Η ιδρυτική διακήρυξη της συνέλευσης “Aνυπότακτο Αγρίνιο”

Δίνεται σήμερα στη δημοσιότητα η ιδρυτική διακήρυξη της Λαϊκής Συνέλευσης ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ.

 Όπως αναφέρει στο προοίμιο της  «το ελληνικό κράτος, από την ίδρυση του, έως και τον «Καλλικράτη», αποτέλεσε κεντρικό μηχανισμό απόλυτης συγκέντρωσης και διαχείρισης του συνόλου της εκτελεστικής εξουσίας.

Η παλιά Κοινότητα, ο παραδοσιακός λαϊκός θεσμός, κατάντησε σωστή σκιά».

Για το πολιτικό πλαίσιο και τη σημασία των τοπικών εκλογών το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ θεωρεί ότι «η Καλλικρατική διοίκηση (τοπική αυτοδιοίκηση του Μνημονίου) αποτελεί, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, ιδεολογικής, και οικονομικής λειτουργίας του αστικού κράτους, που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης. Οι λειτουργίες της σχετίζονται με σημαντικότατες πολιτικές και ιδεολογικές πλευρές, που επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη οργάνωση του συνασπισμού εξουσίας σε τοπικό επίπεδο.

Επίσης, όπως αναφέρεται, «οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Μαΐου θα γίνουν σε περίοδο έντασης της επίθεσης της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και συνέχισης της πολύπλευρης κρίσης του συστήματος. Μιας επίθεσης που θα επιδεινώνει δραματικά την κοινωνική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων».

Ιδιαίτερα επικριτική είναι η διακήρυξη σε ότι αφορά τη λειτουργία και τις στοχεύσεις των αυτοδιοικητικών διοικήσεων των τελευταίων 40 χρόνων στο Δήμο Αγρινίου.

«Ο Δήμος Αγρινίου», αναφέρει, «όπως και κάθε Δήμος αυτής της χώρας, ιδιαίτερα τα τελευταία 40 χρόνια, ήταν αναπόσπαστο και λειτουργικό μέρος του κρατικού μηχανισμού, που οργάνωσε σε τοπικό επίπεδο έναν συνασπισμό οικονομικών τοπικών συμφερόντων, μέσα από διάφορες οικονομικές και κοινωνικές διευκολύνσεις, εξαρτημένες σε απόλυτο βαθμό από τα συμφέροντα της τοπικής και εγχώριας αστικής τάξης, κυρίως με την κατανομή των πόρων των Δημοσίων Δαπανών και των Ευρωπαϊκών κονδυλιών, που εκταμιεύονταν για την περιοχή, καθώς και με την δημιουργία εδάφους εργολαβικής κερδοσκοπίας στην αγορά του ακίνητου. […]

Συνεπίκουρη και σύμμαχος σε αυτό τους το έργο και η διοίκηση της τοπικής εκκλησίας, καθώς και οι διαχρονικά αντιδραστικές οργανώσεις της, που ευλόγησαν και στήριξαν το έργο και την πολιτεία του τοπικού κράτους, απολαμβάνοντας ως αντάλλαγμα την ανεμπόδιστη ώσμωση του δογματικού τους σκοταδισμού, με τον εξουσιαστικό συντηρητισμό ενός τοπικού, καθεστωτικού και υποκριτικού πολιτικού δημογεροντισμού, μέσα από ένα ηδυπαθές πλέγμα αλληλεξάρτησης και παρασκηνιακής συμμετοχής τους στην τοπική εξουσία».

Στη συνέχεια προτείνει ανατροπή των συσχετισμών του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου, σημειώνοντας τα παρακάτω «Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου, όλα τα προηγούμενα χρόνια (είτε ως «Καποδιστριακό», είτε ως «Καλλικρατικό» θεσμικό όργανο, αποτέλεσε, εκ του αποτελέσματος, νομιμοποιητικό όργανο των πολιτικών επιλογών των δημάρχων της πόλης. Άβουλοι και «υπάκουοι» δημοτικοί σύμβουλοι, που μόνο μέλημα τους ήταν να υπηρετήσουν τα στενά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά συμφέροντα της ομάδας συμφερόντων που εκπροσωπούσαν, συναίνεσαν με την θεσμική σιωπή τους και κατοχύρωσαν αποτελεσματικά τους αυθαίρετους και καταστροφικούς πολλές φορές σχεδιασμούς, που η τοπική διαπλοκή επινόησε και εκπόνησε.

Συνεργός και συνένοχος σε αυτή τη λειτουργία», συνεχίσει η διακήρυξη, «η για χρόνια μείζονα μειοψηφική παράταξη του οργάνου, που απολάμβανε πάντα τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και η ελάσσονα μειοψηφία, η οποία, περιορίστηκε σε μια στείρα, και μόνο «εντός της αιθούσης» αντιπαράθεση, χωρίς τις περισσότερες φορές να ενημερώνει τον αγρινιώτικο λαό, για τις αντιλαϊκές αποφάσεις του συμβουλίου».

Στον αντίποδα όλων αυτών το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ προτείνει την κατάρτιση στο δήμο Αγρινίου Λαϊκού Συμμετοχικού Προϋπολογισμού, τον οποίο θεωρεί, όπως σημειώνει «το σημαντικότερο και ουσιαστικότερο μέτρο για την κατάργηση του τοπικού καθεστωτικού κράτους», και το οποίο η συνέλευση θα αγωνιστεί να προπαγανδίσει, ως πάγιο και διαρκές αίτημα-δέσμευση», «Απαραίτητη προϋπόθεση για τον καταρτισμό του», όπως αναφέρεται, «αποτελεί η δημιουργία σε όλο τον Δήμο κοινοτικών λαϊκών συνελεύσεων, σε όλες τις τοπικές κοινότητες του Δήμου, καθώς επίσης και η συγκρότηση λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς στα μεγάλα αστικά κέντρα της πόλης του Αγρινίου και του Αγίου Κωνσταντίνου».

Με την  φράση «ο πολιτισμός στον πρώην Καποδιστριακό και νυν Καλλικρατρικό Δήμο του Αγρινίου ήταν και είναι «ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι» αλλά και όσα την παλιώνουν και την στηρίζουν επιχειρείται στη συνέχεια μια σκληρή κριτική στη δράση των πολιτιστικών δομών του Δήμου Αγρινίου αναφέροντας χαρακτηριστικά τα εξής:

«Την μεγάλη ευθύνη για την σημερινή τραγική κατάσταση του πολιτισμικού πεδίου στο Δήμου Αγρινίου την φέρει αποκλειστικά και μόνο η Δημοτική Αρχή και οι αντίστοιχες δομές της. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Το βάψιμο των αγαλμάτων της πόλης; Το κατέβασμα μέσα σε μια νύκτα του Κώδικα Ντα Βίντσι, ηχηρή απόδειξη της διαπλοκής του τοπικού κράτους, την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας (το πιο σκοταδιστικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας); Τον ιλλουστρασιόν πολιτισμό του ατζέντη, τον οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια η Δημοτική Αρχή πρόβαλε και υπηρέτησε; Την μετατροπή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου σε εργαλείο υλοποίησης της προσωπικής ματαιοδοξίας του κάθε καλλιτεχνικού διευθυντή, η πλειοψηφία των οποίων το χρησιμοποίησαν ως εργαλείο κατασκευής του βιογραφικού τους και μόνο; Την «έναντι αντιτίμου παροχή της καλλιτεχνικής παιδείας», που ισχύει σε όλα τα ερασιτεχνικά τμήματα της Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης (ΚΕΔΑ); Τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, με τις οποίες νέοι αγρινιώτες καλλιτέχνες και δημιουργοί διδάσκουν σ' αυτά ή μήπως την ρουσφετολογική στελέχωση τους; Την υπερπαραγωγή του ακροβατικού τσάμικου και της πλουμιστής φουστανέλας, που βαφτίζεται παράδοση, για να βολέψει με αμοιβές πείνας τους χοροδιδασκάλους της; Τον ισοπεδωτικό και αναχρονιστικό ηγεμονισμό ή τον σφοδρό και έντονο ανταγωνισμό του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου, που εμποτίζει με μισαλλοδοξία τις σχέσεις του με κάθε άλλη πολιτιστική συλλογικότητα, η οποία επιχειρεί να ορίσει τη δική της πολιτιστική παρουσία, παραγωγή και καλλιτεχνική αναζήτηση;»

Άρνηση πληρωμής από το Δήμο Αγρινίου της κατανάλωσης ηλεκτροφωτισμού των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων του Δήμου

Στη συνέχεια και αφού υπογραμμίσει ότι «η στέγαση η ενέργεια και το νερό είναι θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα», προτάσσει τα αιτήματα για τα οποία θα αγωνιστεί και που είναι: «Κανένα σπίτι χωρίς νερό και ρεύμα. Δωρεάν παροχή πόσιμου νερού – ενέργειας σε όλα τα φτωχά και λαϊκά νοικοκυριά. Άρνηση πληρωμής από το Δήμο Αγρινίου της κατανάλωσης ηλεκτροφωτισμού των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων του Δήμου, ως ανταπόδοση της ιδιωτικής ΔΕΗ για την υπερεκμετάλευση του φυσικού πόρου του Αχελώου και μετακύλιση του οικονομικού οφέλους, που θα προκύψει εξ αυτού, στους κατοίκους του Δήμου, με αντίστοιχη μείωση των δημοτικών τελών. Μέριμνα για τη στέγαση όλων των αστέγων με απαλλοτρίωση αχρησιμοποίητων κατοικιών και δημόσιων κτιρίων. Ξενώνες για όλους τους φοιτητές, τους αστέγους, πρόσφυγες και τους μετανάστες. Καμία κατάσχεση κατοικίας από Τράπεζα ή το Δημόσιο στο Δήμο Αγρινίου.

 

Στο ζήτημα της προστασία του Περιβάλλοντος, του φυσικού και δομημένου χώρου, από την υποβάθμιση, την κατάρρευση και την ιδιωτικοποίηση και στην ενότητα που αφορά το φυσικό περιβάλλον αναφέρει:«Η εισηγμένη στο χρηματιστήριο σήμερα ΔΕΗ, ελέγχει με απόλυτο και αποικιοκρατικό τρόπο τον κάτω ρου του Αχελώου, με τέσσερα τεράστια υδροηλεκτρικά εργοστάσια μέσα στο Δήμο του Αγρινίου (Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτος 1 και Στράτος 2) και τρία μεγάλα φράγματα. Ο τεράστιος αυτός φυσικός πόρος του Δήμου, ο Αχελώος, έχει μετατραπεί σε μια βρύση κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο, η οποία κλείνει και ανοίγει σύμφωνα με τα συμφέροντα του, χωρίς ποτέ κανείς από όλους αυτούς, που κατά καιρούς έχουν υπηρετήσει το τοπικό και εθνικό κράτος, να ζητήσουν και να πάρουν σοβαρά αντισταθμιστικά οφέλη για την περιοχή και το λαό της.

Αγωνιζόμαστε και απαιτούμε: Να σταματήσει η στοχευμένη υποβάθμση των οικοσυστημάτων της περιοχής, για να γίνουν προϊόν εξαγοράς από τις πολυεθνικές. Παλεύουμε ενάντια στην fast track υποταγή του χώρου και των πόλεων στους επενδυτές, την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των σκουπιδιών και την επιβολή της ρυπογόνας καύσης, τη ρύπανση θαλασσών – λιμνών – ποταμών – δασών από την καπιταλιστική κερδοσκοπία. Αγωνιζόμαστε για ενεργειακή αυτάρκεια με σεβασμό στο περιβάλλον και ορθολογική αξιοποίηση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, με σεβασμό στα οικοσύστημα ενάντια στον πράσινο καπιταλισμό. Λέμε όχι στα μεταλλαγμένα και στα μαϊμού βιολογικά προϊόντα και τρόφιμα. Αγωνιζόμαστε κατά της εκτροπής του Αχελώου στη Θεσσαλία».

Σε ότι αφορά το αστικό περιβάλλον το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ θεωρεί, πως «με έργα βιτρίνας (ατέλειωτα μέτρα αυθαίρετων και καταχρηστικών πεζοδρομήσεων στο κέντρο), κατασκευή δρόμων και οδικές διευκολύνσεις για τα μεγάλα πολυκαταστήματα, που άρχισαν να εμφανίζονται στην περιφέρεια της πόλης, στοχευμένη υποβάθμιση περιοχών και σταδιακή ανάδειξη τους αμέσως μετά την εξαγορά τους από το εργολαβικό κατεστημένο της πόλης, δημιούργησαν μια πόλη κομμένη στα δύο (Αγρίνιο πάνω από την πλατεία και Αγρίνιο κάτω από αυτή) παραδομένη στην κερδοφορία μόνο, όσων είχαν τα μέσα και τον τρόπο να συνδιαμορφώνουν και να συναποφασίζουν αυτές τις κατευθύνσεις».

Το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ επίσης παίρνει θέση και κατά της «καταστροφής» όπως υποστηρίζει του Πάρκου αναφέροντας τα εξής: «Ένα χαρακτηριστικό πρόσφατα παράδειγμα καταστροφής, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η καταστροφή, που πραγματοποιείται από τη δημοτική αρχή στο Δημοτικό Πάρκο της πόλης, για να παραδοθεί «πανταχόθεν ελεύθερο» στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Είμαστε αποφασισμένοι αυτό να μην το επιτρέψουμε,

Απαιτούμε και αγωνιζόμαστε για οριστικό και τελεσίδικο ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ της υλοποίησης της καταστροφικής μελέτης που εκπόνησε και υλοποιεί η Δημοτική Αρχή του Αγρινίου στο Πάρκο του Αγρινίου, πλήρη αποκατάσταση των ζημιών, αναζωογόνηση και συντήρηση του με εξειδικευμένο προσωπικό της υπηρεσίας πρασίνου.

Για την κοινωνική Πρόνοια και την Δημοτική Αλληλεγγύη αναφέρει μεταξύ άλλων πως «σε μια κοινωνία που υποφέρει και συνθλίβεται κάτω από το δυσβάστακτο βάρος της υπερφορολόγησης, της καταλήστευσης των μισθών, της ολοένα καλπάζουσας ανεργίας, το ζήτημα της Κοινωνικής Πρόνοιας, όπως αυτή υλοποιείται από την κυβέρνηση, την εκκλησία και τον δήμο Αγρινίου, φαντάζει τουλάχιστον εμπαιγμός. […] Ο βραχνάς της κοινωνικής πολιτικής, ή αλλιώς η προσπάθεια κουκουλώματος της εξαθλίωσης μεταφέρεται πλέον από τις πλάτες της κεντρικής εξουσίας στο μακρύ της χέρι, τους δήμους και τις περιφέρειες. Η κατρακύλα δεν σταματά όμως εδώ: Οι δήμοι αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας αυτή την υποχρέωση δημιουργώντας εταιρικά σχήματα με ΜΚΟ και ΑΜΚΕ σε ένα πανηγύρι που στήνεται με χρήματα των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Οι δήμοι σε συνεργασία με ΜΚΟ και ΑΜΚΕ, προσλαμβάνουν όχι πια εργαζόμενους, αλλά «έμμεσα ωφελούμενους» για να στελεχώσουν τις δομές τους. Ανθρώπους δηλαδή, που απασχολούνται με τις χειρότερες ελαστικές σχέσεις, με μισθούς πείνας, σε άσχημες συχνά συνθήκες, πλήρως απογυμνωμένοι από κάθε δικαίωμα που (κάποτε) απέρρεε από την εργασία, και οι οποίοι είναι και οι ίδιοι τα πιο ευνοημένα θύματα της αυτής κοινωνικής πολιτικής».

Για τον συντονισμό του αγώνα και την υπεράσπιση όλων των παραπάνω προσταγμάτων, καταλήγει η διακήρυξη συγκροτούμε στο Δήμο Αγρινίου Λαϊκή Συνέλευση-Αυτοδιοικητική Κίνηση με τον χαρακτηριστικό τίτλο ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ, ορίζοντας σαν μοναδικό και κυρίαρχο όργανο της την τακτική και έκτακτη σύγκλιση των μελών της». Η λαϊκή συνέλευση επίσης όρισε Προσωρινή Συντονιστική Γραμματεία, η οποία παραμένει καθ' όλη τη θητεία της προσωρινή, αφού το σύνολο των μελών της είναι άμεσα ανακλητό από την ίδια, ανά πάσα στιγμή και την οποία σε αυτή την περίοδο αποτελούν

Ξεκαθαρίζεται ότι «η Συνέλευση θα συνεχίσει να δραστηριοποιείται και μετά από τις εκλογές. Στόχος της είναι να διευρύνει τη δράση της, δεδομένου ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, είναι βέβαιο ότι ακόμα και μετά από αυτές τα προβλήματα του λαού θα οξυνθούν.

Και η διακήρυξη καταλήγει:

«Οι αυτοδιοικητικοί σχηματισμοί που δήλωσαν την πρόθεση τους για την συμμετοχή τους στις εκλογές του Μαΐου για το Δήμο Αγρινίου ολοκληρώνουν μια πιστοποιημένη αδυναμία: Να ξεπεράσουν τις εξαρτήσεις και τις προλήψεις τους, μη κατανοώντας ότι εδώ και καιρό οι πολιτικές και οι αντιλήψεις τους δεν απαντούν σε τίποτα.

Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν και θετικά στοιχεία σ' αυτό το χώρο, αλλά γειώνονται και χάνονται στην «δύναμη της συνήθειας» τους, να αποφύγουν τις αλλαγές που τους αφορούν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους η αδιέξοδη προσπάθεια να επαναλάβουν το φαύλο μεταπολιτευτικό κύκλο (κεντροδεξιά - κεντροαριστερά) με νέα όμως αφεντικά.

Ο παλιός πολιτικός κόσμος, τόσο στην Αυτοδιοίκηση, όσο και γενικά, κυριαρχεί. Για όλους εμάς όμως, είναι ήδη είναι ΑΡΚΕΤΑ ΠΑΛΙΟΣ, συντηρητικός και συναινετικός με τους δυνάστες μας, και θα μας βρει απέναντι του στους δρόμους, στις γειτονιές και παντού».