Δημοτικό Σχολείο Ρίβιου: Άμεση και έμπρακτη στήριξη των προσφύγων με συγκέντρωση υλικής βοήθειας

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος,

Δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους,

Θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές.

Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.

Κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία.

Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια,

Αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που

Παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες…

Τάσος Λειβαδίτης

         Με αφορμή το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Ριβίου Ξηρομέρου σεβόμενοι το δράμα των προσφύγων, των ανθρώπων αυτών που είχαν την ατυχία να ζήσουν από κοντά τη φρίκη του πολέμου, κινητοποιήθηκαν έπειτα από το κάλεσμα του Δικτύου Στήριξης Μαθητών Αγρινίου.

       Η ανταπόκριση των μαθητών του Σχολείου μας και των οικογενειών τους υπήρξε άμεση και συγκινητική. Μέσα σε τρεις μέρες, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε είδη πρώτων αναγκών, κουβέρτες, μπουφάν και πολλά άλλα. Μία κίνηση αλληλεγγύης και αγάπης από ένα μικρό σχολείο είκοσι μαθητών..........

      Γιατί σε αυτούς τους άγριους και χαλεπούς καιρούς σκοπός μας ως δάσκαλοι δεν είναι η απλή διεκπεραίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στόχος μας είναι οι μαθητές μας να σέβονται και να λέγονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ με όλη τη σημασία της λέξης.

        Όπως μάλιστα τραγούδησε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου:  «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.»

Οι δασκάλες του Δ.Σχ.Ριβίου 

Δάφνη Μπασέλα και Λίνα Ζαπάντη