Άνθρωπος και Χαρακτήρας . ( Γράφει ο Χρυσόστομος Πατούλας )

Ο καταναλωτισμός είναι το φορτίο της σκληρής μοίρας του σύγχρονου κόσμου, που απομακρύνει τον άνθρωπο από τις αξίες της ζωής, αξίες δοκιμασμένες από το χρόνο και στεφανωμένες από τη σοφή γνώση. Και ενώ ο άνθρωπος βλέπει την καταναλωτική Λερναία Ύδρα να μεγαλώνει τις ματεριολιαστικές της τάσεις με την ειδωλολατρία της ύλης, αυτός παραμένει απλός θεατής σηκώνοντας σημαία το άγχος, την άγνοια και την αδυναμία του.

Μεγάλο λάθος.....

Ο άνθρωπος γεννήθηκε για τα σοφά και τα μεγάλα, γιατί είναι το σοφότερο και το μεγαλύτερο πνευματικό ον της δημιουργίας. Στο χέρι του, επομένως, είναι να σηκώσει την αξία της ζωής σε ψηλότερη ηθική σφαίρα και στο χέρι του να γράψει ιστορία που θα αποτελεί αντανάκλαση των αληθινών προσανατολισμών του και των ορθών δρόμων πλεύσεώς του προς τον ιδανικό προγραμματισμό. Αλλά, γιατί δεν το κάνει; 

Του λείπει η γνώση της αλήθειας για το περιεχόμενο της φύσης του και η διακεκριμένη έμφυτη η επίκτητη αξία που αναντίρρητα τον καταξιώνει στο στίβο της ζωής. Του λείπει η γνώση, για την σπουδαιότητα του ευγενικού χαρακτήρα που είναι το μέτρο της πραγματικής αξίας του ανθρώπου, της κοινωνίας, του έθνους. Αλλά τι είναι χαρακτήρας;

Είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της σκέψης και της ενέργειας του κάθε ανθρώπου, που τον διακρίνει από τους ομοίους του. Και ευγένεια χαρακτήρος;

Είναι η ενδεδειγμένη χαρακτηριστική ενέργεια και σκέψη ανθρώπου που κινείται σε πλαίσια νομιμότητας και ηθικής. 

Ευγένεια χαρακτήρος!! Κοινωνική φωτεινή αλήθεια που έχει τη δύναμη να ξεσκεπάσει την αδυναμία της ψυχής και την μαγική λάμψη να φωτίσει το σκοτισμένο νου που θέλει να τα βλέπει όλα ψεύτικα και θαμπά.

Σε αντίθεση με τον ευγενικό, καλό χαρακτήρα, βρίσκεται ο κακός χαρακτήρας που μπορεί να καταστρέψει με την αλόγιστη συμπεριφορά του το κοινωνικό οικοδόμημα. Ο σοφός ακαδημαϊκός Καμπούρογλου είπε κάποτε… το πολύ εύστοχο διατυπωμένο και φιλοσοφημένο, αλλά και λογικά αποδεδειγμένα το εξής, για τη σπουδαιότητα του χαρακτήρα: «Υπάρχουν άνθρωποι που κρημνίζουν με τον χαρακτήρα τους, ότι οικοδομούν με το νου τους».

Επίσης, ο φιλόσοφος Αριστοτέλης για να τονίσει τη μεγάλη σπουδαιότητα του χαρακτήρα στην κοινωνική ζωή, είπε, πως «η αξία δεν έγκειται στην απόκτηση τιμών και αγαθών, αλλά στο χαρακτήρα του κατέχοντος». 

Η μόρφωση, ένα από τα ασφαλέστερα, πράγματι, και ωραιότερα αγαθά, καθώς και η παιδεία θεωρούνται ισχυρότερες δυνάμεις στους μεγάλους άνδρες, όταν έχουν και ευγένεια χαρακτήρος. Η ιστορία της ανθρωπότητας, ο αψευδής αυτός μάρτυρας του παρελθόντος και καθοδηγητής του μέλλοντος, αναφέρει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που διέπρεψαν στον κοινωνικό στίβο, γιατί είχανε ευγένεια χαρακτήρος. Επίσης, κοινωνίες και έθνη, που δοξάσθηκαν, γιατί είχανε τα μέλη τους, άνθρωποι ευγένεια χαρακτήρος. 

Ο ευγενικός χαρακτήρας εξοπλισμένος με «θώρακα την τιμιότητα, με ασπίδα την αυταπάρνηση, με περικεφαλαία το καθήκον και με ξίφος τη δικαιοσύνη συντελεί, ασφαλώς στην κοινωνική ευδαιμονία». Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, δικαίως, η ιστορία επαινεί, εγκωμιάζει, εξυψώνει και στεφανώνει με στέφανα δόξας και αθανασίας τους ευγενείς χαρακτήρες τους ανθρώπους που θέλουν να φέρουν επάξια την τιμητική προσωνυμία ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!