_ΑΝΤΙΟ…
της Δώρας Μοσχονά *
Το αυτοκίνητο σταμάτησε
μπροστά από την καγκελόπορτα του σπιτιού. Να ‘μαι πάλι πίσω σπίτι μου, λέω στον
εαυτό μου, επέστρεψα. Όμως είναι σαν να μην αναγνωρίζω τούτα τα κάγκελα, τούτη
την αυλή. Ένα αγκάθι έχει καθίσει στο λαιμό μου σαν προμήνυμα συμφοράς. Ήταν
βλέπεις και εκείνο το παράξενο και ανατριχιαστικό όνειρο, που είχα δει πριν δυο
μέρες. Αυτό με έκανε να γυρίσω γρηγορότερα απ’ ότι είχα προγραμματίσει. Είχα
φοβηθεί τόσο πολύ….. Είχα ξυπνήσει μέσα σε μια λίμνη από ιδρώτα, φοβισμένη,
ταραγμένη…… Το σπίτι μου γκρεμίζονταν από ένα φοβερό σεισμό, ήταν σκοτεινό και
κρύο. Τα δέντρα απέναντι από το ξωκλήσι
του Αϊ-Κωνσταντίνου φάνταζαν τεράστια, έτοιμα να σε καταπιούν. Τα κλαδιά τους
έγερναν τόσο πολύ σαν να ήθελαν να γίνουν ένα με το χώμα. Παντού σκοτάδι.
Τι με περιμένει άραγε, αυτό το γλυκό πρωινό
μέσα σ ‘όλες εκείνες τις γνώριμες μυρωδιές της επιστροφής; Τι είναι αυτό που
βαραίνει τις σκέψεις μου, σαν να ‘θελε να της παραποιήσει, να τις σβήσει; Ψάχνω
με το βλέμμα μου τους ανθρώπους τούτου του σπιτιού…, δεν βλέπω κανέναν και
αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας. Τα χέρια μου αρχίζουν να υγραίνουν και να
γλιστράνε από την χειρολαβή της βαλίτσας που σέρνω καθώς περπατώ να ανοίξω το
πορτόνι. Ενώ ψάχνω τα κλειδιά του σπιτιού, ακούω την φωνή του.
-Καλημέρα νύφη, καλωσόρισες. -Καλημέρα
Κωνσταντή. Του απάντησα καθώς τον είδα να βγαίνει από το σπίτι κρατώντας ένα
φραπέ στο χέρι, φορώντας ένα άσπρο φανελάκι και το πορτοκαλί σορτσάκι του,
σέρνοντας τις λαστιχένιες του σαγιονάρες στην τσιμεντένια αυλή.
…..Γύρισε ο Κωνσταντής από την δουλειά; -Όχι
τι ώρα είναι; -Δώδεκα. Έχει σχολάσει… εδώ και μια ώρα. Ήταν μια απλή και
γρήγορη συνομιλία στο τηλέφωνο χωρίς να
υπονοεί κάτι … αυτό που μας περίμενε… Η προσδοκία της ανατολής του ήλιου δεν
μείωσε καθόλου την αγωνία μας. Οι τελευταίες μας ελπίδες λιγόστευαν. Η αυλή
γρήγορα γέμισε από κόσμο. Περιμέναμε να ακούσουμε κάτι από τα χείλη τους, μα
τίποτε δεν έβγαινε. Τους κοιτούσαμε μόνο με έντονη επίκληση, περιμένοντας να
μας μιλήσουν πρώτοι. Η βουβή ικεσία μας, έμοιαζε με ουρλιαχτό...........