ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ από καρδιάς του Κώστα Καρούσου σε όσους συνέβαλαν στην εκδήλωση παρουσίασης του ποιητικού του έργου στον Αστακό

πηγη facebook  Κώστας Καρούσος 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ -από καρδιάς-σε όσους συνέβαλαν στις 24/8/2022 στην εκδήλωση παρουσίασης του ποιητικού μου έργου στον Δήμο Ξηρομέρου...Το Κο Δήμαρχο ΓιάννηΤριανταφυλλάκη--τους Αντιδημάρχους Κώστα Μπαμπούρη και Ελευθέριο Μάντζαρη για την εξαιρετική συμβολή τους στα Πολιτιστικά δρώμενα του Δήμου.....

Τους χαιρετίσαντες Γιάννη Γερογιάννη Συγγραφέα-Εκπαιδευτικό, Τάσο Δασκαλάκη Συγγραφέα-Δημήτρη Στρατούλη Συγγραφέα-πρώην Υπουργό, τον πρώην Δήμαρχο Παναγιώτη Στά΄ι΄κο, τους εκλεκτούς ομιλητές Γιώργο Παληγεώργο Οικονομολόγο-Συγγραφέα-- Κώστα Λύχνο Συγγραφέα και μέλος του Φιλολογικού Ομίλου Θεσ/νίκης και τους εκλεκτούς συμμετέχοντες και τιμήσαντες το έργο μου.

Απόσπασμα ομιλίας του Γιώργου Παληγεώργου...

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Την αποψινή βραδιά αγγίζουμε μια απ’ τις αψηλές πνευματικές κορφάδες της λογοτεχνίας μας, ένα δημιουργό που συνέβη να σαρκωθεί σε τούτο τον τόπο, που έχει γεννηθεί στον Αστακό...Επίσης πρέπει να συγχαρώ το ΔήμοΞηρομέρου για την τιμητική βραδιά στον Αστακιώτη καταξιωμένο δημιουργό. Η καταξίωση του έργου του Κώστα Καρούσου καταξιώνει την κοινωνία μας περαιτέρω. Ολοένα εδραιώνεται η πεποίθησή μου αλλά νομίζω και των πολλών Ξηρομεριτών και των επισκεπτών της περιοχής ότι ο Αστακός και το Ξηρόμερο είναι ένας πνευματικός προορισμός κι΄ ως τέτοιος μπορεί να εξελιχθεί σημαντικά. Αυτό σηματοδοτεί και προμηνύει η πυκνή πνευματική παραγωγή και δραστηριότητα των τελευταίων ετών... Επειδή το έργο είναι τεράστιο, δασύ, πολυθεματικό καιπολύπτυχο, διάλεξα να σας παρουσιάσω την αίσθησή μου γι’ αυτό, ότι τον καλπάζοντα λόγο του ποιητή δεν μπόρεσα, δεν τόλμησα να τον πεζέψω...Βυθίζεσαι σε δύσκολους στοχασμούς, βασανίζεσαι, τραυματίζεσαι κι ύστερα αναδύεσαι με των αστεριών και του φεγγαριού το νυχτερινό παιχνίδι κι ύστερα με την αυγή «βλέπεις πως αδειάζει το φως της η νύχτα» και ρουφάς όσα φανερώνει ο ήλιος στη μέρα του και θαυμάζεις και θεραπεύεσαι και στοχάζεσαι, καθώς ακούς τη φωνή του ποιητή να λέει, «πόσοι κίνδυνοι πηγάζουν τρυφερούς καρπούς;» και γνωρίζεις σιγά-σιγά τον άνθρωπο που έχει από πάντα την αύρα του κόσμου μεσ’ στον τρύγο του λόγου και των νοημάτων, που κρατάει το κοντύλι και ζωγραφίζει τα λόγια και κεντάει εικόνες με λέξεις και νιώθεις μια ανάσα πλάι σου που συγγενεύει με τη δική σου και βλέπεις τον ποιητή να σε καλεί, σα να σε ξέρει από πάντα... Πολλές πηγές που συγκλίνουν σ’ ένα ορμητικό φορές ποτάμι και φορές σ’ ένα ποτάμι πλωτό και γαλήνιο από λέξεις γυμνές κι΄ όμορφες κι΄ από λέξεις πλεγμένες σε συνθέσεις σπάνιες και ζεστές κι από εκφράσεις- ραχοκοκαλιές των νοημάτων, από αγωνίες, από φαντασίες κι απ’ την αιώνια ανάγκη η ψυχή κι η σκέψη να συνταξιδέψουν σ’ ένα τοπίο ανάλαφρο μεσ’ στην ουσία της ομορφιάς της ζωής. Αόρατος δάσκαλος της αιώνιας μαθητείας ο ποιητής, να μάθεις να υποκλίνεσαι στης φύσης τα θαύματα και να ομολογείς των ανθρώπων τα έργα και τις μέρες, καθώς ο ίδιος λέει,

«Συ κεραμεύεις την καινούργια ψύχα

των πολιτειών, την έμβια φύση,

τη συνολκή της γης όταν σ΄αρνιέται»...

Σε μια ωδή η Πατρίδα σαν τόπος και σαν ιδανικό, η ανθρώπινη ψυχή, η ζωή και το επέκεινα, ο λόγιος στοχαστής οδοιπόρος κι΄ o λαϊκός διαβάτης συντονίζονται στους άφθαρτους φθόγγους και παρηγορούν το σπόρο που πέφτει στη γης και υμνούν την ανίκητη άνοιξη...Προχωράει ο ποιητής, σαν οι γενναιόδωροι του κόσμου, σαν ο άντρας που πορεύεται στην ωριμότητακαι παραμένει πάντα ένα παιδί που αδιάκοπα απορεί και θαυμάζει κι ελπίζει και γράφει,

΄΄Ελπίζω στον αείφθογγο μέλλοντα όταν

ο χρόνος θα προσμετράται με λέξεις΄΄.

Πίνεις κρασί μαζί του στ’ απόβροχο αεράκι , στην παραλία, τηρώντας τ’ Αστακονήσια κι ακούς να σου μιλάει με φάλτσο Κεφαλλονίτικο. «Σ’ αγρυπνούν μασταροΰφαλοι νησιών …».

Κώστα σ’ ευχαριστώ πολύ!!

Απόσπασμα ομιλίας του Κώστα Λύχνου...

Ο ποιητής Κώστας Καρούσος μας έχει χαρίσει 13 ποιητικές συλλογές και έχει πλέον συμπληρώσει 35 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στα ελληνικά γράμματα (με έργα του ,να έχουν μεταφραστεί παράλληλα, στα Αγγλικά, τα Ιταλικά, τα Γαλλικά και τα Ισπανικά). Από την πρώτη, επίσημη εμφάνισή του, το 1985, με τις Ποιητικές συλλογές “Ορίζοντες” και “Χιροσίμα”, έθεσε τα θεμέλια μιας ποίησης βαθυστόχαστης, με υφή φιλοσοφική και λόγο περίτεχνο, γεμάτο εικονοπλαστική δύναμη, μουσικότητα και έντονες λεκτικές εξάρσεις. Με την πάροδο του χρόνου, και καθώς η γραφή του εξελισσόταν και ωρίμαζε, οι θεματικές που κυριάρχησαν στην ποίησή του, ήταν η λατρεία του φυσικού περιβάλλοντος, η εξύμνηση του αρχαιοελληνικού πνεύματος, και η ανθρωπιστική ευαισθησία, εκφραζόμενη ως αλληλεγγύη απέναντι στον σύγχρονο, δοκιμαζόμενο άνθρωπο, που πασχίζει να ενταχθεί αρμονικά, στο εχθρικό, και διαρκώς μεταβαλλόμενο, κοινωνικό περιβάλλον της εποχής μας. Η ανθρωποκεντρική αυτή τάση, διαμόρφωσε την ποίηση του Κώστα βαθιά υπαρξιακή, με στοιχεία διαχρονικότητας, χωρίς να την οδηγήσει ποτέ όμως, στην ενδοστρεφή σκέψη και τον Υποκειμενισμό, αλλά αντίθετα, διαρκώς την περιέστρεφε γύρω από το συλλογικό και το Αντικειμενικό, για να μεταφέρει μηνύματα οικολογικά και κοινωνικά, και να αποκτήσει έτσι, το χαρακτήρα σύγχρονης και επίκαιρης, ποιητικής γραφής. Ειδικά στις τελευταίες του ποιητικές συλλογές (Ελπίζω στον αείφθογγο μέλλοντα 2015, και Ερωτήματα ψυχής 2018), ο λόγος του είναι δομημένος τόσο οργανωμένα, που ο κάθε ξεχωριστός στίχος διατηρεί το δικό του ειδικό βάρος μέσα στο εκάστοτε ποίημα, ενώ παράλληλα το συνέχει νοηματικά. Αυτή η αυθυπόσταση των στροφών, σε συνδυασμό με την γλωσσοπλαστική δεινότητα και την ικανότητα του Κώστα να συμπυκνώνει νοήματα, διαμόρφωσε την ποίησή του σχεδόν Επιγραμματική, με στίχους βραχείς και κοφτούς, αυτοτελούς εικονοποιίας και νοήματος, που στέκονται σχεδόν αυτόνομοι μέσα στο ποίημα, σε βαθμό τέτοιο, που ο ακολουθητικός στίχος να ξαφνιάζει ως αυθύπαρκτος. Ο ποιητικός του λόγος γεμάτος Λυρισμό, παραστατικές εικόνες και εννοιολογική πυκνότητα- είναι δομημένος κυρίως σε ελεύθερο στίχο, μα ενίοτε και σε έμμετρο. Με στροφες αμιγώς ρεαλιστικές, που συχνά ακολουθούνται από συμβολοποιημένες παραστάσεις. Κατορθώνοντας έτσι, να παντρεύει το μοντέρνο με το παραδοσιακό και το ρεαλιστικό με το λυρικό στοιχείο. Το ιδιόμορφο αυτό, τεχνοτροπικό συνταίριασμα, δίνει στην ποίηση του Κώστα Καρούσου ένα ύφος ολότελα προσωπικό, που την κάνει να ξεχωρίζει και να διακρίνεται, τόσο για την μορφολογία της, όσο και για την υπαρξιακή της βαθύτητα, αλλά και τον κοινωνικό της προβληματισμό. 

Σας ευχαριστώ !!