Αριστερή ή Δεξιά παρένθεση…

Γράφει ο: Χρήστος Γερ. Σιάσος 

                        Καθηγητής 

       Μια εβδομάδα μετά από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και κανένας από τους Αρχηγούς των  δύο «μεγάλων» κομμάτων δεν είπε τη φράση «δυστυχώς χάσαμε». Είναι ίδιον των κομμάτων της πάλε ποτέ εξουσίας, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, να μην δέχονται την ήττα τους, αυτό συμβαίνει εδώ και πολλές δεκαετίες με σκεπτικό ότι την επόμενη φορά θα είναι ένα από τα δύο,  πάλι στην εξουσία…

       Μεγάλοι Ηγέτες, όπως ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ίδρυσαν τα κόμματα τους και μας άφησαν  ως παρακαταθήκη τις ιδεολογίες των, έφυγαν από αυτόν τον κόσμο και παρέδωσαν στους νεότερους το κόμμα για να συνεχίσουν την προσφορά τους στην Ελλάδα, στην Πατρίδα μας. Όμως! Οι νέοι Ηγετίσκοι φάνηκαν πολλοί λίγοι ή μάλλον ανεπαρκείς…..

 

Ο Ελληνικός λαός μέρα με την ημέρα άλλαζε, νέοι άνθρωποι με φρέσκες σκέψεις, ιδέες, οράματα, προγράμματα, διαμόρφωναν σχέδια και προτάσεις για το σύνολο της κοινωνίας μας, για τον Ελληνικό λαό. Το παλαιό και φθαρμένο άρχισε σιγά – σιγά να περιθωριοποιείται, να βαλτώνει μέσα στα σκάνδαλα, στην κλεψιά και στη ρεμούλα του Δημοσίου χρήματος, πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις ήταν ο άνθρωπος της διπλανής μας  πόρτας.

     Πριν από πέντε χρόνια ο Έλληνας φορολογούμενος «κρεμάστηκε στα μανταλάκια», του ζήτησαν να επιστρέψει τη σύνταξή του, το μισθό του, να πληρώσει φόρο για το σπίτι του… να ξενιτέψει το παιδί του… Ο οικογενειάρχης απελπισμένος τους έλεγε, ότι  το σεντούκι του άδειασε και  δεν έχει άλλο ευρώ να τους δώσει… και όμως κάποιοι πρωτοκλασάτοι Υπουργοί «υπερηφανεύονταν» για τις απολύσεις υπαλλήλων, για τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων και άλλος να λέει, δεν θέλω τη δόξα να μου την πάρει ο Τόμσεν,  η αλαζονεία δεν είχε όρια…

       Μπροστά σ’ αυτή την εξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας ήρθε η γενιά των 30νταριδων και των 40νταριδων. Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν και σπούδασαν με τον ιδρώτα του πατέρα και της μάνας, δεν μπόρεσαν να βλέπουν τους γονείς των να υποφέρουν οικονομικά και να μην έχουν ένα ευρώ για τη σοκολάτα του εγγονού.

       Τα παιδιά αυτά, όλα τους μορφωμένα, τράβηξαν μπροστά με στόχο να φέρουν την ελπίδα και το χαμόγελο στους συμπολίτες τους. Ο ένας έγινε Πρωθυπουργός και οι άλλοι, μέλη της Κυβέρνησης και χωρίς να λογαριάζουν το πολιτικό κόστος, τα βάζουν με όλους και με όλα. Σήκωσαν από τις πολυθρόνες μεγάλους Ηγέτες  Ευρωπαϊκών  Χωρών, Ρώσους και Αμερικάνους, με στόχο να δουν την Πατρίδα τους να ευημερεί, το συμπολίτη τους να νοιώθει και αυτός μετά από χρόνια Ευρωπαίος και όχι τριτοκοσμικός.

     Όλοι αυτοί οι νέοι αψηφούν τι λένε οι πρώην Ηγετίσκοι, τους νοιάζει μόνο να βρει ο Έλληνας ανακούφιση και σιγουριά για το αύριο της οικογένειάς του, που θα δει ξανά το μισθό του και τη σύνταξή του και ο απολυμένος να πάει ξανά στη δουλειά του…

      Ο απελευθερωμένος Έλληνας πολίτης αδιαφορεί για το μέλλον των κομμάτων που τόσα χρόνια ψήφιζε, δεν τον ενδιαφέρει τι θα κάνει ο Αρχηγός του τάδε ή του άλλου κόμματος. Αν γι’ αυτόν, τον Αρχηγό,  θα είναι παρένθεση  ή ατύχημα, ο Έλληνας σφυρίζει πλέον αδιάφορα, τους τοποθέτησε εκεί που τους ταιριάζει…