Τίποτα πιο γλυκό από τον έρωτα
(Νοσσίς-3ος μ. Χ. αι.)
(Νοσσίς-3ος μ. Χ. αι.)
Σημάδεψε τη γενιά μας. Αιφνιδίασε τον ιδανικό, εφηβικό έρωτα με το φάσμα του θανάτου, έκαμε τον έρωτα και τον θάνατο ερωτική ποίηση. Έγινε πάθος, έγινε ήθος, ιδέα ξανά, που διεμβόλιζε την ξέφρενη επανάσταση του «ελεύθερου έρωτα». Η γενιά εκείνη, η γενιά των εφήβων της δεκαετίας του ’70, έκλαψε, έκλαψε πολύ και αληθινά σαν είδε μέσα από την ευτυχισμένη Εδέμ της ερωτευμένης νεότητας να ξεμυτάει ζοφερός και ανενδοίαστος ο θάνατος. Για να συντρίψει τα όνειρα δύο ερωτευμένων φοιτητών: «Τι λες για ένα κορίτσι που έκλεισε μόλις τα εικοσιπέντε του χρόνια και πεθαίνει; Πως ήταν πολύ όμορφη, πως ακτινοβολούσε από εξυπνάδα, πως λάτρευε τον Μότσαρτ και τον Μπαχ κι εμένα. Κάποτε, όταν με ανέφερε μαζί με όλες αυτές τις μυθικές προσωπικότητες, τη ρώτησα με ποια σειρά μας είχε κατατάξει. Κι εκείνη απάντησε χαμογελώντας: Αλφαβητική…»