Γράφει ο Χαράλαμπος Τσιτσιβός
(Συντάκτης - Αρθρογράφος)
(Συντάκτης - Αρθρογράφος)
Ο πανδαμάτωρ χρόνος, που όλα τα δαμάζει, δυσκολεύεται
να δαμάσει την μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτου τής καρδιάς μας πατρός
Κοσμά. Γιατί ακριβώς ήταν ο "πατήρ" Κοσμάς, ως ιερέας και ως επίσκοπος, άλλωστε αυτή η προσφώνηση τον αντιπροσώπευε καθόλη την διάρκεια της
επίγειας ζωής του...
Έφυγες γέροντά μας, αλλά η
παρουσία σου αισθητή είναι σε κάθε βήμα της ζωής μας. Ασπαζόμαστε τον
απέριττο τάφο σου και θαρρείς πως ασπαζόμαστε το αγιασμένο χέρι σου,
πνευματικό καταφύγιο για πολλούς από εμάς από κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Νιώθουμε ξανά, εκείνο το φτερούγισμα της ψυχής μας όπως και τότε που
βρισκόμασταν στο Ιερό εξομολογητήριο.
Και πώς να μην αισθανόμαστε αυτή την "ευωδία" της μορφής σου, αφού η ζωή σου ήταν ένας κήπος χαρισμάτων;
Ήσουν
ο ασκητής επίσκοπος, ο απλός, ο ταπεινός, ο λιτός, ο άκακος, ο πιστός, ο
φιλακόλουθος, ο σοβαρός, ο ευδιάθετος, ο επιεικής, ο καλοκάγαθος, ο
αθόρυβος, ο διακριτικός, ο Ομολογητής, ο απονήρευτος, ο ακούραστος, ο
φιλόξενος , ο αφιλάργυρος...
και το σημαντικότερο ο επίσκοπος με την καρδιά μικρού παιδιού!!!
Πώς να ξεχάσουμε το φωτεινό πρόσωπό σου, το όλο γλυκύτητα χαμόγελο σου;
Τα λόγια είναι φτωχά να περιγράψουν την αγία βιωτή σου...!!!
Κληρικοί και λαϊκοί, ηγούμενοι και επίσκοποι, με λόγους γλυκίφθογγους μιλούν για την αλησμόνητη μορφή σου.
Κοσμά του Μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Αιωνία η Μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο