ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ!
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!
Ο ΜΥΤΙΚΙΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΙΒΙΤΣΑΝΗΣ!
ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ΤΥΦΛΟΣ!
σ. Συμβολαιογράφου.
Δεν αφήνουν κανένα Έλληνα ασυγκίνητο οι εκδηλώσεις, που τελούνται εφέτος σε όλη την Ελλάδα, με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή!......
Κλαίει όλη η Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες για τις χαμένες πατρίδες και τον Μικρασιατικό ξεριζωμό.
Κλαίμε και εμείς την εθνική συμφορά και μαζί με αυτήν κλαίμε και τον δικό μας αδελφό, συγγενή και πατριώτη Μυτικιώτη Αιτωλοακαρνάνα Σπύρο Νικολάου και Όλγας Λιβιτσάνη, που πολέμησε στη Μικρά Ασία και γύρισε τυφλός, πληγωμένος και καταταλαιπωρημένος εδώ στον Μύτικα, στον πατέρα του, στην μάνα του και στα αδέρφια του Στάθη, Παναγιώτη και Λευτέρη και τις αδελφές του Ασπασία και Κλεάνθη, οι οποίοι τον φρόντισαν όσο έζησε!
Όταν με το διωγμό, που τους κυνηγούσαν οι προαιώνιοι εχθροί του γένους μας, οι Τούρκοι, οι Έλληνες έτρεξαν προς τις παραλίες να μπουν στα καράβια για να σωθούν, διαφεύγοντας προς την μητέρα πατρίδα την Ελλάδα.
Μαζί με τους άλλους Έλληνες συμπολεμιστές στρατιώτες, που ζητούσαν καταφύγιο για να αποπλεύσουν με τα λιμενισμένα στα Μικρασιατικά λιμάνιο καράβια των συμμαχικών δυνάμεων Άγγλων και Γάλλων, ήταν και ο δικός μας άνθρωπος, ο Μυτικιώτης Σπύρος Νικολάου και Όλγας Λιβιτσάνης. Ο Σπύρος ήταν θείος της συζύγου μου Βασιλικής Λιβιτσάνη, από τον πατέρα της Ευστάθιο Λιβιτσάνη, που ήταν αδέλφια με τον Σπύρο.
Όταν επιχείρησαν να μπουν σε Αγγλικό πλοίο, οι Άγγλοι τους εμπόδιζαν και τους απωθούσαν απάνθρωπα και βίαια και τους ράντιζαν με ζεστό καυτό νερό, με αποτέλεσμα ο Σπύρος να τυφλωθεί σε νέα ηλικία και να γυρίσει στο Μύτικα, στον πατέρα του, στη μάνα του και στα αδέρφια του Στάθη, Παναγιώτη, Λευτέρη και τις αδελφές του Ασπασία και Κλεάνθη, οι οποίοι τον αγκάλιασαν και τον φρόντισαν με τις οικογένειές τους μέχρι το τέλος της ζωής του, πεθαίνοντας αόμματος, πολεμώντας για τις χαμένες πατρίδες μας!
Έχει λοιπόν και ο Μύτικας τον άνθρωπό του, που πολέμησε στην Μικρασιατική καταστροφή, χάνοντας για την Μικρά Ασία μας και την όραση του, ζώντας την υπόλοιπη ζωή του στο βαθύ σκοτάδι.
Τιμή και δόξα στον αγωνιστή της Μικρασιατικής καταστροφής, δικό μας άνθρωπο Σπύρο Νικολάου Λιβιτσάνη.
Ας αποτελέσουν τα λόγια μου αυτά ένα μνημόσυνο στη μνήμη του, από τις οικογένειές Λιβιτσάνη και από όλους μας για τον ήρωα μας Μυτικιώτη Σπύρο Λιβιτσάνη!
Αιώνια και αθάνατη η μνήμη του!
Μύτικας Αιτ/νίας 10 Σεπτεμβρίου 2022
Όχι χαμένες, αλλά αλησμόνητες πατρίδες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό Ξηρόμερο News, ξαποστέλνω το σχόλιό που ως τώρα δεν δημοσιεύτηκε. Ελπίζω να μή πάει στα .... ανεπιθύμητα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν μόνο οι κακοί Άγγλοι. Ήταν και η προδοτική Κυβέρνηση του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου, που με Βασιλικό Διάταγμα απαγόρευε, με εξοντωτικές ποινές στρατοδικείων, στα Ελληνικά πλοία να μεταφέρουν στην Ελλάδα τους προδομένους και κατεστραμμένους Μικρασιάτες. Γιατί, όπως έγραφε ξεδιάντροπα σε επιστολή του προς τον Μεταξά, ο πρίγκιπας Ανδρέας, αν έρθουν στην Ελλάδα θα κινδυνέψει η Μοναρχία. Ήταν, λέει, οι περισσότεροι Βενιζελικοί.!!! Και τους άφησαν να τους κατασφάξουν οι τσέτες του Κεμάλ. Τον Βασιλιά Κωνσταντίνο τον τιμούμε με 12μετρο άγαλμα στο Κέντρο της Αθήνας και παντού. Που να βρεθεί μάρμαρο για να γραφτεί το όνομα του ταπεινού Σπύρου Λιβιτσάνη, που μαζί με άλλους ταπεινούς έγραψαν με τις θυσίες τους την δοξασμένη άγραφη -δυστυχώς- της Πατρίδας μας.
Δεν ήταν μόνο οι κακοί Άγγλοι. Ήταν και η προδοτική Κυβέρνηση του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου, που με Βασιλικό Διάταγμα απαγόρευε, με εξοντωτικές ποινές στρατοδικείων, στα Ελληνικά πλοία να μεταφέρουν στην Ελλάδα τους προδομένους και κατεστραμμένους Μικρασιάτες. Γιατί, όπως έγραφε ξεδιάντροπα σε επιστολή του προς τον Μεταξά, ο πρίγκιπας Ανδρέας, αν έρθουν στην Ελλάδα θα κινδυνέψει η Μοναρχία. Ήταν, λέει, οι περισσότεροι Βενιζελικοί.!!! Και τους άφησαν να τους κατασφάξουν οι τσέτες του Κεμάλ. Τον Βασιλιά Κωνσταντίνο τον τιμούμε με 12μετρο άγαλμα στο Κέντρο της Αθήνας και παντού. Που να βρεθεί μάρμαρο για να γραφτεί το όνομα του ταπεινού Σπύρου Λιβιτσάνη, που μαχί με άλλους ταπεινούς έγραψαν με τις θυσίες τους την δοξασμένη άγραφη -δυστυχώς- της Πατρίδας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή