Εκεί στο λόφο του Αι Γιώργη, στο φυσικό
μπαλκόνι του Αγρινιώτικου κάμπου, στο βυζαντινό ξωκλήσι στου Κάστρου τα
θεμέλια, μαζεύτηκαν πάλι όλοι οι Αγγελοκαστρίτες να γιορτάσουν και να τιμήσουν
τον Άγιο «φρούραρχο» του χωριού τους.
Με την ανατολή του ήλιου μικροί και
μεγάλοι, φορώντας τα καλά τους ξεχύθηκαν στον Ανηφορικό δρόμο, και
παρέες-παρέες με κουβεντολόι και χρονοπολίσματα τραβούσαμε για να προλάβουνε τη
λειτουργία. Από τη μια μεριά και την άλλη του δρόμου είχαν ανοίξει τα πρώτα
λουλούδια της άνοιξης, οι παπαρούνες, οι μαργαρίτες και άλλα πολλά άγρια
μικροσκοπικά λουλούδια που σε αρμονικό συνδυασμό, με τα πρώτα χελιδόνια και τις
αγριομέλισσες που πετούσαν, θαρρείς υμνούσαν τον εορτάζοντα Άγιο.
Στο φτωχικό και μικρό ξωκλήσι , κτισμένο στη κορυφή ακριβώς του λόφου δίπλα
απ’ του κάστρου τα χαλάσματα, τη Θεία Λειτουργία την παρακολουθήσανε οι πιο
πολλοί εκτός ναού λόγω χώρου.
Εκτός από τους ευλαβείς προσκυνητές κάτω στην αλάνα, φέτος μετά από πολλά
χρόνια είχε και πραματευτάδες, που πουλούσαν γλυκίσματα και καραμέλες.
Έτσι καθώς πρέπει τίμησαν και φέτος οι Αγγελοκαστρίτες «τον αφέντη τους τον
Καβαλάρη» τον Αι Γιώργη.
Μπούτιβας Κώστας -
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο