ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΛΕΤΗ «Θεόδωρος ΓΡΙΒΑΣ, ο σταυραετός της Λάμιας»
Το 2010 και το 2011, η Αμφικτιονία σε συνεργασία με τα Εκπαιδευτήρια Πληροφορικής Βόνιτσας, συγκέντρωσε ιστορικό υλικό για την φάρα των Γριβαίων. Είχαν δημιουργηθεί 10 ομάδες εργασίας, με συγκεκριμένα αντικείμενα έρευνας. Κάθε ομάδα εργασίας αποτελούνταν από 5 έως και 9 σπουδαστές.
Το υλικό παρουσιάστηκε σε εκδήλωση που έγινε στο Καστρόσπιτο (Κούλια) των Γριβαίων στη Περατιά Βόνιτσας Αιτ/νιας. Μετά από 60 χρόνια, η Κούλια άνοιξε και δέχθηκε ένα μεγάλο πλήθος επισκεπτών, οι οποίοι αφού ξεναγήθηκαν στο Καστρόσπιτο, παρακολούθησαν την εκδήλωση της Αμφικτιονίας Ακαρνάνων και των σπουδαστών των Εκπαιδευτηρίων.......
Με το τέλος της εκδήλωσης, οι σπουδαστές παρέδωσαν στους επισκέπτες πλούσιο ιστορικό υλικό, το οποίο είχε συγκεντρωθεί στην έρευνα, αλλά λόγω της ανάγκης για σύντμηση του χρόνου της εκδήλωσης, δεν μπορούσε να παρουσιαστεί.
Σημείωση για τους αναγνώστες του άρθρου:
Λάμια ονομάζεται ο ορεινός όγκος από τον Αγιο Νικόλαο μέχρι και την Περατιά.
Φωτογραφία από την εκδήλωση
Από δεξιά προς τα αριστερά:
Αλέξανδρος Ασπρογέρακας-Γρίβας, ο Κωνσταντίνος Ασπρογέρακας-Γρίβας (καθηγητής της Νομικής Αθηνών) και η σύζυγός του Αγγελική, ο Χρήστος Μανιάκης-Γρίβας (Γενικός Πρόξενος Ελλάδας στη Νότια Αυστραλία) και η σύζυγός του Εφη, ο Γεώργιος Βρακατσέλης (πρόεδρος ΤΚ Περατιάς) και η Μαίρη Παπανικολή Γρίβα.
Η Κούλια του Γρίβα, βρίσκεται δύο χιλιόμετρα μετά την διασταύρωση του ΤΕΚΕ και προς τον συνοικισμό Αγία Βαρβάρα Περατιάς. Στη φωτογραφία βλέπουμε την αυλή της Κούλιας, όπου και πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση.
Από σήμερα και σε τέσσερες συνέχειες, θα σας παραδώσουμε όλο το υλικό για την ένδοξη φάρα των Γριβαίων και αναλυτικά στοιχεία για την ζωή του στρατηγού Θεοδωράκη του Δράκου Γρίβα.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ
ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΛΕΤΗ «Θεόδωρος ΓΡΙΒΑΣ, ο σταυραετός της Λάμιας»
Η καταγωγή του Θεοδωράκη Δράκου Γρίβα (1797 -24/10/1862)
Το γενεαλογικό δέντρο ξεκινά από τους Μπουγιάννους (Μπουαίοι). Μια από τις πιο ισχυρές Αρβανίτικες φάρες. Οι Μπούα από τις αρχές του 14ου αιώνα συμμετέχουν σε όλα τα ιστορικά γεγονότα, με φάσμα περιοχής από την Πελοπόννησο μέχρι την Ήπειρο και από την Θεσσαλία μέχρι την Ιταλία.
Στο χρονικό των Τόκκο (1375-1426) και τον φάκελο Foscari (1420-1499), μελέτη που παρουσιάστηκε στη παραλία της Βόνιτσας από την ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ, το καλοκαίρι του 2014, εκεί γνωστοποιήθηκαν οι πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των Τόκκο και των Μπούα (Μπούα Σπάτα, Μπούα Σγουρός, Μουρίκης Μπούα και λοιποί.)
Με συνεντεύξεις που είχαμε με τους σημερινούς απόγονους του Θεοδωράκη Γρίβα, όλοι τοποθέτησαν ως γενάρχη τους τον Μερκούριο Μπούα Γρίβα.
Στο σπίτι της Κας Μαίρης Παπανικολή Γρίβα, στην Αθήνα, υπάρχει κεντημένο το οικόσημο του γενάρχη των Γριβάιων, του Μερκούριου Μπούα Γρίβα. Στις συνεντεύξεις που είχαμε, η κυρία Μαίρη μας μίλησε για το γενεολογικό δέντρο, όπως το είχε διαφυλάξει ο σύζυγός της.
Επίσης στο αρχοντικό των Γριβαίων (Κούλια Περατιάς) υπάρχει το οικόσημο του Μερκούριου Μπόυα τόσο σε κάδρο μέσα στο αρχοντικό, όσο ζωγραφισμένο στον ορθοστάτη της πόρτας του αρχοντικού. Στο οικόσημο εμφανίζονται αρκετές σημαίες. Είναι αυτές που κέρδισε ο Μερκούριος Μπούα, στα πεδία των μαχών.
Στις συνεντεύξεις με τον καθηγητή της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κο Κωνσταντίνο Ασπρογέρακα-Γρίβα, όσο και με τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Νότια Αυστραλία, Κο Χρήστο Μανιάκη-Γρίβα, με βάση την παράδοση που κρατούν από γενιά σε γενιά, τοποθετούν ως γενάρχη τους τον Μερκούριο Μπούα.
Ποιος ήταν ο Μερκούριος Μπούα;
Γόνος του Θεόδωρου Μπούα, ο οποίος με το στράτευμά του είχε κατέβει από την Ήπειρο στην Πελοπόννησο, προστατεύοντας το Δεσποτάτο του Μυστρά. Ο Μερκούριος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1478. Σε νεαρή ηλικία εντάσσεται με το στράτευμά του στις υπηρεσίες της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας.
Νυμφεύεται την Αικατερίνη Μπόχαλη. Οι Μπουχαλαίοι ήταν μια άλλη σημαντική Αρβανίτικη φάρα. Η Αμφικτιονία Ακαρνάνων στις ιστορικές έρευνες που ενεργεί, έχει εντοπίσει αρκετά μέλη της φάρας Μπόχαλη να συνεργάζονται με τους Ενετούς.
Στο βιβλίο μας «Το κάστρο των 18 Εθνοτήτων» περιλαμβάνουμε την ενημέρωση για την ονομασία της συνοικίας Μπούχαλη της Βόνιτσας , από απόγονο της φάρας των Μπόχαλη, οι οποίοι εγκατέστησαν τις οικογένειές τους στην ασφαλή Ενετική Βόνιτσα, όταν αυτοί βρίσκονταν στις υπηρεσίες της Γαληνότατης Δημοκρατίας, σε συνεχείς πολέμους.
Πεδίο των μαχών η Ιταλία όπου διακρίνεται όχι μόνο για το θάρρος του αλλά και για την αξιοπιστία στις συμμαχίες που συνάπτει. Στο στράτευμά του υπάρχει μια ομάδα ιππέων η οποία με τα κατορθώματά της έχει αφήσει ιστορία στην Ιταλία και υπάρχει ένα ποίημα των 4000 στίχων με τα κατορθώματα του Μερκούριου, στην οποία κατονομάζεται ως απόγονος του Πύρου, του Μέγα Αλέξανδρου και του Αχιλλέα. Συγγραφέας αυτής της ποιητικής συλλογής είναι ο Κορωναίος από την Ζάκυνθο.
Όταν για μια περίοδο το στράτευμά του ανήκει στη στρατιά του Γερμανού αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού, του επιτράπηκε ώστε το στράτευμά του να φέρει την δική του σημαία.
Πέθανε στην Ιταλία το 1542. Το μνημείο στο τάφο του, στο Τρεβίζο, είναι επιβλητικό.
Την περίοδο που ο Μερκούριος φεύγει για Ιταλία, οι άλλοι της φάρας του, καταφεύγουν στα Επτάνησα αφού η τούρκικη κυριαρχία έχει επεκταθεί σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα.
Στην Ιθάκη καταφεύγει ο Θεόδωρος Μπούα και από εκεί το 1585 οργανώνεται η εκστρατεία, την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια του άρθρου μας.
Οι Γριβαίοι, δεν φέρουν στο επώνυμό τους το συνοδευτικό χαρακτηριστικό «Μπούα». Στην παράθεση της ιστορίας για τους Αρβανίτες, από τους περίφημους ιστορικούς Αριστείδη Κόλια και Κώστα Μπίρη, υπάρχουν πολλές αναφορές για τους Μπούα. Η μόνη διαφοροποίηση που υπάρχει στις δύο σημαντικές και πολυσέλιδες ιστορικές αναφορές, βρίσκεται στην διάσταση για την εξαφάνιση του γένους Μπούα (Κ. Μπίρης), ενώ ο Α. Κόλιας τοποθετείται για συνέχιση της φάρας με τα επώνυμα Γρίβας, Σπάτας κλπ.
Βέβαια στα ανωτέρω πρέπει σοβαρά να ληφθεί η τακτική που χρησιμοποιήθηκε σε όλους τους Μπούα αλλά και αργότερα στις φάρες του Σουλίου. Η φάρα ήταν μία και αναμφισβήτητη. Για το ξεχώρισμα κάθε οικογένειας μέσα στη φάρα, ο γιός παρουσιάζονταν με το δικό του μικρό όνομα και για επίθετο επικαλούνταν το μικρό όνομα του πατέρα του. Για παράδειγμα στη φάρα των Ζερβαίων (από το Ζερβάτι της Δρόπολης και αργότερα της Λάκας Σουλίου) ο Τούσιας του Τζίμα Ζέρβας, καταγράφονταν ως Τούσιας Τζίμας.
Από πλευράς της Αμφικτιονίας Ακαρνάνων, καταθέτουμε την ιστορική πληροφορία, ότι το 1839 στη Βόνιτσα, δάσκαλος ήταν ο Δ.Ν. Μπούας, ο οποίος διάβασε το καλωσόρισμα του Βασιλικού ζεύγους (Οθων και Αμαλία) στη Βόνιτσα:
Η καταγωγή της οικογένειας Γρίβα φέρεται να είναι το χωριό Τοσκέσι της Λάκας Σουλίου. Από τις υπάρχουσες πληροφορίες ή βιβλιοθήκες, δεν υπήρχε δυνατότητα εντοπισμού του χωριού ή της περιοχής. Με την βοήθεια του Αμφικτίονα Λιόντου Δημήτριου (εκπαιδευτικός) και τις επικοινωνίες που είχε με συνεργάτες-φίλους του, διασταυρώθηκε η νέα ονομασία του χώρου με το παλιό Τοσκέσι. Σήμερα το χωριό ονομάζεται Αχλαδέα.
Στα τέλη του 16ου αιώνα η φάρα του Γρίβα βρίσκεται στην βορειοδυτική Ακαρνανία. Αφέντης της φάρας είναι ο Θεόδωρος Μπούα Γρίβας (απόγονος του Θεόδωρου Μπούα που μετοίκησε στην Ιθάκη) και ο αδελφός αυτού ο Γκίνος Μπούα Γρίβας
Το 1585 οι Ενετοί ενδιαφέρονται για την Ηπειρωτική Ελλάδα και τα παράλια του Ιονίου. Θεωρούν ζωτικό χώρο κυρίως την πόλη της Βόνιτσας και την ισχυρά θέση του Ναπολιτάνικου κάστρου της που από τα τέλη του 15ου αιώνα βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή.
Οι Ενετοί οργανώνουν κίνημα των υπόδουλων Ελλήνων με τρεις ταυτόχρονες κινήσεις. Ο Θεόδωρος Γρίβας καταλαμβάνει την Βόνιτσα (όχι όμως και το κάστρο) με γενική σφαγή των Τούρκων, ο Πούλιος Δράκος κυριεύει την Άρτα και ο Μαλάμος πολιορκεί τα Ιωάννινα.
Οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται ότι το κίνημα δεν έχει σχέση μόνο με την αντίδραση των Ελλήνων στον Τούρκικο ζυγό, αλλά ότι πρόκειται και για συντονισμένο σχέδιο των Ενετών.
Ρίχνουν στην μάχη ότι καλλίτερο έχουν: τις αρμάδες της Θεσσαλίας και της Ναυπάκτου. Ο Θεόδωρος Γρίβας περικυκλώνεται μέσα στα στενά της Κλεισούρας και η αναγγελία του θανάτου τού αδελφού του Γκίνου Μπούα (σε μάχη έξω από την Περατιά) τον υποχρεώνει να υποχωρήσει με τραγικές απώλειες. Βρίσκει καταφύγιο στην Ιθάκη όπου εκεί οι πολλές πληγές του τον οδηγούν στον θάνατο.
Από την φάρα μένουν οι τρεις γιοί του.
Ο ένας γιος, ο Σίμος, προσπάθησε να ανασυστήσει το στράτευμα με παλικάρια από την Λάκα του Σουλίου. Γίνεται κύριος του Τοσκέρι και αμέσως καταλαμβάνει τον Λούρο. Ο αρματολός του Βάλτου Τρομπούκης νικά τον Σίμο και τον υποχρεώνει να καταφύγει στην Λευκάδα, όπου εντάσσεται στον μοναχικό βίο.
Το 1622 ο Σίμος Μπούας Γρίβας πεθαίνει στην Λευκάδα, ενταφιάζεται μέσα στον ναό του μοναστηριού Άγιος Πρόδρομος, στο λιβάδι Καρυάς Λευκάδας.
1622 Αύγουστος ις Σήμος Μπούας εκοιμήθη εν Κυρίω.
Αυτό αναγράφει η πέτρινη πλάκα που βρίσκεται μέσα στον ιερό ναό του μοναστηριού. Η κεφαλή του νεκρού Σίμου Μπούα Γρίβα, βρίσκεται πάντα κάτω από τα ιερά μυστήρια της Ορθόδοξης εκκλησίας. (ο τάφος είναι ακριβώς στο σημείο που υψώνονται τα «αγια των αγίων» πρίν ξεκινήσει η θεία μυσταγωγία).
Στην επίσκεψη της ομάδας εργασίας (Χρήστος Θεοδώρου, Πέτρος Ζακυνθινός, Ντίνος Ιωάννης), στο μοναστήρι, οι εντυπώσεις ήταν τόσο εντυπωσιακές που κανείς δεν το ανέμενε. Δεν ήταν μόνο η τοποθεσία του μοναστηριού, αλλά το σύνολο των κτιρίων-πύργων, η αυτονομία του μοναστηριού σε θέματα ύδατος (πολλά πηγάδια), το πλήθος των οικημάτων που συγκροτούσαν μια καστροπολιτεία, όλα αυτά συνοδευμένα από την παρουσία-ξενάγηση του κυρίου Φώντα, δημιούργησαν μία αξέχαστη στιγμή.
Πρίν λίγα χρόνια το μοναστήρι και η εκκλησία ήταν στάβλος. Κάποιοι είχαν προσπαθήσει με λοστάρια να ανασηκώσουν την πέτρινη πλάκα του τάφου αλλά είχαν αποτύχει. Μετά δοκίμασαν με κομπρεσέρ να τρυπήσουν την πέτρα και με «αγκίστρι» να την σηκώσουν. Αφού απέτυχαν η λύση τους ήταν να την ανατινάξουν με δυναμίτη. Έγινε το γεγονός της ανατίναξης που αποτέλεσμα είχε σπάσει η πέτρινη πλάκα σε πολλά κομμάτια. Σήμερα η πλάκα του τάφου, με προσωπική δύσκολη εργασία του Κου Φώντα, απεκατέστησε την εμφάνισή της, μετά την συγκόλληση των κομματιών.
Ο Κος Φώντας είναι συνταξιούχος, εργαζόμενος παλιά στην αρχαιολογία ως συντηρητής αρχαίων έργων. Ήταν τιμή μας που βρεθήκαμε δίπλα του, τον ακούσαμε να μας εξιστορεί τα του μοναστηριού και τις ενέργειες για την αποκατάσταση της πλάκας του τάφου καθώς και των αγιογραφιών που ήταν σκεπασμένες από ασβεστώματα, ή από τις σωρευμένες κοπριές ζώων.
1640: Οι δύο άλλοι γιοί του Θεόδωρου Μπούα Γρίβα, ο Αποστόλης και ο Λέκος, βρίσκονται στο Τοσκέσι. Έχουν συγκροτήσει νέο στράτευμα και με γρήγορες κινήσεις βρίσκονται μέσα στην Βόνιτσα.
Ξεπλένουν το αίμα του αδελφού τους Σίμου, με το αίμα του αρματολού Γατσούλη, γιού του αποθανόντος Τρουμπούκη, που τον νικούν και κυριεύουν το αρματολίκι της Βόνιτσας. Πρώτος αρματολός της περιοχής ο μεγαλύτερος από τα δύο αδέλφια, ο Αποστόλης Γρίβας..
Ο Τσεκούρας, γαμβρός του Γατσούλη, ανακαταλαμβάνει το αρματολίκι της Βόνιτσας και προσωρινά το καπετανάτο του Λούρου, γιατί γρήγορα οι Γριβαίοι το είχαν καταλάβει.
Η διαμάχη τελείωσε με την συμφωνία: Οι του Τσεκούρα να νέμονται το αρματολίκι της Βόνιτσας και οι Γριβαίοι το αρματολίκι του Λούρου.
Το 1716 οι γιοί του Αποστόλη Γρίβα, οι Χρήστος και Θεόδωρος, συμφώνησαν με τους αρματολούς του Ξηρομέρου Μεϊτάνη και Σπαθόγιαννο ώστε να εκτοπίσουν από την Βόνιτσα τον Τσεκούρα.
Στο προσκήνιο εμφανίζεται ο εκ Βάλτου συγγενής του Τσεκούρα, ο Κατσικογιάννης.
Επί 13 έτη η Βόνιτσα άλλαζε χέρια στο αρματολίκι της, ώσπου να κατασταλάξει στην εξουσία των Γριβαίων, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι Κατσικογιαναίοι να μην ελέγχουν την γύρω περιοχή.
1752: Ο Αποστόλης Γρίβας, γιός του Χρήστου Γρίβα, πραγματοποιεί μια στρατηγική κίνηση. Παντρεύει τον γιό του Χρήστο με την κόρη του Κατσικογιάννη, δημιουργώντας ένα αρματολίκι από τον Λούρο μέχρι το Αγγελόκαστρο.
1769: Ο Χρήστος Γρίβας εντάσσεται με τα Ρωσικά συμφέροντα (Ορλωφικά) και πολιορκεί το Βραχώρι (σημερινό Αγρίνιο). Από πολιορκητής βρίσκεται πολιορκούμενος στο Αγγελόκαστρο, όπου και φονεύεται. Η περιοχή αυτή ακόμα και σήμερα εχει την ονομασία «Των Γριβαίων τα κόκαλα» (περιοχή έξω από το Αγγελόκαστρο).
Διάδοχος στο αρματολίκι της Βόνιτσας βρέθηκε ο πεντάχρονος γιός του, ο Δημήτρης, ο επονομαζόμενος Δράκος.
Λόγω του μικρού της ηλικίας του Δράκου, συντάθηκε τριμελής ομάδα, «Τριμελής κηδεμονία» διακυβέρνησης, αποτελούμενη από τον εκ μητρός θείο του Δράκου, τον Κατσικογιάννη, τον Σκλεπούνη και τον Κρεκόνη.
Σε λίγα χρόνια ο Κατσικογιάννης ήλθε σε συμφωνία με τον από την Κατούνα Μαυρομάτη, ο οποίος ήταν άσπονδος εχθρός των Γριβαίων και παράκαμψε την κληρονομική εξουσία του Δράκου.
Ο Δράκος φυγαδεύεται στην Λευκάδα και τα δύο άλλα μέλη της κηδεμονίας με ισχυρό στράτευμα καταστρέφουν τις περιουσίες των Κατσικογιάννη και Μαυρομάτη.
Ολα ξεκαθαρίζονται με την μάχη του Μοναστηρακίου:
Οι Σκλεπούνης και Κρεκόνης ήττιουνται, ο Κατσικογιάννης ανακηρύσσει τον εαυτό του, κύριο στο αρματολίκι της Βόνιτσας και Ξηρομέρου..
1778: Ο 13άχρονος Δράκος εισέρχεται με στράτευμα στην Ακαρνανία και επί δώδεκα έτη πολεμά ενάντια στον θείο του Κατσικογιάννη.
Τ' είν' το κακό που γίνεται και η ταραχή η μεγάλη
'Στα Ρόγκα 'ς τα Ποληόρογκα 'ς το αμπέλια 'ς τα αμπελάκια;
Μήνα βουβάλια σφάζονται, μήνα θηριά μαλώνουν;
Κι' ουδέ βουβάλια σφάζονται κι' ουδέ θηριά μαλώνουν.
Ο Δράκο Γρίβας πολεμάει με δώδεκα χιλιάδες
Μαουλουμπασάδες δώδεκα, πασάδες δέκα πέντε
Ταράχκτηκεν η Πρέβεζα και όλ' η Βαλαώρα.
Πέφτουν τα τόπια 'σα βροχή, και η μπόμπες σα χαλάζι
Κι' αυτά τα λιανοτούφεκα 'σάν άμμος της θαλάσσης.
1790: Ο Μαυρομάτης εγκαταλείπει την συμμαχία με τον Κατσικογιάννη και η κυριαρχία του Δράκου Γρίβα είναι γεγονός.
1797-1798: Γαλλική κυριαρχία. Ο Δράκος Γρίβας συνεργάζεται με τους Γάλλους και διορίζεται αρχηγός των Ελληνικών ταγμάτων στην Γαλλική Κέρκυρα.
26 Ιουνίου 1797 Πάργα:
Ο Δράκος Γρίβας και η Πρεβεζιάνα Θεοδώρα Γιαννίτση γεννούν τον Θεόδωρο Γρίβα, το τέταρτο κατά σειρά γιό τους. Οι τρείς προηγούμενοι γιοί, ήταν ο Χρήστος, ο Κώστας, και ο Σταύρος.
Εκτός τα αγόρια η οικογένεια είχε και κορίτσια, για τα οποία δεν υπάρχουν συγκεντρωμένες πληροφορίες. Από την έρευνα της Αμφικτιονίας σε άλλα projects, εντοπίσαμε μια αδελφή του Θεοδωράκη που παντρεύτηκε με τον Οπλαρχηγό των Αγράφων, τον Γιάννη Μπουκουβάλα (βλάχικης καταγωγής). Μια άλλη αδελφή ήταν στην αυλή του Οθωνα και ακολούθησε στο εξωτερικό το βασιλικό ζεύγος όταν έγινε η έξωση του Οθωνα.
Για μια άλλη αδελφή υπάρχει μια διένεξη: Οι σημερινοί ιδιοκτήτες της Κούλιας του Γρίβα, υποστηρίζουν ότι μια αδελφή του Θεοδωράκη παντρεύτηκε με τον Άγγλο πρόξενο που είχε την έδρα του στην Λευκάδα. Από αυτόν τον γάμο είχαμε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Όταν το ζεύγος (με τα παιδιά) έφυγαν για την Αγγλία, εκεί λίγα χρόνια μετά πέθανε η αδελφή του Θεοδωράκη. Ο Θεοδωράκης Γρίβας, ζήτησε από τον γιό του, τον Δημητράκη, να μεταβεί στην Αγγλία και με κάθε τρόπο να ζητήσει, να πείσει και να πάρει μαζί του τα παιδιά στην Ελλάδα. Η αποστολή είχε επιτυχία και ο Θεόδωρος Γρίβας έδωσε στα δύο παιδιά, το επίθετο Γρίβας.
Στην ανωτέρω ιστορία, ορισμένοι απόγονοι προερχόμενοι από τα δύο προαναφερόμενα παιδιά, απόγονοι οι οποίοι σήμερα κατοικούν στην Λευκάδα και είναι σημαντικά πρόσωπα όχι μόνο στην κοινωνική ζωή, αλλά και στο πολιτικό προσκήνιο, τοποθετούνται ότι αυτή που πανδρεύτηκε τον Άγγλο πρόξενο, δεν ήταν η αδελφή του Θεοδωράκη Γρίβα, αλλά η κόρη του Θεοδωράκη Γρίβα.
Για να κλείσουμε την παράθεση των στοιχείων για τις γυναίκες στη φάρα των Γριβαίων, θα σας δώσουμε την πληροφορία ότι ο πατέρας του Γεώργιου Βαρνακιώτη, ο καπετάν Νικολός, είχε νυμφευτεί με την αδελφή του Δράκου Γρίβα (αδελφή του πατέρα του Θεοδωράκη).
Τέλος του πρώτου μέρους.
Στο δεύτερο μέρος, η ζωή του Θεοδωράκη Γρίβα, από την γέννηση μέχρι και τα γεγονότα του Ναυπλίου.
Για την ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Ο Αντιπρόεδρος
ΝΤΙΝΟΣ Στυλιανός
Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΡΙΒΙΣΤΑΣ, ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΜΑ, ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΖΗΜΙΕΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΔΕ ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ, ΩΣ ΦΡΟΥΡΑΡΧΟΣ ΝΑΥΠΛΙΟΥ, ΜΟΝΟ ΔΥΣΤΙΧΙΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΣΤΟΥΣ ΝΑΥΠΛΙΕΙΣ.
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΜΕΡΙ ΓΕΜΑΤΟ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΣ. ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΩΣ Ο "ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ".