Η πλειονότητα των ευρωπαϊκών ακτών,
μεταξύ των οποίων και οι παράκτιες περιοχές της Απουλίας και της Δυτικής
Ελλάδας, πλήττονται από εκτεταμένη διάβρωση ακτών, τόσο λόγω φυσικών αιτιών
(εκτεταμένες προσβολές, θυελλώδεις άνεμοι, υψηλά κύματα, και ισχυρά ρεύματα),
όσο και ανθρωπογενών, όπως η αστική επέκταση, η τουριστική ανάπτυξη, οι
παράκτιες υποδομές.
Παρά το Πρωτόκολλο για την
ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών (ICZM) στη Μεσόγειο που υπογράφηκε το 2008,
εξακολουθούν να υφίστανται προβλήματα, τα οποία επηρεάζουν δυσμενώς ανθρώπους
και οικοσυστήματα. Δεδομένης της ζωτικής σημασίας των ακτών και των δυνατοτήτων
τους, τα εν λόγω προβλήματα πρέπει να λυθούν, τα δε μέτρα αντιμετώπισης πρέπει
να περιλαμβάνουν δράσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω της ευρωπαϊκής διάστασης των
προβλημάτων.
Μέσω του ευρωπαϊκού έργου «TRITON», που χρηματοδοτήθηκε από το Interreg
V-A Greece-Italy, αναπτύχθηκε ένα μοντέλο ολοκληρωμένης διαχείρισης των
παράκτιων ζωνών μεταξύ της Απουλίας και της Δυτικής Ελλάδας, προκειμένου να αναδειχθούν
τα κατάλληλα εργαλεία υποστήριξης για την λήψη αποφάσεων με στόχο την προστασία
των παράκτιων περιοχών και την μείωση των συνεπειών της διάβρωσης των ακτών.