Ένας Πολίτης, φίλος της σελίδας, μας έστειλε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τα θετικά και αρνητικά της απόφασης που ψηφίστηκε στη βουλή και θα ισχύσει από την 1 Ιανουαρίου 2015 για τη μη υποχρεωτική εγγραφή στα Επιμελητήρια.
Μη υποχρεωτική εγγραφή στα Επιμελητήρια
ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ (ΦΕΚ Α΄240/12/12/2012)
Άρθρο 6: Από την 1η Ιανουαρίου 2015 καταργείται η υποχρεωτική εγγραφή στα Εμπορικά Επιμελητήρια, όπως αυτή προβλέπεται στο ν. 2081/1992 (Α' 154), όπως ισχύει. Από την αυτή ημερομηνία, η εγγραφή σε αυτά τα Επιμελητήρια καθίσταται προαιρετική.
Σκέψεις και απόψεις
Μια είδηση που ενώ είναι σημαντική πέρασε στα «ψιλά των εφημερίδων». Είναι αλήθεια από τα τέλη του έτους 2012, στην ουσία καταρτείται το χαράτσι που όλοι οι έμποροι καταβάλουν στο εμπορικό επιμελητήριο. Ένα ποσό που υποχρεωτικά όλοι το καταβάλλουμε ώστε να έχουμε την λεγόμενη ενημερότητα.
Παρακαλώ να ακολουθήσουμε την σκέψη για τα θετικά και αρνητικά αυτής της απόφασης που ψηφίστηκε στη βουλή και από την 1 Ιανουαρίου 2015 θα πρέπει να εφαρμοστεί.
Αρνητικό είναι ότι ένας θεσμός, όπως αυτός του επιμελητηρίου, αποδυναμώνεται. Μια συλλογική έκφραση των εμπόρων θα πάρει την κατιούσα λόγω της προβλεπόμενης μαζικής άρνησης των εμπόρων να συνεχίζουν να καταβάλλουν το χαράτσι για την υποχρεωτική εγγραφή τους στο επιμελητήριο.
Αρνητικό είναι ότι ένας θεσμός θα παύσει να υπάρχει, αφού τα έσοδα από μια πηγή θα μειωθούν, αλλά θα μειωθεί και ο αριθμός των μελών, ένας αριθμός που πάντα επικαλείται κάθε οργανισμός για να εδραιώσει την θέση του.
Αρνητικό θα είναι ότι τις θέσεις που καταλαμβάνουν μέλη του επιμελητηρίου σε άλλα κρατικά θεσμικά όργανα, όπως επιτροπές σε διάφορα υπουργεία, μπορεί στο μέλλον να διεκδικηθούν από τις αναμενόμενες νέες ενώσεις επαγγελματιών...........
Αρνητικό θα είναι ότι θα εκλείψει ή θα αδυνατήσει η ενωμένη φωνή των επαγγελματιών-εμπόρων απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και την κάλυψη όλων των επαγγελμάτων από οργανωμένες πολυεθνικές εταιρείες.
Όμως πρέπει να υπάρχει και ο αντίλογος σε όλα αυτά που παρατέθηκαν, αντίλογος που έχει να κάνει με τον όρο αρνητικά. Και αυτός δεν είναι τίποτα άλλο από τον ρόλο που μέχρι τώρα διαδραμάτισαν τα επιμελητήρια.
Ο κάθε έμπορος εκτός από την επαφή που είχε για την πληρωμή του χαρατσιού, δεν διατηρούσε, είτε γιατί δεν ήθελε είτε γιατί δεν τον ήθελαν, σχέση με το επιμελητήριο. Ηταν ένας αριθμός μέλους και τίποτα άλλο. Οπως ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή του απλού εμπόρου στην καταβολή του χαρατσιού, έπρεπε να γίνει και κατά κάποιο τρόπο υποχρεωτική η δραστηριοποίηση για τη συμμετοχή του σε προγράμματα ανάπτυξης και κάθε άλλου μορφής προγράμματα που μπορεί να τα διαχειρίστηκαν πολλοί ή λίγοι.
Οι εκπροσωπήσεις στα διάφορα θεσμικά όργανα-επιτροπές γίνονται από σχεδόν τους ίδιους και τους ίδιους (καλό θα ήταν κάποτε να είχαμε μια λίστα με ονόματα για όλες τις επιτροπές και σε βάθος μιας 15ετίας).
Τώρα για την συντονισμένη φωνή των επιμελητηρίων απέναντι στα μονοπώλια και την επερχόμενη κυριαρχία των μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων. Μέχρι σήμερα, εκτός από αποσπασματικές διαμαρτυρίες, δεν έχουμε δεί το αποτέλεσμα.
Πρόσφατα τα μεγάλα καταστήματα κέρδισαν απόφαση, από τους εκλεγμένους του λαού στην αυτοδιοικητική περιφέρεια, με την οποία μπορούσαν να λειτουργήσουν ακόμα και την Κυριακή. Προσωπικά δεν αντιλήφτηκα καμιά σοβαρή αντίδραση από τα επιμελητήρια, παρά μόνο από μερικούς των εργατικών κέντρων, οι οποίοι μάλιστα φορτώθηκαν με μηνύσεις από τα οργανωμένα συμφέροντα των πολυεθνικών αλυσίδων.
Τέλος σε συνομιλία με φίλους εμπόρους, μου μετέφεραν την άποψή τους, για το ότι ποτέ δεν συμμετείχαν σε προγράμματα της Ε.Ε, ποτέ δεν βρέθηκαν εκπρόσωποι σε κάποιο θεσμικό κρατικό όργανο, ποτέ δεν αισθάνθηκαν προστατευμένοι, ποτέ δεν φαντάστηκαν ότι εκτός από τα προνόμια που έχουν λάβει οι πολυεθνικές αλυσίδες καταστημάτων, οι ίδιοι θα έφταναν να βρεθούν μπροστά στο μοναδικό φαινόμενο της εργασίας επτά ημερών την εβδομάδα, με ωράρια από πρωί μέχρι και το βράδυ.
Ενας έμπορος σε μια ατομική οικογενειακή επιχείρηση, να φτάνει να κάνει Πάσχα μέσα στο ανοικτό μαγαζί του.
Ο κάθε θεσμός, όπως το επιμελητήριο – οι εμπορικοί σύλλογοι – οι ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών κλπ, δημιουργήθηκαν για κάποιους λόγους, για κάποιους στόχους. Όταν οι στόχοι αυτοί δεν φτάνουν και στο τελευταίο μέλος, τότε δημιουργούνται ομάδες εξουσίας. Όταν ο κάθε θεσμός ξεφεύγει από τον προορισμό και αγνοεί τα μέλη και την ζωή που έχουν, τότε έρχεται η κρίση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε το παράδειγμα με τις ενώσεις των αγροτικών συνεταιρισμών. Εκεί τα πράγματα, μας είναι πιο φανερά γιατί κάθε πόλη και χωριό είχε τον αγροτικό συνεταιρισμό. Οι Ενώσεις συνεταιρισμών αντί να ασχοληθούν με τον αγρότη και την παραγωγή του, αφιερώθηκαν στο εμπόριο των σούπερ μάρκετ, θάβοντας τα μικρά καταστήματα, ετοιμάζοντας τον δρόμο για τις μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες των σούπερ μάρκετ. Ασχολήθηκαν με το εμπόριο κάθε άλλου είδους παρά αυτό του αγρότη, της αγροτικής παραγωγής, που την άφησαν στα χέρια των μεγαλοεμπόρων για να αγοράζουν φτηνά και εξευτελιστικά και να πωλούν ακριβά στον καταναλωτή.
Ο ρόλος του επιμελητηρίου ήταν και είναι να προστατευθούν με κάθε τρόπο οι τοπικές παραγωγές και δραστηριότητες των εμπόρων. Αυτό δεν το είδαμε, μάλλον δεν έφτασε σε εμάς.
Οι απόψεις που καταγράφονται είναι προσωπικές, απηχούν αυτό που νοιώθω και αν υπάρχει αντίθετη άποψη αυτή να αποδοθεί με παραδείγματα-αριθμούς και ποσοστά, σε όσα πιο πάνω αναγράφονται.
Σε λίγους μήνες και μετά την εφαρμογή του νόμου για την απελευθέρωση του κάθε εμπόρου από το επιμελητήριο, θα αρχίσουν να ιδρύονται ενώσεις εμπόρων κατά το ευρωπαϊκό πρότυπο των ομάδων παραγωγών.
Ας ελπίσουμε ότι αυτός ο ανταγωνισμός θα φέρει κάτι καλό, γιατί εκεί ο κάθε μικρός έμπορος θα είναι μια μονάδα υπολογίσιμη και διεκδικήσιμη από κάθε νεοδημιουργηθείσα ομάδα εμπόρων. Τότε ελπίζουμε ότι τα υπάρχοντα επιμελητήρια θα μειώσουν το ποσό του χαρατσιού, το οποίο τότε θα λέγεται συνδρομή, και στα ευρωπαϊκά προγράμματα θα υπάρχει συμμετοχή κάθε εμπόρου. Τότε θα δούμε τα επιμελητήρια να είναι μαζί με τα εργατικά κέντρα, σε κοινούς στόχους και αγώνες.
Ένας πολίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο