Η άγρια ομορφιά των Βλυζιανών, που παραπέμπει σε ποίηση και ποιοτικό τραγούδι.!!

Η άγρια ομορφιά των  Βλυζιανών, που παραπέμπει σε ποίηση και ποιοτικό τραγούδι.!!!!

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι

Όπως του πελάγου οι  βράχοι  ……….,  που τραγουδάει υπέροχα  η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού

Και ο μεγάλος ποιητής  Γιάννης Ρίτσος   :

Κυκλάμινο  στου βράχου την σχισμάδα …….

Ανεβαίνοντας  για  τα Βλυζιανά     αντικρίζεις με δέος  τον κοφτό βράχο να υψώνεται, στην σχισμάδα του  οποίου  καρφώνουν τις ρίζες τους  τα πουρνάρια .Μέσα  από μια συστάδα τους ξεπροβάλουν οι ακτίνες του ήλιου , κάνοντάς τα πιο όμορφα .!!! Και στα υψίπεδα  οι φτέρες ,τις οποίες κόβουν οι  κτηνοτρόφοι      και  τις  χρησιμοποιούν για ίσκιο, οι περισσότερες άρχισαν να ξεραίνονται, υπάρχουν ακόμη και κάποιες   με έντονο πράσινο χρώμα   και κάπου πάρα πέρα τα αγριολούλουδα με το  φανταχτερό φυσικό τους χρώμα .!!!!...

Και  φθάνοντας  στα  Βλυζιανά , όπου υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι ,η  απόλυτη ησυχία , την  οποία διακόπτει το θρόισμα των φύλων των δένδρων  και  το  βέλασμα κάποιων προβάτων . Και επί της πλατείας  , άνθρωπος  εις .Ο μπάρμπα Στάθης μόνος του  . Και  δίπλα του το παλιό Δημοτικό Σχολείο  το οποίο τώρα ο Πολιτιστικός  Σύλλογος  λειτουργεί ως μουσείο . Μπροστά του  το γήπεδο το οποίο κατασκευάστηκε στην θητεία μου ως Δημάρχου. 

Ναι αισθάνομαι πολύ όμορφα  όταν πηγαίνω στα Βλυζιανά ,γιατί εκτός από τις δυσκολίες  για  την ύδρευση , αφού  νερό ήλθε από  11,5 χιλιόμετρα ανεβαίνοντας  υψόμετρο 350  μέτρων από την γεώτρηση, η οποία έγινε σε  βάθος 200 μέτρων  και σχεδόν κανένας δεν το πίστευε ,το γήπεδο , τον φωτισμό και τους δρόμους  είχα  να  αντιμετωπίσω και τους άδικους , κοινωνικά ανάλγητους  και  δήθεν , που την πέφτανε .

Όμως εγώ που ήμουν  βέβαιος,  ότι  έπραττα το  δίκιο , τους αγνόησα. Γιατί αυτό ήθελα  να κάνω πάντα στην ζωή μου . Ήθελα  να είμαι πάντα απέναντι  στους άδικους και την αδικία  και δίπλα στους κοινωνικά  αδικημένους και  τους καταφρονεμένους  .

Και μέχρι εκείνη την στιγμή τα Βλυζιανά ήταν όπως λέει  και ο ποιητής : Ο ου τόπος , ο τόπος της οδύνης και της ηδονής και σήμερα είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό ,στο οποίο οι κάτοικοί του έχοντας βασικές υποδομές , δίνουν με αξιοπρέπεια την μάχη  για την επιβίωση . Kαι δεν τους ζήτησα ποτέ αντάλλαγμα  , γιατί απλά πίστευα , πως έκανα μόνο το καθήκον μου και τίποτα πάρα πάνω  και γι΄ αυτό χαίρομαι ιδιαίτερα .

Ανεβαίνοντας  για το χωριό και λίγο πριν φθάσω συνάντησα τον πολύ δραστήριο Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου κύριο  Τάκη  Ζαρκαδούλα  , ο οποίος  μου είπε  για την συνεργασία που είχε με την  Αντιπεριφερειάρχη κυρία Σταρακά και τον Περιφερειάρχη κύριο Κατσιφάρα , για την  συντήρηση του δρόμου προς Βλυζιανά και χάρηκα πάρα πολύ .!!!

Αστακός 3/11/2015

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Παναγιώτης  Στάϊκος