«Πήρε να χειμωνιάζει,
πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου.
Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες φουμέρνοντας…
Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη,
αν δεν την έχω κιόλας περάσει…»
Οδ. Ελύτης
Γράφει η δρ. Μαρία Ν. Αγγέλη
Το καφενείο είναι ο χώρος στον οποίο περνούν πολλές ώρες οι άνδρες στα χωριά του Ξηρομέρου, αλλά και στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας.
Για τους περισσότερους το καφενείο είναι η αφετηρία και το τέρμα της καθημερινότητας τους. Από εκεί θα περάσουν για έναν γρήγορο πρωινό καφέ, που θα τους τονώσει πριν πάνε στη δουλειά τους και εκεί θα επιστρέψουν ξανά το βράδυ μετά τη δουλειά για να ξαποστάσουν με ένα καφέ ή ένα ουζάκι. Στο καφενείο οι συνταξιούχοι θα παίξουν το χαρτάκι ή το τάβλι με συντροφιά τους φίλους τους. Εδώ και οι περαστικοί από το χωριό θα σταματήσουν για λίγη ξεκούραση μετά από μια κουραστική διαδρομή, καλοδεχούμενοι πάντα από τους ντόπιους.
Το σούρουπο κυρίως, είναι η ιδανική ώρα για το καφενείο. Απαλλαγμένοι από τις δουλειές και από τα παλιόρουχα που απαιτούνται γι’ αυτές, φρεσκοξυρισμένοι και καλοντυμένοι αγρότες κτηνοτρόφοι, ψαράδες, μικροεπαγγελματίες, δάσκαλοι, ιερείς, κλπ. πάνε για το αγαπημένο τους καφεδάκι και μετά το ούζο, τη μπύρα ή το κρασάκι. Εκεί βρίσκουν ευκαιρία για συζητήσεις, σχόλια και χωρατά….........
