για αγνοούμενους; Ας ρωτήσουμε αυτόν τον άνθρωπο…
Όταν ολοκλήρωνε την «τέχνη» του, σε ποιά πηγάδια πέταγε αυτούς που είχε δολοφονήσει ή πού τους έθαβε; Αν δεν ξέρει αυτός και οι όμοιοί του ποιός άλλος θα μπορούσε να ξέρει;
Αν ούτε καν κάποιος δολοφόνος που λέει “το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου” δεν καλείται να λογοδοτήσει, ποιόν θα καλέσουμε να λογοδοτήσει;»
Μέχρι τώρα αυτοί οι φανατικοί δολοφόνοι δεν δικάστηκαν για τις σφαγές αθώων Ελληνοκυπρίων: η εθνοκάθαρση της Βόρειας Κύπρου.
Σημαντικότερο είναι το ζήτημα ότι αυτός και οι συνεργάτες του στα εγκλήματα είχαν την βοήθεια και την υποστήριξη των τουρκικών αρχών. Όλοι όσοι ευθύνονται θα πρέπει να δικαστούν σε διεθνή δικαστήρια για εγκληματικές πράξεις – όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα.
Η Ουζάι Μπουλούτ, δημοσιογράφος από την Τουρκία, είναι Distinguished Senior Fellow στο Gatestone Institute.
Τώρα ζει στην Ουάσινγκτον D.C.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο