Η Ροζίτα Σώκου στην Τελετή Λήξης του «Θεάτρου Όψεις» στο Αιτωλικό

     Η Ροζίτα Σώκου θα φιλοξενηθεί και θα τιμηθεί για την προσφορά της στο χώρο της Τέχνης από τον Πολιτιστικό και Μορφωτικό Σύλλογο «Το Αιτωλικό» στην Τελετή Λήξης του «Θεάτρου Όψεις» τη Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014.

     Ένας από τους σκοπούς του «Θεάτρου Όψεις» είναι κάθε χρόνο να αφιερώνουμε τη Θεατρική αυτή Συνάντηση σε ανθρώπους της τέχνης. Για φέτος η 3η Θεατρική Συνάντηση «Θεάτρου Όψεις» λοιπόν αφιερώνεται στη κ. Ροζίτα  Σώκου.

         Η Ροζίτα Σώκου γεννήθηκε  στην Πλάκα της Αθήνας, και μεγάλωσε στο Ψυχικό. Είναι κόρη του δημοσιογράφου, θεατρικού συγγραφέα και εκδότη Γεωργίου Σώκου από το Αιτωλικό και της Τιτίκας Μιχαηλίδου από τη Σμύρνη. Ο πατέρας της είχε μια τεράστια βιβλιοθήκη που εμπλουτιζόταν από κάθε νέα κυκλοφορία, και η Ροζίτα διάβασε πολύ μεγάλες ποσότητες γραπτού λόγου, είτε ήταν κατάλληλος για την ηλικία της είτε όχι.......

    Από την άλλη, ο παππούς της Φώτης Μιχαηλίδης, μανιώδης θεατρόφιλος και κινηματογραφόφιλος, την πήγαινε από νήπιο σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες και θεατρικές παραστάσεις που παίζονταν στην Αθήνα, και η Ροζίτα κρατούσε τετράδιο με κριτικές της από την εποχή του γυμνασίου. Έφηβη ακόμη, άρχισε να εργάζεται ως μεταφράστρια και ως καθηγήτρια ξένων γλωσσών.

     Τελείωσε το Αρσάκειο Γυμνάσιο Θηλέων, τις τάξεις του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών με δάσκαλο τον Ροζέ Μιλλιέξ .  Μετά το τέλος του σχολείου, η αγάπη της για τη ζωγραφική την έσπρωξε να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου παρακολούθησε μαθήματα από τον Μαθιόπουλο κ.α. Όταν γνώρισε το Γιάννη Τσαρούχη, ίδρυσε μαζί του, και μαζί με άλλους νεαρούς επίδοξους ζωγράφους έναν ερασιτεχνικό όμιλο που έμεινε γνωστός ως "σχολή Τσαρούχη". Εν τω μεταξύ παρόλο που ήταν τα χρόνια της γερμανικής κατοχής παρακολουθούσε τα μαθήματα της θεατρικής σχολής του Βασίλη Ρώτα. Μετά την απελευθέρωση πήγε στην Αγγλία όπου παρακολούθησε μαθήματα στο πανεπιστήμιο Lady Margaret Hall της Οξφόρδης, με θέμα τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα.

     Είναι από τις πρώτες γυναίκες-δημοσιογράφους της Ελλάδας, η οποία άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική στο περιοδικό «Χόλλυγουντ», στην εφημερίδα «Οι καιροί», στην «Ανεξαρτησία», στη «Βραδυνή», στην «Καθημερινή» όπως και στην αγγλική «Athens News».

     Επί πολλά χρόνια συνεργαζόταν με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, γράφοντας φυλλάδια αλλά και παρουσιάζοντας τις ταινίες πριν από τις Κυριακάτικες προβολές τους. Έχει συνεργαστεί στη δημιουργία του περιοδικού «Επίκαιρα», του Γιάννη Πουρνάρα, καθώς και σε περιοδικά όπως το «Πρώτο». Έχει γράψει κριτική κινηματογράφου,  θεάτρου, μπαλέτου, αλλά και διάφορες προσωπικές σελίδες (με χρονογραφήματα, πορτραίτα καλλιτεχνών ή αναμνήσεις), καθώς και ανταποκρίσεις από κινηματογραφικά και θεατρικά φεστιβάλ (Καννών, Βενετίας, Βερολίνου κ. ά.). Συχνά καταπιανόταν, σε σειρές άρθρων, με τολμηρά θέματα όπως ήταν τη δεκαετία του '70 η ομοφυλοφιλία, ή η ισχυρή καταγγελία της ενάντια στο ξεπούλημα διανοούμενων για τις επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Φόρντ.

     Στο ραδιόφωνο, είχε δική της εκπομπή με συνεντεύξεις μαζί με τον Κώστα Φέρρη, με τίτλο «Λίθοι και κέραμοι». Στην τηλεόραση, έγινε γνωστή από την εκπομπή ταλέντων «Να η ευκαιρία» στην οποία ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής. Μετέπειτα είχε μια προσωπική εκπομπή στο Νew Channel , με τίτλο «Οι επισκέπτες της νύχτας». Από  το 1995 και μετά οι εμφανίσεις της στην τηλεόραση ήταν πολύ πυκνές και εξακολουθούν να είναι ώς τώρα.

    Γνωρίζει άπταιστα γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά. Έχει μεταφράσει πολλά βιβλία - μεταξύ άλλων Χάξλεϋ, Μπέργκμαν, Ασίμοφ και Στανισλάφ Λιέμ, αλλά και τη σειρά «Κόρτο Μαλτέζε» του Ούγκο Πρατ. Έχει μεταφράσει, επιμεληθεί και γενικώς συμπληρώσει) το δίτομο έργο Κινηματογράφος του εκδοτικού οίκου Πάπυρος-Λαρούς.

Από το 1974 άρχισε η ενασχόλησή της με το θέατρο, γράφοντας «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ» και διασκευάζοντας το «Λεντς» για το Θέατρο Έρευνας. Αργότερα μετέφρασε το «Σοκ» του Σαμ Σέππαρντ και το «Με θέα τη θάλασσα» του Έντουαρντ Άλμπι. Συνεργάστηκε με την κόρη της στη μετάφραση του έργου της Μάντζουλα Παντμανάμπαν «Συγκομιδή» που πήρε το 1ο βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Θεάτρου του Ιδρύματος Α. Ωνάσης και της «Ιεζάβελ» του Ζαν Ανούιγ που ανέβασε ο θίασος Τζένης Ρουσσέα στις αρχές του 1999.

    Έχει γράψει και δημοσιεύσει μονογραφίες για πρωταγωνιστές στο χώρο της τέχνης: Νουρέγεφ, Αναστάσιος, Νουρέγεφ-όπως τον γνώρισα, «Ο Μάριος κι εγώ» (για τον τραγουδιστή/ηθοποιό Μάριο Φραγκούλη). Επίσης έχει γράψει το θεατρικό έργο «Quai Voltaire», εμπνευσμένο από τη ζωή της στο Παρίσι κοντά στο Νουρέγεφ.

     Η κ. Ροζίτα Σώκου έχει τιμηθεί από τη Γαλλική Κυβέρνηση με το παράσημο Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών για τις υπηρεσίες της στον κινηματογράφο και από το Ίδρυμα Μπότση για την προσφορά της στη δημοσιογραφία γενικότερα. Το 2009 τιμήθηκε από την ΕΣΗΕΑ, μαζί με πέντε άλλες γυναίκες δημοσιογράφους, "για την καταξιωμένη δημοσιογραφική της πορεία, το επαγγελματικό ήθος της και την προσφορά της στον κλάδο» Το Νοέμβριο του 2009 βραβεύτηκε στην τιμητική εκδήλωση «Από το 1 στο 50: Το 50ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συναντά την 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου».