48ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» στο Αγρίνιο

Με πολύ μεγάλη συμμετοχή οι εκδηλώσεις του Αγρινίου

Λ. Ράζου: «Η εργατική τάξη θα τα καταφέρει ξανά να πάρει την εξουσία πιο δυνατή και πιο έμπειρη»......

Σε μια μεγάλη κόκκινη πολιτεία, της ελπίδας για το αύριο, για μια νέα κοινωνία, μετατράπηκαν οι εκδηλώσεις του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή στο Αγρίνιο, μεταφέροντάς το σύνθημά του «Η νέα γενιά με το ΚΚΕ - Για το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό – Σοσιαλισμός, η απάντηση στον 21ο αιώνα», να ακούγεται δυνατά στην πόλη το βράδυ του Σαββάτου.

Κόσμος κάθε ηλικίας, περισσότερος από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια, έδωσε από νωρίς το «παρών» με την προσέλευση να συνεχίζεται μέχρι τώρα. Εργαζόμενοι, αγρότες, νεολαία, γέμισαν τον προαύλιο χώρο στο «Παπαστράτειο» σχολικό συγκρότημα στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλία της Λουίζας Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά και στο σύνολο των εκδηλώσεων ως τώρα.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε νωρίτερα, με χαιρετισμό του Μιχάλη Νταβλούρου, Γραμματέα του ΤΣ Αιτωλοακαρνανίας της ΚΝΕ, που αναφέρθηκε στο μεράκι με το οποίο στήθηκαν οι εκδηλώσεις και κάλεσε τη νεολαία, να χαλάσει τα σχέδια όσον τη θέλουν να περάσει «μαύρο χειμώνα», αγωνιζόμενη στο πλευρό των εργαζομένων και του λαού, για τις δικές τους ανάγκες.

Το χειροκρότημα κέρδισε και η θεατρική παράσταση «Η σονάτα του σελινόφωτος» απ’ το αντίστοιχο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, που παρουσίασε το θεατρικό εργαστήρι του Λάμπρου Πιτσούλια, για να ακολουθήσει η ομιλία της Λουΐζας Ράζου.

«Η νέα γενιά μπορεί να συναντηθεί με το ΚΚΕ για το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό»

Αναφερόμενη στα 48 χρόνια του Φεστιβάλ, αλλά και το τι ωφελεί σήμερα τη νεολαία, η ομιλήτρια μεταξύ άλλων τόνισε:

«Η νέα γενιά μπορεί να συναντηθεί με το ΚΚΕ για “το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό” όπως έγραψε ο σύντροφος μας Νίκος Μπελογιάννης. Λέξεις που παίρνουν νόημα στην πάλη για το σοσιαλισμό που είναι η απάντηση τον 21ο αιώνα!

Το μεγαλείο της πάλης για μια καλύτερη ζωή συναντιέται με ότι την στολίζει: την μουσική, τα λουλούδια, την ποίηση, γίνεται συγκλονιστική με την αγάπη... έγραφε ο Μπελογιάννης από τα κάτεργα της φυλακής. Οι κομμουνιστές απέδειξαν ότι αυτά τα στοιχεία τα εκτιμούσαν ως την ύστατη ώρα ακόμα και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Για αυτά πάλευαν, για αυτά έδιναν και την ζωή τους! Για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση για την κοινωνία που η εργατική τάξη θα βρίσκεται στην εξουσία».

Το «παράδειγμα» της Αιτωλοακαρνανίας

Στάθηκε στις πολιτικές εξελίξεις, αλλά και στην κατάσταση και τα προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός και στο νομό, φέρνοντας παραδείγματα, αναφέροντας ανάμεσα σε άλλα:

«Από την Γέφυρα Ρίου – Αντιρίου, ως την Ιόνια Οδό και την σύνδεση Αμβρακίας – Ακτίου, οι κατασκευαστικές εταιρείες θησαυρίζουν ενώ παράλληλα έχει εγκαταλειφθεί όλο το επαρχιακό οδικό δίκτυο σε έναν τεράστιο και με ειδικές γεωμορφολογικές συνθήκες νομό, που καθιστούν την μετακίνηση δύσκολη και επικίνδυνη για τους κατοίκους της περιοχής. Η γέφυρα στη παλιά εθνική στον ποταμό Εύηνο ακόμα δεν έχει αποκατασταθεί. Δεν πρόκειται για αστοχίες του κρατικού σχεδιασμού. Πρόκειται για τρανταχτά παραδείγματα των προτεραιοτήτων του. Το επιτελικό ψηφιακό κράτος στο όνομα του οποίου πίνουν νερό όλες οι κυβερνήσεις και η ΕΕ, έχει χρηματοδότηση για να εκσυγχρονίσει τους μηχανισμούς παρακολούθησης και καταστολής των εργαζομένων, δεν έχει όμως για να στελεχωθούν τα 2 νοσοκομεία του νομού που βρίσκονται σε κακή κατάσταση, ούτε για να αναπτυχθεί η ΠΦΥ, σε έναν νομό που αν συμβεί κάτι με το ξεχαρβαλωμένο ΕΚΑΒ, μπορεί ο άνθρωπος που βρίσκεται σε ανάγκη να μην προλάβει να πάρει ούτε τις πρώτες βοήθειες, όπως φάνηκε και από τα τραγικά περιστατικά των δύο πνιγμών το καλοκαίρι στον Μύτικα.

Το επιτελικό τους κράτος δεν έχει προτεραιότητα την αντιπλημμυρική, αντισεισμική θωράκιση και άλλες αναγκαίες υποδομές που βελτιώνουν το επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Δεν έχει, πέρα από ψίχουλα, για την αποκατάσταση και κατασκευή των αναγκαίων έργων, στην ευρύτερη περιοχή στο Αγρίνιο, στο Καινούριο, στο Ζευγαράκι που χρονιά παρά χρονιά, οι κάτοικοι γίνονται στο ίδιο έργο θεατές, ζώντας μεγάλες καταστροφές από τις πλημμύρες.

Ενώ ο νομός, διαθέτει 5 λίμνες και 2 ποτάμια παραμένει κατά 60% ξερικός χωρίς τα αναγκαία αρδευτικά και υδραυλικά έργα διευθέτησης, που θα επέτρεπαν να πέσει το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων να παραχθούν μεγαλύτερες ποσότητες και πιο ποιοτικά προϊόντα, εξασφαλίζοντας καλύτερο εισόδημα για τους αγρότες και κτηνοτρόφους και πιο καλή διατροφή στους εργαζόμενους. Οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι, γονατίζουν όμως από το δυσθεώρητο κόστος παραγωγής, την ίδια ώρα που αγανακτούν να πάρουν ακόμα και αυτές τις πενιχρές αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ από τις φυσικές καταστροφές».

Στους επιχειρηματικούς ομίλους οι πραγματικές παροχές

Με βάση και τα παραπώ στάθηκε στις ενέργειες και δράσεις του ΚΚΕ, για τη στήριξη των αιτημάτων των εργαζομένων και του λαού και στο νομό και απαντώντας και στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού απ’ την ΔΕΘ σημείωσε:

«Η υπόσχεση αύξησης του κατώτατου μισθού το 2023 στα 751 ευρώ μεικτά, έχει ήδη εξανεμιστεί από τον πληθωρισμό που καλπάζει. Οι πενιχρές αυξήσεις σε τμήμα των συνταξιούχων είναι τελικά μηδέν, αφού συμψηφίζονται με την κατάπτυστη προσωπική διαφορά που είχε θεσπίσει ο νόμος Κατρούκαλου του ΣΥΡΙΖΑ. Τα δήθεν φτηνά δάνεια για την απόκτηση στέγης αποτελούν εμπαιγμό για τα νέα ζευγάρια, που στη πλειοψηφία τους ξεκινούν την κοινή τους ζωή με πολλές δυσκολίες, πολύ μετά τα 30 τους χρόνια.

Όλα αυτά απέχουν πολύ από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των αγροτών. Οι πραγματικές παροχές της κυβέρνησης γίνονται προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτούς στηρίζουν ακόμα και με την επιδοματική πολιτική όπως στην ενέργεια, με τους αναπτυξιακούς νόμους, με τον πακτωλό των δις. του Ταμείου Ανάκαμψης – για την μοιρασιά του οποίου γίνεται μεγάλος καυγάς, ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κλάδους. Καυγάς που αντανακλάτε και επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις, ακόμα και την πιθανή ημερομηνία των εκλογών. Στο λαό θα έρχεται ο λογαριασμός με τα δυσβάστακτα μέτρα για μια πίτα που προορίζεται για άλλους...».

Πολύτιμη η πείρα των αγώνων

Κάλεσε το λαό να αντιπαλέψει αυτή την πολιτική και ανέδειξε τη σημασία των αγώνων σειράς χώρων δουλειάς και κλάδων (ΛΑΡΚΟ, οικοδόμων κ.α.), που στήριξε το ΚΚΕ, υπογραμμίζοντας:

«Η πείρα αυτών των αγώνων είναι πολύτιμη. Αναδεικνύει την δύναμη της συλλογικής διεκδίκησης και του μαζικού αγώνα, που έχει σχέδιο, αιτήματα, μορφές κλιμάκωσης, εναλλασσόμενες μορφές πάλης, εξασφάλιση της εργατικής και λαϊκής αλληλεγγύης, αποφασιστικότητα και ταξική ενότητα απέναντι στα σχέδια διάσπασης και διαχωρισμού των εργαζομένων που επιχειρεί η εργοδοσία για να υπονομεύσει τον αγώνα, αποτελούν μόνο ορισμένες σημαντικές πλευρές.

Ο δρόμος της ταξικής ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι ακόμα μακρύς. Ως Κόμμα έχουμε συνείδηση των μεγάλων δυσκολιών που έχει αυτό το καθήκον. Μέσα από την προετοιμασία για την μαχητική απάντηση απέναντι στο νέο γύρο της αντεργατικής πολιτικής θα διαμορφώνεται η αναγκαία υποδομή και θα δυναμώνουν οι προϋποθέσεις για την εργατική αντεπίθεση και την απαραίτητη κοινωνική συμμαχία με τους βιοπαλαιστές αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους των πόλεων.

Στην ακρίβεια, στην ανασφάλεια, στην ενεργειακή φτώχεια που μας βυθίζουν, να δοθεί μαζική και μαχητική απάντηση. Με διαδηλώσεις, με απεργίες, με πλατιά συσπείρωση στα συνδικάτα στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους. Με πανελλαδικά χαρακτηριστικά, σε όλες τις πόλεις, σε συμπαράταξη με άλλα λαϊκά στρώματα και την νεολαία. Δεν θα γίνει ένας ατέλειωτος Χειμώνας η ζωή μας, να πληρώσουν αυτοί που ευθύνονται για την οικονομική κρίση και για τον πόλεμο: η αστική τάξη, τα μονοπώλια».

Πρόλογος βαθύτερων ανταγωνσμών

Τονίζοντας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ότι «περιλαμβάνει και ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, που μόνο ο πρόλογος του έχει γραφτεί ως τώρα και λέγεται Ειρηνικός Ωκεανός και Νότια Κινεζική θάλασσα», εξήγησε:

«Έτσι μάθαμε ότι ενδιαφέρεται η Κίνα για συνεργασία με τα νησιά του Σολομώντα και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα ανεξαρτησίας της Ταϊβάν από την Κίνα. Λίγο νωρίτερα συνάφθηκε η συμφωνία μεταξύ Αυστραλίας, Μεγάλης Βρετανίας, Ηνωμένων Πολιτειών, γνωστή ως A.UK.US. Έπειτα ακολούθησε η διευρυμένη σύνοδος του ΝΑΤΟ και με νέα μη μέλη – κράτη, τον Ιούλιο στη Μαδρίτη, που κατέληξε στο επικαιροποιημένο στρατιωτικό δόγμα και σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ, με την χώρα μας να είναι πάλι πρωταθλήτρια στις ΝΑΤΟϊκές πολεμικές δαπάνες, διαθέτοντας το 3,76% του ΑΕΠ, ξεπερνώντας αναλογικά και αυτές ακόμα τις ΗΠΑ».

Σε αυτά τα πλαίσια, η Λουίζα Ράζου, ανέδειξε ότι εξελίσσονται και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, επισημαίνοντας: «Διαγκωνίζονται η ελληνική και η τουρκική αστική τάξη, με την επιθετικότητα της τελευταίας να απογειώνεται ως προς τις διεκδικήσεις της επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και επί της κυριαρχίας νησιών του Αιγαίου. Από την ελληνική πλευρά η παρουσίαση αυτής της τουρκικής τακτικής ως παραλογισμό και γραφικές τοποθετήσεις της τούρκικής πολιτικής ηγεσίας, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που επιδιώκει να συμμετέχει στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ με όλες της τις δυνάμεις προσδοκώντας κέρδη στη μοιρασιά προς όφελος της αστικής τάξης και των επιχειρηματικών ομίλων.

Για αυτό η “συνοχή” της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας, η αποδοχή της ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου, που οδηγεί στη μη αναγνώριση συνόρων από μέρους του, αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, τόσο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, για αυτό η μία κυβέρνηση προετοιμάζει την ελληνοαμερικανική συμφωνία για την επέκταση των βάσεων και η άλλη την φέρνει για ψήφιση. Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει τον νόμο της ΝΔ που παραχωρεί τα ναυπηγεία Ελευσίνας στην Αμερικάνική ΟΝΕΧ, πριν μερικές μέρες στη Βουλή. Συμφωνία που αντέγραψε η σημερινή κυβέρνηση από αυτή της αγοράς από την ίδια εταιρεία του ναυπηγείου της Σύρου, που είχε συντάξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ».

Τους στοιχειώνει η πρώτη νίκη της εργατικής τάξης

Κάλεσε το λαό να μην χαθεί άλλος χρόνος, προτάσσοντας τα δικά του συμφέροντα και με αφορμή και τις αντιπαραθέσεις των αστικών κομμάτων σημείωσε:

«ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ από κοντά και το ρετουσαρισμένο ΠΑΣΟΚ, είναι ευθυγραμμισμένα στο σεβασμό των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της αστικής τάξης της χώρας μας. Δείχνουν προσήλωση και συνέπεια στην εξυπηρέτηση των στόχων για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, έχουν κοινή στόχευση αλλά προτάσσουν διαφορετικές ιεραρχήσεις και μείγματα διαχείρισης, που παρουσιάζουν ως κυβερνητικά προγράμματα. Πρόκειται για ένδειξη των διαφορών και των αντιθέσεων που διαπερνούν την ίδια την αστική τάξη και φυσικά εκφράζονται και στα κόμματα της.

Η όξυνση της φραστικής αντιπαράθεσης μεταξύ τους και η δικομματική πόλωση δεν γίνεται για την κατεύθυνση της πολιτικής τους, αλλά για το τρόπο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής, τις συμπεριφορές των στελεχών τους, για το ποια ομάδα συμφερόντων εξυπηρετεί το κάθε κόμμα. Συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο ικανός να εξασφαλίσει την σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, ποιος μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή».

Τονίζοντας σε άλλο σημείο ότι «Τώρα πια έχει συγκεντρωθεί αρκετή πείρα ότι η εναλλαγή κυβερνητικών σχημάτων στο όνομα του “μικρότερου κακού” όχι μόνο δεν βελτίωσε τη θέση των λαϊκών στρωμάτων, αλλά οδήγησε σε νέες απώλειες. Πρόσθεσε νέα εμπόδια στην πάλη αφού ριζοσπαστικά συνθήματα ξεθώριασαν στις υπουργικές καρέκλες της “πρώτης φοράς αριστερά”... Μόνο το ΚΚΕ σήκωσε το βάρος της πραγματικής αντιπολίτευσης απέναντι σε όλες τις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές, γιατί μόνο το ΚΚΕ πιστεύει στη λαϊκή δύναμη, ότι μόνο “ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό” στο δρόμο της ανατροπής», η ομιλήτρια στάθηκε και τον αντικομουνισμό που ξεδιπλώθηκε το τελευταίο διάστημα και με αφορμή σειρά γεγονότα (πχ θάνατος Γκορμπατσώφ) καταλήγοντας:

«Την αστική τάξη και τα μονοπώλια θα τους στοιχειώνει πάντα ο εφιάλτης ότι ο δρόμος που άνοιξε με την νίκη μπολσεβίκων και της σοσιαλιστικής επανάστασης τον Οκτώβρη του 1917 στη Ρωσία και στη συνέχεια με την συγκρότηση της πρώτης Σοσιαλιστικής Ένωσης ισότιμων κρατών με την ίδρυση της ΕΣΣΔ πριν 100 χρόνια το 1922, αποδείχτηκε ότι είναι ρεαλιστικό να χάσουν την εξουσία, ότι μπορεί να ανατραπεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, να σπάσουν τα δεσμά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Τους στοιχειώνει ότι ο Β’ παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος τέλειωσε με τον σοβιετικό στρατιώτη να καρφώνει την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην κορυφή του Ράιχσταγκ και τρέμουν μήπως δουν να ανεμίζει ξανά στα δικά τους Μέγαρα...

Έχουν δίκιο ας τρέμουν, αφού τα κατάφερε μία φορά η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία, θα τα καταφέρει ξανά και αυτή την φορά θα επιστρέψει πιο έμπειρη, διδαγμένη από τα λάθη και η νίκη θα είναι οριστική και ανεπίστρεπτη.

Ας κλείσουμε με τους στίχους μιας όμορφης μπαλάντας του Βασίλη,

που ταιριάζει:

“Όσα γραφτά κι αν θα κάψουν, στο φως δεν βάζουν φωτιά. Όσες αλήθειες κι αν θάψουν, λεύτερη μένει η καρδιά.

Όπως και να 'ναι τούτη η γη, θα 'μαι στην πρώτη τη γραμμή, όπως και τώρα, τώρα, τώρα που είναι δίσεκτοι οι καιροί.”

Με Δυνατό ΚΚΕ παντού Θα τα καταφέρουμε!».

Πλούσιες δραστηριότητες

Στο χώρο λειτουργεί έκθεση αφιερωμένη στη ζωή του Νίκου Μπελογιάννη, χώρος του «κόκκινου αερόστατου», παιδότοπος όπου οι μικροί φίλοι του Φεστιβάλ έφτιαξαν κολάζ με το σύνθημά του, βιβλιοπωλείο, της «Σύγχρονης Εποχής», αλλά και μαθητικό στέκι.

Πολύς κόσμος στη μεγάλη συναυλία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και έπειτα λαϊκό γλέντι με το συγκρότημα «Συνεπιβάτες». Ανεβαίνοντας στη σκηνή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αναφέρθηκε στη συνεργασία του με τον αξέχαστο Μάνο Λοϊζο και στο πρώτο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».