Όσον αφορά το θέμα που έχει ανακύψει σχετικά με την
παραχώρηση στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) της
περιοχής Σάλτινης και της νήσου Κουκουμίτσας στη Βόνιτσα, θα θέλαμε να
ενημερώσουμε ότι αφενός οι εν λόγω εκτάσεις δεν είναι προς πώληση αλλά προς μακροχρόνια
μίσθωση και αφετέρου ότι η πρόσβαση στην περιοχή, όπως ορίζεται από ΦΕΚ μέσω
αρμόδιας επιτροπής με τίτλο «Καθορισμός αιγιαλού και παραλίας» θα παραμείνει
ελεύθερη σε κατοίκους και επισκέπτες, όπως προστάζει το Σύνταγμα της Χώρας και
συγκεκριμένα το άρθρο 24. Συνεπώς η
παραφιλολογία επί του θέματος δεν ωφελεί........
Σε κάθε περίπτωση, εμείς προκρίνουμε τη συμμετοχή της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης (με εξ ολοκλήρου κυριότητα
ή όπως προβλέπεται σε συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα), προκειμένου η
λύση που θα προκύψει να είναι η πιο επωφελής για την ποιότητα ζωής των κατοίκων
και για την ανάπτυξη της περιοχής, τηρώντας πάντοτε αυστηρά τους προβλεπόμενους
περιβαλλοντικούς όρους.
Η διαβούλευση με την τοπική κοινωνία και το να θέτουμε
σε προτεραιότητα τις ανάγκες της, αποτελεί προϋπόθεση για κάθε τέτοιο
εγχείρημα.
ΑΣΕΜΑΣ ΡΕ ΝΙΚΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ. ΜΟΝΙΜΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ .ΜΗΝ ΔΙΚΕΟΛΟΓΙΣ ΤΟ ΦΩΤΑΚΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΤΙΡΙΖΕΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΜΟΝΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΟΡΑ Η Η ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΑΛΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΜΙΤΣΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΚΤΙΟΥ-ΒΟΝΙΤΣΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΑΙΓΙΑΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΟΡΙΣΤΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΔΗ ΑΣΦΑΛΤΩΜΕΝΟ ΔΡΟΜΟ.ΑΡΑ ΤΗΝ ΒΟΛΤΑ ΣΕ ΣΑΛΤΙΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΚΟΥΜΙΤΣΑ ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΗ. ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΟΥΜΙΤΣΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΓΙΑΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΑ.Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήH ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΜΙΣΘΩΣΗ ΓΙΑ 99 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΛΗΣΗ. ΑΠΛΑ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΜΑΣΤΕ. ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ ΤΩΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή«Είχα δυο αγάλματα» «περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε» Στρατηγός Μακρυγιάννης... Αν ζούσε σήμερα ο Μακρυγιάννης τι θα έλεγε άραγε σε αυτούς που ξεπουλάνε την Ελληνική γη στο όνομα της δήθεν άνπτυξης; Μήπως η ανικανότητά τους για πραγματική ανάπτυξη τους οδηγεί να ξεπουλάνε την Ελληνική γη; Μια γη που κάθε σπιθαμή της έχει αποκτηθεί με αντιτιμο το αίμα των προγόνων μας; Πως θα αισθανόταν ο Μακρυγιάννης σήμερα άν έβλεπε την τουρκική σημαία να κυματίζει στις προβλήτες των λιμανιών μας; Και μην νομίζετε ότι δεν ζητήθηκε αυτό από τους Τούρκους πλέον ιδιοκτήτες! Προς το παρόν αυτό ΄δεν έγινε αποδεκτο. Για πόσο όμως ακόμη; Δυστυχώς σήμερα απουσιάζουν οι πολιτικοί ηγέτες που πραγματικά αγαπάν την πατρίδα τους! Βάζουν πάνω απ΄όλα την βόλεψη τους και μετά το συμφέρον της πατρίδας! Θέλεις νεοέλληνα να γνωρίσεις παράδειγμα πραγματικού Έλληνα πρωθυπουργού που ΑΓΑΠΑ την πατρίδα του διάβασε τα παρακάτω που αφορούν την ζωή του Νικολάου Πλαστήρα και κάνε τις απαραίτητες συγκρίσεις με του πολιτικούς του σήμερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλαος Πλαστήρας
Πρωθυπουργός της Ελλάδας με άνεργο αδερφό....
(Η φτώχεια του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους σημερινούς κηφήνες της πολιτικής! "Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο", είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος. Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.)
Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ - πιστός φίλος του - αναφέρει:
Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα "Πλαστήρας" όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.
Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση - κι έμενε σ' ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ' αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».
Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω. σκάβω για να καλοτρώγω;».
Συνεχεια...
Συνέχεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:
Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!»
Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.
Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:
- Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
- Μα θα προσβληθεί.
- Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!
Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».
Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ - γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά - ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.
Δυστυχώς έχουμε τους πολιτικούς και τους άρχοντες που μας αξίζουν! Αφού εμείς είμαστε ακάρτοι , σκάρτους ηγέτες θα έχουμε! Αν ο καθένας μας δεν κάνει το προσωπικό του αγώνα να γίνει καλύτερος (και πρώτος ο γράφων)η κτάσταση δεν πρόκειται να βελτιθεί ΠΟΤΕ!!! Πόσο δικιο έιχε ο γέροντας Παίσιος όταν πριν 25 περίπου χρόνια έιχε προφητεύσει και είχε πει:
Είναι κρίμα , γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες. Κλαίω την Ελλάδα . Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα . Η Ελλάδα για να σωθεί , πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται , να πάνε εξορία .Να φύγουν , γιατί παρόντες μολύνουν .
(Λόγοι χάριτος και σοφίας, π. Μάξιμος Αγιορείτης, 2001, Άγιον Όρος)
Αργότερα, επισκέφθηκα τον Γέροντα μαζί με έναν φίλο μου σμήναρχο, γύρω στα τέλη Οκτωβρίου 1993 και του εξέφρασα την ανησυχία μου γι' αυτά που συμβαίνουν από τους κυβερνώντες στην πατρίδα μας.
Ο Γέροντας απάντησε : -Μη φοβάσαι. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει να γίνει κακό , αλλά θα γίνουν όμως πράματα και θάματα που δεν θα εξηγούνται με τη λογική. Ο κόσμος θα τους σιχαθεί και θα τους κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί! Δεν μπορώ να σου πω πιο πολλά.
(Μαρτυρίες προσκυνητών , Ζουρνατζόγλου, 2006, σελ. 425-426)
Αν δεν ξυπνήσουμε το συντομότερο από τον πνευματικό λήθαργο που βρισκόμαστε σήμερα, δυστυχώς θα βιωσουμε καταστασεις πρωτόγνωρες! Ο θεος να βάλει το χέρι του!
Η Κουκουμίτσα και Σάλτινη είναι από τα πιο όμορφα σημεία του τόπου μας . Όταν οι πολίτες ζητούσαν από τις παλαιότερες δημοτικές αρχές να αξιοποιηθούν οι συγκεκριμένες τοποθεσίες απαντούσαν ότι , αυτά τα κομμάτια γης δεν ανήκουν στο Δήμο και ενώ μπορούσαν να τα διεκδικήσουν τότε που ο κράτος δεν κινδύνευε με χρεοκοπία δεν έκαναν καμιά ενέργεια για να γίνουν μέρος του Δήμου Ανακτορίου, τώρα ρίχνουν τις εύθηνες στην Δημοτική αρχή για τα δικά τους Λάθη? Για να κάνουν αντιπολίτευση έλεος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω...μονο απο την περιοχη για τους πολιτες!!!οτιδηποτε διαφορετικο δεν ειναι αποδεκτο!
ΑπάντησηΔιαγραφή