Η Ελλάδα στο στόχαστρο του «Χαλιφάτου»

  

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου

 

    Πριν απορρίψουν ως κινδυνολογία με το γνωστό καθησυχαστικό (και γελοίο ταυτόχρονα) ύφος οι διάφοροι διεθνείς και εγχώριοι αναλυτές των διεθνών σχέσεων τον ισλαμικό κίνδυνο, ας αναλογισθούν ότι οι τζιχαντιστές έχουν ήδη διαλύσει το Ιράκ και έχουν καταλάβει πλήθος Ιρακινών πόλεων και επαρχιών, τις έχουν πρακτικά ενοποιήσει με τις Συριακές περιοχές που ελέγχουν, και έχουν προσεγγίσει επικίνδυνα την Βαγδάτη.
  Σε χάρτη που κυκλοφόρησαν οι ίδιοι, στην επικράτεια του Χαλιφάτου που φιλοδοξούν να κατασκευάσουν, συμπεριλαμβάνουν την Βόρειο Αφρική, την Εγγύς Ανατολή, την Αραβική Χερσόνησο, την Περσία, την Ινδία, τα Βαλκάνια (με την Ελλάδα) και την Ισπανία!
  Υπενθυμίζεται ότι σε όλες αυτές τις περιοχές που διεκδικούν οι οπαδοί του «ιερού πολέμου», ή υπάρχουν συμπαγείς μουσουλμανικοι πληθυσμοί (που κάποτε πράγματι υπάγονταν στο Χαλιφάτο της Βαγδάτης), ή υπάρχουν πολυάνθρωπες αποικίες μουσουλμάνων μεταναστών και λαθρομεταναστών (η Ελλάδα ανήκει σε αυτήν την τελευταία κατηγορία).
   Από την εποχή της κατάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της κατάργησης του χαλιφάτου που οι Οθωμανοί σουλτάνοι είχαν υφαρπάξει από τους Άραβες, είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται η αναβίωσή του. Η οργάνωση «Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε» ελέγχει σημαντικά εδάφη,
στα οποία ανακοίνωσε την επανίδρυση τιυ Χαλιφάτου,  ενώ ο αρχηγός της Αμπου Μπακρ αλ Μπαγκντάντι (επικηρυγμένος από τις ΗΠΑ για 10 εκατομμύρια δολάρια) αυτοανακηρύχθηκε Χαλίφης και Ηγέτης των Πιστών (δηλαδή των Μουσουλμάνων σε ολόκληρο τον κόσμο), άλλαξε δε το όνομά του σε Προφήτη Ιμπραήμ, γιά να δείξει ότι είναι απ’ ευθείας διάδοχος του ιδρυτή της ισλαμικής θρησκείας.
   Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται εξωπραγματικά στους παρακμίες και ευδαιμονιστές Ευρωπαίους πολιτικούς,  μπορεί οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι να αδυνατούν να αναλύσουν το φαινόμενο με τα οικεία τους εργαλεία πολιτικής ανάλυσης (άλλωστε είναι γνωστό ότι η Ιστορία φέρνει διαρκώς
σε αμηχανία τους αναλυτές). Αλλά η επιχειρηση αναβίωσης του Χαλιφάτου δεν αποτελεί φαντασίωση κάποιων παραφρόνων, αλλά υπαρκτό κίνημα με χιλιάδες οπαδούς, ένοπλες δυνάμεις, υλικά μέσα και εδαφική επικράτεια.
   Εάν η Δύση δεν κινηθεί γρήγορα, στην κατεύθυνση της σωστής ανάλυσης και κατανόησης του φαινομένου, και της έγκαιρης  από κοινού (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσσία) αντιμετώπισής του, σύντομα θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Μία από αυτές ενδεχομένως θα είναι η κατάληψη της ιστορικής έδρας του Χαλιφάτου, δηλαδή της Βαγδάτης, που θα προσδώσει ρεαλιστική διάσταση, παγκόσμια αίγλη και νικηφόρα δυναμική στο σχέδιο των ισλαμιστών.
   Η δε Ελλάδα θα βρεθεί γιά άλλη μία φορά στην θέση του ακρίτα του Δυτικού Πολιτισμού, αυτήν όμως την φορά χωρίς συνοχή, γεωπολιτική ισχύ και ικανή ηγεσία.