στη γνωστή ατάκα να αντιτάσσω το πόσο πιστός είμαι… – διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια διαφορετική προσέγγιση του εξαίρετου λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα:
«Εις το μυστήριον του θανάτου και της Αναστάσεως του Θεού-Ανθρώπου, ο Απόστολος Θωμάς αποτελεί ορισμένως το υψηλότερον συμβολικόν πρόσωπον του θείου δράματος. Δίπλα εις ένα λαόν περιπαθών λατρευτών του Κυρίου που πιστεύουν, αγαπούν, κλαίουν και προσεύχονται γύρω από ένα Σταυρόν και από ένα Τάφον, ο Θωμάς είνε το ψυχρόν πνεύμα της ερεύνης, είνε ο θετικός παρατηρητής ο οποίος δεν εννοεί να πιστεύση εάν δεν ψηλαφίση. Εννοεί να «θέση τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων».
Αλλά η απιστία του Θωμά δεν είνε ανευλάβεια. Απεναντίας είνε το ανώτερον είδος ευλαβείας. Της ευλαβείας προς την Αλήθειαν και την Πραγματικότητα. Επιθυμεί να ψηλαφίση τον τύπον των ήλων, όχι διότι διστάζει να πιστεύση εις την Ανάστασιν του αγαπητού του Διδασκάλου, αλλά διότι επιθυμεί να πιστεύση εις αυτήν καλύτερα και στερεώτερα από τους άλλους. Να πιστεύση δηλαδή με την σκέψιν του και όχι μόνον με την καρδίαν του. Έτσι και η αγάπη του προβιβάζεται εις ένα ανώτερον είδος αγάπης. Το είδος που δημιουργεί τους μεγάλους κατακτητάς όλων των αληθειών εις τον κόσμον αυτόν.
Ο Διδάσκαλος που υπήρξεν ο μέγας απολογητής της Αλήθειας, δεν ήτο δυνατόν παρά να δικαιώση τον μαθητήν τον ζητούντα την αλήθειαν. Η υψηλή περιέργεια του μαθητού δεν εξοργίζει τον Διδάσκαλον. Η απιστία του μαθητού δεν κινεί τον οργήν του Διδασκάλου. Εις την απαίτησίν του να ψηλαφίση το σώμα, ενώπιον του οποίου όλοι οι άλλοι μαθηταί και όλαι αι ευλαβικαί γυναίκες στέκονται εις μίαν λατρευτικήν έκστασιν, δεν αντιτάσσεται η θεία άρνησις. Ο Διδάσκαλος προχωρεί μειδιών προς τον διστάζοντα μαθητήν, του προτείνει γυμνά τα θεία του μέλη και τον προσκαλεί να ψηλαφίση:
-Ψηλάφισε!
Ο μέγας Διδάσκαλος της αλήθειας καθιερώνει τοιουτοτρόπως με τον ίδιον του παράδειγμα την έρευναν της αλήθειας. Προσφέρει το σώμα του εις την υπηρεσίαν της Αλήθειας, όπως προσέφερε την ζωήν του. Και δεν επιστρέφει εις τους ουρανούς παρά σφού λάβη την τελευταίαν καθιέρωσιν της θεότητός του από το ψηλάφισμα του Θωμά.
Και φθάνει κανείς να πιστεύση ότι ο Κύριος δεν ανεστήθη με το ανθρώπινον ένδυμα της σαρκός δια τους άλλους του μαθητάς και δια τας λατρευτικάς γυναίκας. Οι άλλοι θα επίστευαν εις την Ανάστασιν του και χωρίς να τον ψηλαφίσουν. Ανεστήθη δια τον Θωμάν. Και προσέφερεν τον εαυτόν του εις τον δάκτυλον της ερεύνης, ακριβώς δια να διακηρύξη την έρευναν της Αλήθειας ως υπέρτατον νόμον της Πίστεως.
Ο Απόστολος Θωμάς παραμένει το υψηλότερον συμβολικόν πρόσωπον του χριστιανικού μυστηρίου».
(«Δημοκρατία», 1924, Παύλος Νιρβάνας)
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος) protothema.gr
«Εις το μυστήριον του θανάτου και της Αναστάσεως του Θεού-Ανθρώπου, ο Απόστολος Θωμάς αποτελεί ορισμένως το υψηλότερον συμβολικόν πρόσωπον του θείου δράματος. Δίπλα εις ένα λαόν περιπαθών λατρευτών του Κυρίου που πιστεύουν, αγαπούν, κλαίουν και προσεύχονται γύρω από ένα Σταυρόν και από ένα Τάφον, ο Θωμάς είνε το ψυχρόν πνεύμα της ερεύνης, είνε ο θετικός παρατηρητής ο οποίος δεν εννοεί να πιστεύση εάν δεν ψηλαφίση. Εννοεί να «θέση τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων».
Αλλά η απιστία του Θωμά δεν είνε ανευλάβεια. Απεναντίας είνε το ανώτερον είδος ευλαβείας. Της ευλαβείας προς την Αλήθειαν και την Πραγματικότητα. Επιθυμεί να ψηλαφίση τον τύπον των ήλων, όχι διότι διστάζει να πιστεύση εις την Ανάστασιν του αγαπητού του Διδασκάλου, αλλά διότι επιθυμεί να πιστεύση εις αυτήν καλύτερα και στερεώτερα από τους άλλους. Να πιστεύση δηλαδή με την σκέψιν του και όχι μόνον με την καρδίαν του. Έτσι και η αγάπη του προβιβάζεται εις ένα ανώτερον είδος αγάπης. Το είδος που δημιουργεί τους μεγάλους κατακτητάς όλων των αληθειών εις τον κόσμον αυτόν.
Ο Διδάσκαλος που υπήρξεν ο μέγας απολογητής της Αλήθειας, δεν ήτο δυνατόν παρά να δικαιώση τον μαθητήν τον ζητούντα την αλήθειαν. Η υψηλή περιέργεια του μαθητού δεν εξοργίζει τον Διδάσκαλον. Η απιστία του μαθητού δεν κινεί τον οργήν του Διδασκάλου. Εις την απαίτησίν του να ψηλαφίση το σώμα, ενώπιον του οποίου όλοι οι άλλοι μαθηταί και όλαι αι ευλαβικαί γυναίκες στέκονται εις μίαν λατρευτικήν έκστασιν, δεν αντιτάσσεται η θεία άρνησις. Ο Διδάσκαλος προχωρεί μειδιών προς τον διστάζοντα μαθητήν, του προτείνει γυμνά τα θεία του μέλη και τον προσκαλεί να ψηλαφίση:
-Ψηλάφισε!
Ο μέγας Διδάσκαλος της αλήθειας καθιερώνει τοιουτοτρόπως με τον ίδιον του παράδειγμα την έρευναν της αλήθειας. Προσφέρει το σώμα του εις την υπηρεσίαν της Αλήθειας, όπως προσέφερε την ζωήν του. Και δεν επιστρέφει εις τους ουρανούς παρά σφού λάβη την τελευταίαν καθιέρωσιν της θεότητός του από το ψηλάφισμα του Θωμά.
Και φθάνει κανείς να πιστεύση ότι ο Κύριος δεν ανεστήθη με το ανθρώπινον ένδυμα της σαρκός δια τους άλλους του μαθητάς και δια τας λατρευτικάς γυναίκας. Οι άλλοι θα επίστευαν εις την Ανάστασιν του και χωρίς να τον ψηλαφίσουν. Ανεστήθη δια τον Θωμάν. Και προσέφερεν τον εαυτόν του εις τον δάκτυλον της ερεύνης, ακριβώς δια να διακηρύξη την έρευναν της Αλήθειας ως υπέρτατον νόμον της Πίστεως.
Ο Απόστολος Θωμάς παραμένει το υψηλότερον συμβολικόν πρόσωπον του χριστιανικού μυστηρίου».
(«Δημοκρατία», 1924, Παύλος Νιρβάνας)
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος) protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο